Wat ik écht belangrijk vind

Hallo Nienke,

Wat fijn om van jou een brief te ontvangen laatst! Dank daarvoor. Mooi om een kijkje te hebben in het leven van iemand die ik niet ken. Bijzonder ook.

Ook wel heftig om te lezen over je vriend. En mooi dat je meer ruimte ervaart nu om meer dingen te kunnen doen.

Een antwoord op één van jouw vragen die je stelde:ik houd erg van brieven schrijven, omdat ik het een bijzondere fijne manier vind om elkaar te leren kennen. Het uitwisseling van gedachten en gevoelens, opgeschreven met tijd en met liefde voor het woord. Tegenwoordig gaat alles zo snel en willen we snel antwoord op appjes, op mailtjes, op berichtjes etc. Maar een brief met (handgeschreven) woorden die wel of niet zorgvuldig zijn gekozen, die een correspondentie in gang zet zoals dat in het verleden eerder normaal was, is wel heel erg leuk!

En ik zit nu dan eindelijk mijn brief aan jou te schrijven. Excuses dat het zo lang heeft geduurd!

Ik zit aan mijn kleine tafel, aan het raam, met uitzicht op de Admiralengracht, Een fijne brede gracht in stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam West. Het uitzicht over de bevroren gracht en de sneeuw is zo mooi; er klinkt zachte, rustige pianomuziek ut mijn box. Ik heb net als jij een koffie gemaakt uit een percolator, heerlijk. Ik drink’m met opgeklopte havermelk en een beetje kaneel.

Met chaotisch bedoel ik dat mijn leven soms een nogal lekker groot go-with-the-flow gehalte heeft

Ik wil er echt goed voor kunnen zitten en er de tijd voor vrijmaken en dat is met mijn chaotische leven soms een beetje moeilijk. Met chaotisch bedoel ik dat mijn leven soms een nogal lekker groot go-with-the-flow gehalte heeft. Waar ik me meer dan senang bij voel hoor. Maar het betekent af en toe wel dat het een beetje chaotisch kan aanvoelen. En dat accepteer ik dan wel weer.

Want dat is waar ik heel erg goed in ben: accepteren van alles dat is. Van alles wat er gebeurt. Dat doe ik mijn leven lang al. Ik ben dan ook een rasoptimist. Een positiveling. En dat komt nu wel erg goed van pas. Nu in deze maffe tijden.

Inderdaad vóór deze covid-tijd trad ik paar dagen per week op. In binnen- en buitenland. Vloog van hot naar her. En leefde uit een reistas. Dit was mijn leven, mijn leven waarvan ik superveel hield. Niet alleen om mooie andere plekken te zien, maar vooral ook om te verbinden met andere mensen. Sowieso met mensen, want dat mis ik nu wel heel erg. Wanneer ik optreedt is dat zo fijn. Mijn liedjes brengen, energieën uitwisselen etc. LOVE IT. Dit is waarom ik dit mooie vak ook koos. En in 2019 ging het me erg voor de wind. Qua optredens en qua lekker-in-m'n-velgevoel.

Ik moest opeens hel erg wennen aan het Berenice zijn zonder dat podium

Toen kwam daar letterlijk in een keer een einde aan. En voor mij was het andersom: ik had de eerste drie,vier maanden heel erg veel moeite om me aan te passen aan de nieuwe situatie. Ik dacht toen nog 'tijdelijk', helaas bleek dat niet waar. Ik moest opeens hel erg wennen aan het Berenice zijn zonder dat podium. Zonder mijn muziek live te kunnen brengen. Wow, wennen was dat. Ik werd verdrietig, onrustig, bozig en down.

Maar na die weken heb ik de knop omgezet. Ik ben echt wel meer dan dat podiumbeest hoor. Ik ben gewoon een leuk mens die ook iets is zónder dat podium. Ik ging een ochtendritueel ontwikkelen. Yoga, mediteren en ochtendpagina’s schrijven. Dat hielp allemaal.

Ik maakte plannen om tóch op te kunnen treden. Ik ben met mijn gitarist, Lorijn een duo begonnen. Ik deed mijn try-out hier in de buurt, het was heerlijk. Dertig mensen, dichtbij, intiem, klein. Ik kon echt mijn verhaal brengen tussen de liedjes door. Mensen hadden tegen die tijd (was in juli) ook echt weer behoefte aan live muziek, dus iedereen luisterde heel erg aandachtig. Super dankbaar publiek.

Nu voelde ik dat dit mijn nieuwe pad was

Dat smaakte naar meer! Ik heb mijn hele leven lang in dienst gestaan van mega toffe projecten maar nooit echt solo een eigen project gehad. Nu voelde ik dat dit mijn nieuwe pad was. En dat pad kan prima parallel lopen met Kraak & Smaak en andere projecten. Maar mijn focus ligt nu op Berenice solo. Ik heb toen nog een aantal kleine concerten geregeld en zo konden Lorijn en ik toch nog wat optredens doen.

En inderdaad komt er dus een EP! We gaan zo snel mogelijk opnemen. Ik heb een klein bedrag gekregen uit een noodfonds voor muzikanten, opgericht in de covidperiode. Anders had ik het nooit kunnen doen. Muziek maken en opnemen kost geld. En helaas veel geld…..

En deze crisis heeft zeker invloed gehad op de liedjes die ik heb geschreven. Ik heb vier nieuwe liedjes geschreven in deze periode. Ik vertel je in de volgende brief meer over de inhoud, en zal ik je wat stukjes uit de teksten laten zien met de betekenis, als je dat leuk vindt.

Inderdaad, de wereld moest eigenlijk gewoon even stil komen liggen. En ik persoonlijk ook

Naarmate het jaar vorderde voelde ik meer en meer de rust over me heen komen en de acceptatie van alles dat er is. Inderdaad, de wereld moest eigenlijk gewoon even stil komen liggen. En ik persoonlijk ook. Want ik voel en merk ook echt dat ik voor de covid veel te druk was met te veel dingen die ik niet echt belangrijk vond. Ik kijk nu veel meer naar wat ik écht belangrijk vind.

Kleine dingen. Lief zijn voor jezelf en voor de familie en vrienden. Ik heb veel intensiever contact met mijn familie en vrienden. Ik was zo vaak weg, ook in de weekenden dat ik helemaal niet zo sociaal kon zijn. Nu wel. En dat voelt goed.

En natuurlijk duurt het veel te lang nu. Dus is er ook vaak een gevoel van, okay genoeg nu. Ik wil weer openheid van spontane acties en knuffels. Maar geduld. Ja, dat is het. Nu meer dan ooit.

Ik ga vanmiddag naar een vriendin rijden in Terborg, in het oosten van het land. Morgen is ze jarig. We gaan wandelen in de mooie buurt. Het is daar prachtig!

Maar eerst ga ik zo even schaatsen. Hier in het Erasmuspark. Ik heb mijn schaatsen gisteren laten slijpen. Ben benieuwd of ik het nog kan, maar volgens mij verleer je dat niet.

Gaan jullie nog schaatsen?

Ben jij eigenlijk opgegroeid in Hengelo?

Ik ben benieuwd naar jouw bezigheden verder. Je schrijft toch?

En heb jij deze periode iets nieuws geleerd en/of gedaan?

Ik heb bijvoorbeeld een zuurdesembrood gebakken. Heel erg leuk en dat heeft geleid tot een volgend plan. En dat vertel ik je graag in de volgende brief.

Veel liefs,

Berenice

Stoepvisite

Goedemorgen Berenice,

Gisteren keek ik in het mapje met ongewenste e-mails. Ik had geen bevestiging van een bestelling ontvangen en keek of het misschien in een ander mapje terecht was gekomen. En ja, daar in die brievenbus vol ongewenste post vond ik, naast mailtjes van vrouwen die met me willen afspreken, inderdaad de bevestiging van mijn bestelling. Én een brief van Schrijven naar de Toekomst. De vorige mails van Marilien waren gewoon in mijn inbox terecht gekomen, maar dit mailtje was verdwaald. Het was namelijk alles behalve ongewenst, want het is de start van een onze briefwisseling!

Het is nu nog vroeg. Ik heb zojuist koffie gemaakt met een kleine percolator die naast me op een onderzettertje staat. Daar haal ik precies twee espresso’s uit. Ik geniet van de stilte en rust nu de rest van mijn wereld nog slaapt. Een mooi moment om mijn eerste brief aan jou te beginnen...

Normaal tour je de wereld over. En nu?

Wat een gekke tijd leven we in, hè? In de ene bijlage kon ik alvast iets over jou lezen. Je vertelt daarin onder andere dat je de leadzangeres bent van de Nederlandse band Kraak & Smaak. Normaal tour je de wereld over. En nu? Hoe ziet jouw leven er nu uit? Wat mis je het allermeest? Wat laat deze manier van leven jou zien? Had je voor de vragen in de andere bijlage en/of pre corona al stilgestaan bij 2027?
In de bijlage kon je ook al iets over mij lezen. Mij viel op dat hetzelfde korte stukje er dubbel stond. Het liet me terugzoeken naar de vijf vragen en mijn antwoorden daarop. Een van de vragen was: waarom houd je van brieven schrijven? Daar ben ik ook nieuwsgierig naar. Wil je daarover vertellen?

Voordat de corona-ellende begon, heb ik een aantal chaotische jaren gehad. De chaos ontstond door een stapeling van gebeurtenissen, waaronder de nierziekte van mijn vriend. Hij dialyseert nu ruim vijf jaar en sinds 2019 doen we dat helemaal zelf thuis. Door de jaren heen maakten verschillende complicaties het spannend. Het waren grote hobbels op de weg. Begin 2020 dealden we met de impact van zo’n grote hobbel en tijdens het herstel keken we uit naar de zelfstandigheid en vrijheid die we bijna konden aanraken. Bij de plannen die we maakten, hebben we nooit rekening gehouden met iets als een pandemie. Jij wel? Ik moet toegeven dat ik het de eerste weken als een soort van prettig ervaarde. Het leven dat tot nu toe voorbij was geraasd had ineens een tempo dat ik beter bij kon houden. Maar na die eerste weken voelde ik meer en meer dat de ruimte waar ik zo naar had verlangd in plaats van groter nóg kleiner werd.

Een beeld dat me vooral is bijgebleven van de eerste ‘intelligente’ lockdown is stoepvisite van een vriendin

Nu onze thuissituatie eindelijk stabieler werd, kwam er ruimte en energie voor andere dingen: vrienden bezoeken, schrijven in koffietentjes, met de trein naar een andere stad, logeren, live muziek en ga zo maar door. Maar precies op dat moment waren die dingen ineens niet meer zo vanzelfsprekend als voorheen. Een beeld dat me vooral is bijgebleven van de eerste ‘intelligente’ lockdown is stoepvisite van een vriendin. Ze kwam een cadeautje brengen en ik kon haar niet eens binnenlaten. Het allerverdrietigste vond ik dat haar zoontje van tweeëneenhalf vanuit zijn autostoeltje bleef vragen of hij boven mocht kijken. Hij ziet mijn bureau vol pennen, potloden, stiften en scharen als een groot avontuur. We probeerden zo goed mogelijk uit te leggen waarom dat nu niet kon. Hij zat daar verdrietig vastgesnoerd in zijn stoeltje waarin hij zichzelf niet eens goed kon draaien en we konden zelfs niet beloven dat het de volgende dag wel kon.

Zoals ik mijn kleine vriendje toen niet kon beloven dat hij de volgende dag mocht komen spelen, vind ik het ook moeilijk om me voor te stellen hoe dat over zeven jaar zal zijn. Ik realiseer me nu dat ik nooit over heb nagedacht. Omdat mijn leven de afgelopen jaren op standje overleven stond, heb ik vooral van dag tot dag geleefd. Ik geloof niet dat deze pandemie een soort zijweggetje is en dat we over een tijdje ons oude leven weer kunnen oppakken en verder gaan waar we gebleven waren. Ik leerde van de chaos dat sommige dingen onomkeerbaar zijn en dat roerige tijden als een katalysator kunnen werken.

Hij vertelde hoe extra belangrijk bestellingen nu zijn

Een paar dagen geleden werd ik door een medewerker van de lokale boekhandel gebeld. Ik had twee boeken besteld, waarvan er één tijdelijk niet leverbaar was. Ze belde om te vragen of ik het boekje dat op voorraad was al wilde ontvangen. Tijdens dat gesprek zei ze: ‘Misschien is de lockdown voorbij zodra we het andere boek binnenkrijgen en kan je tegen die tijd weer naar de winkel komen.’ Ik antwoordde: ‘Dat zou zo fijn zijn! Wat kijken we daar naar uit, hè?’ De medewerkers van deze boekenwinkel hebben tijdens de lockdown een groot deel van de bestellingen op de fiets rondgebracht. Dit boekje heb ik zelf opgehaald. Ik mocht aan de achterkant van de winkel aanbellen en zag zo voor het eerst een stukje ‘backstage’. De man die de deur opende en het boek overhandigde, sprak zijn dankbaarheid uit. Hij vertelde hoe extra belangrijk bestellingen nu zijn. Ik hoop dat we dat gevoel van dankbaarheid voor deze kleine dingen blijven vasthouden.

Wauw, jij gaat over een paar weken jouw debuut-EP opnemen en uitbrengen! Heeft de crisis invloed gehad op de liedjes die je hebt geschreven?

Mijn koffie is al even op, Berenice. Ik ga zo onder het dekentje op de bank vandaan en aan mijn dag beginnen. Ben nieuwsgierig naar jouw verhaal en wat eruit voortkomt. Heb jij voorkeur? Wil je digitaal verder of op papier?

Wens jou een fijne zondag toe!

Hartelijke groet,
Nienke