Ouderlingen

Jezus Meinmein! (of mag ik niet Jezus zeggen ;-)) het is alsof ik een boek lees. Knielen op een Bed Violen, Het Smelt, Marieke Lucas... van dat soort. Ouderlingen. Ik kan er niks aan doen, maar mijn associatie is allesbehalve positief. Ik zie oude stinkende mannen (altijd mannen!) in somber zwart gekleed, die menen dat zij de wijsheid in pacht hebben. Die zich eigenlijk boven God plaatsen uit naam van God, en allesbehalve handelen zoals God het heeft bedoeld. Daar word ik opstandig van. Het is inderdaad verwonderlijk dat je nog zo je best hebt gedaan om bij die ene kerk te mogen trouwen, en dat je eigenlijk tot op de dag van vandaag nog in die omgeving bent. Want ik neem aan dat de school, waar je kleinzoon nu ook op zit, ook verbonden was met die kerk? Hoe zit dat? Want je klinkt toch ook best opstandig en alsof je afstand daarvan hebt genomen. 

Je kunt van die katholieken heel veel zeggen, maar het is wel wat relaxter allemaal

Je moet weten, ik kom uit het katholieke zuiden. Niet echt gelovig opgevoed, maar wel nog de communie en het vormsel gedaan. En met opa en oma altijd braaf mee naar de kerk gegaan op zondag, en mee-gebeden voor het eten. Maar dat was het dan ook wel. Je kunt van die katholieken heel veel zeggen, maar het is wel wat relaxter allemaal.

Over het geloof kunnen wij samen nog een hele boom opzetten denk ik zo. Ik heb er ook veel over nagedacht en mijn eigen zoektocht daarin gemaakt. Ik heb me er na het vormsel (zo rond mijn twaalfde) expliciet van afgekeerd, heb me wel altijd verdiept in religies en spirituele bewegingen, en ben nu op een punt dat ik beter begrijp wat mensen in een geloof zoeken en hoe het ook helpend, steunend, verzachtend kan werken. Maar dat de interpretatie van het geloof vaak zo mis gaat. Daarvoor zul je toch eerst bij jezelf naar binnen moeten gaan. En dat kun je niet afdwingen of opleggen, dat gaat niet door maar even een paar regeltjes te volgen, dat kun je niet van een kind vragen, dat is nu juist die tocht de woestijn in om daarna er verlicht weer uit te komen. Ik durf zelfs zo ver te gaan als te stellen dat al die beschrijvingen van God een aansporing zijn om al die kanten, de mooie en minder mooie, in jezelf te ontdekken en daar de juiste omgang mee te vinden. Hij is je spiegel van jezelf. Niet iets externs.

Ik ben heel benieuwd naar je opvattingen over gender

Ik ben heel benieuwd naar je opvattingen over gender. Want dat is nogal een issue deze tijd. Ook ik denk vaak, mensen, waar maken jullie je zo druk om, wees vooral lekker jezelf en uit jezelf zoals je wil. Maar natuurlijk denkt het grootste deel van de wereld daar heel anders over en wordt die vrijheid juist vaak met geweld ingeperkt. Maar om nu je geslacht in je paspoort te moeten willen veranderen... is dat nu de strijd die je dan te strijden hebt of zouden we ons op het gebrek aan tolerantie moeten richten? Jouw kinderen zullen van mijn leeftijd zijn, ietsje jonger misschien. Ik denk dat het voor hun ook nog niet zo speelt, dat het juist de twintigers van nu bezighoudt? 

Succes met het haken van je stockings (OMG, dat kun je, dat doe je, maar met gezonde tegenzin, wat een oma/schoonmoeder!), en met de fotoshoot. Durven poseren voor een camera is een kunst op zich. Vooral blijven ademen zegt mijn vriend (die portretfotograaf is) altijd. Tot de volgende!

Sanne