Ik kan nog uren doorgaan

Beste Marc

Wij zijn aan elkaar gekoppeld door Marilien van “Schrijven naar de Toekomst.” Spannend, hoor, om  zomaar een brief te schrijven aan iemand die je helemaal niet kent. Marilien ken ik wel; zij is de regisseuse van de toneelgroep, waar ik ook deel van uitmaak.

Ik zal om te beginnen een paar dingen over mezelf vertellen. Ik ben geboren (1953) en getogen in Amsterdam, maar woon sinds 1999 met mijn partner in Spierdijk, een dorpje vlakbij Hoorn, een rustig dorp waar doorgaans weinig schokkende dingen gebeuren, wat niet onprettig is, moet ik zeggen, al mis ik de reuring en met name de culturele mogelijkheden van Amsterdam af en toe nog wel. Aan de andere kant, ik heb hier een heerlijke grote tuin, waar ik me uitleef met tomaten, paprika’s, appels, druiven en bloemen. Nooit gedacht dat ik tuinieren zo leuk zou vinden, maar dat zal ongetwijfeld aan de leeftijd liggen.

Hiermee heb ik al twee hobby’s genoemd: toneelspelen en tuinieren. Tot voor kort was ik een fervent tennisser, maar daar heeft artrose een eind aan gemaakt. Ontzettend jammer.

Oud(er) worden is tot daaraan toe, maar al die kwalen die je er gratis bij krijgt, hoeven van mij niet

Enfin, daar gaan we het verder maar niet over hebben. Sinds een jaar of twaalf schilder ik en ook daar kan ik mijn ei heel goed in kwijt. Ik ben al zeven jaar verbonden aan Crejat, de kunstacademie van Alkmaar. Schilderen is zo’n contemplatief gebeuren, daar kan ik mezelf helemaal in verliezen. En ik volg momenteel een cursus ambachtelijk meubelmaken, ook ongelooflijk leuk. Leren hoe je met zaag, schaaf, beitel, lijmtangen, schraapstaal en meer van dat spul iets moois kunt maken. Op dit moment maken we, na duivelsknoop en houten hamer,  - nee, niet lachen - een voetenbankje. Om de een of andere reden moet ik opeens denken aan Granny uit The Beverly Hillbilly’s, een tv-serie uit de jaren zestig, maar daar ben jij te jong voor, denk ik.  Google het maar. Destijds was het heel grappig, maar nu zal het wel uiterst oubollig gevonden worden.

Wat het serieuze werk betreft: ik ben literair vertaler Engels-Nederlands, van o.a. de boeken van Annie Proulx, hier vooral bekend door de verfilmde boeken The Shipping News, Brokeback Mountain en Barkskins. En natuurlijk van vele andere schrijvers, zoals Jim Crace, Tim Winton, Barry Unsworth, Daniel Woodrell, etc.

Goed, wat kan ik nog meer vertellen?

Qua reuring ben ik nu gefixeerd op CNN vanwege de Amerikaanse verkiezingen.

Mijn broer en zijn kinderen plus partners en kleinkinderen wonen in de VS en ik heb er zelf een tijdje gewoond, dus ik ben meer dan gemiddeld geïnteresseerd in de uitkomst. Nog vier jaar Trump lijkt me een nachtmerrie voor het land en de rest van de wereld en vooral voor het milieu. Ben benieuwd hoe jij daarover denkt.

Toen ik deze brief begon te schrijven, dacht ik: wat moet ik in godsnaam vertellen aan een wildvreemde, maar ik merk dat het reuze meevalt. Ik kan nog uren doorgaan. Nee, dat ga ik niet doen, hoor. Nu mag jij.

Hartelijke groet,

Regina