De urgentie ontbreekt bij de meesten

Donderdag 24 maart 2022 10:43 - Ik zit in de trein naar Hengelo

Lieve Roza,

Ik vond het heel gezellig maandag, de tijd vloog voorbij! Ik vind het echt leuk dat je zo betrokken bent. Ik zit nu in de trein onderweg naar Hengelo, ik ga afspreken met Ineke. Zij deed mee aan het project en ik ga nu een opname van haar maken voor het festival. Hier kun je een artikel over haar lezen; https://www.tubantia.nl/hengelo/de-brieven-van-ineke-uit-hengelo-komen-in-tijdscapsule over-coronatijd-ik-keek-naar-buiten-en-dacht-het-lijkt-wel-of-alles-stilstaat~a55bd7a0/ Marilien heeft me ook gevraagd om te volgen, dat vind ik echt ongemakkelijk, haha. Misschien moet ik het toch maar gewoon doen. Voor het project!

Het is weer druk in het openbaar vervoer en niemand heeft meer een mondkapje op. Dat voelt minder gek dan ik had verwacht. Ik stond net op het perron in Utrecht en toen bedacht ik me dat deze verandering zo van de ene op de andere dag heeft plaatsgevonden, dat is toch gek? De situatie zal in één dag niet zo veranderd zijn, maar hoe we met corona omgaan wel. Het voelt zo onnatuurlijk.

Daar moest ik sowieso aan denken, die onnatuurlijkheid, terwijl ik langs allemaal distributiecentra en fabrieken reed; zonde. Ik voel me zo machteloos wat betreft klimaatverandering. Voor mij is het volstrekt logisch om bijna geen kleren te kopen, veganistisch te eten en zoveel mogelijk te fietsen (om maar een paar dingen te noemen), maar dat geldt niet voor iedereen. De urgentie ontbreekt bij de meeste mensen. Vaak denk ik over een wereld die overstroomd is, en een woestijn, waar geen plek meer is voor alle mensen. Zonder dat we het beseffen consumeren we onszelf de afgrond in… Wat me hier vooral aan frustreert is dat alle verandering heel lang duurt, terwijl andere dingen wel van de ene op de andere dag kunnen veranderen.

Het eenrichtingsverkeer van de docent kwam vertraagd binnen

Zoals ik maandag al een beetje aan je verteld had, voelt de coronaperiode als een soort sluimertijd. Dingen gebeurden niet echt, maar half. Er werd vanuit gegaan dat er altijd mensen afwezig waren in de lessen. Iedereen was zich er bewust van dat alles last minute niet door kon gaan. Tijdens de eerste lockdown kreeg ik les via livestreams, niet via groepsgesprekken. Je kon dan in de livestream een bericht sturen naar de docent als je iets wilde vragen of als er iets niet lukte. Maar er zat dertig seconden vertraging in beeld en geluid. Dus als de docent iets zei in het lokaal zagen wij het pas een halve minuut later bij ons thuis. Daardoor kreeg je vreemde situaties met een docent die er pas laat achter kwam dat het geluid uitstond of dat we het bord niet konden zien. Het was heel lastig om je te concentreren in die lessen. Het eenrichtingsverkeer van de docent kwam vertraagd binnen. Ook bestonden veel lessen uit het opgeven van huiswerk en dan kon je zelf aan de slag. Ik overwoog om te vragen of ik gewoon het huiswerk in mocht leveren en niet meer naar de lessen hoefde te komen, ik werd gek van steeds tien minuten les, werken, kwartiertje pauze en dan weer lessen. Het was heel inefficiënt, daardoor voelde het alsof ik mijn tijd verdeed.

Later kregen we gelukkig wel lessen zonder vertraging en met meer interactieve elementen, en de docenten leerden ook om beter om te gaan met online lesgeven. En vanaf de zesde klas mocht ik op school fysieke les volgen, omdat ik toen in mijn examenjaar zat. Dat vond ik toen zo fijn, ik kon me meteen beter concentreren. En ik had weer een sociale basis.

Ik had met mijn ouders afgesproken dat ik met mijn drie beste vrienden mocht afspreken tijdens de lockdown zonder afstand te houden

Ik had met mijn ouders afgesproken dat ik met mijn drie beste vrienden mocht afspreken tijdens de lockdown zonder afstand te houden. Dat heeft me op de been gehouden toen. Ik heb toen met hen heel veel spelletjes gespeeld en we hebben bij elkaar gelogeerd. Hoe heb jij dat gedaan tijdens de lockdowns, heb jij toen mensen gezien behalve je au pair gezin?

Ik zit zelf ook wel met ethische overwegingen om bij een dierentuin te werken, ik vind het lastig. Aan de ene kant horen dieren niet opgesloten te zitten, maar aan de andere kant zijn veel van deze dieren ook weer gered en kunnen dierentuinen mensen ook iets leren over beesten, en dat ze beter om moeten gaan met de natuur. Zo is alles in Artis vegetarisch of veganistisch, maar ik vind dat de dieren meer ruimte zouden moeten krijgen… Ik denk dat ik vanaf mei op een andere plek ga werken, want ik ben ook wel op zoek naar wat andere collega’s.

Interessant dat je gevangenispsycholoog wilt worden, dapper!

Grappig dat je ziet dat er in verschillende culturen heel anders met regels en gehoorzaamheid wordt omgegaan, ik denk dat we daar ook wel iets over kunnen maken. Misschien kunnen we dan ook nog iets doen met mijn reis naar Hamburg en Berlijn en jouw reis naar Nederland en Duitsland.

Ik denk dat ze zien dat ik dit gewoon heel graag wil doen, dat het bij me past en dat ik het kan

Ik kom uit een gezin met maar een zusje. Zij is nu elf, ik ben benieuwd hoe zij zich zal ontwikkelen. Ik ga haar veel missen als ik naar Maastricht ga, maar zij mij waarschijnlijk nog veel meer. Hopelijk zal ze ook de voordelen gaan inzien van je ouders en het huis voor jezelf hebben. Ze krijgt in elk geval een veel grotere kamer.

Mijn ouders vinden het heel tof dat ik regie ga studeren, en ze zijn heel ondersteunend. Ik denk dat ze zien dat ik dit gewoon heel graag wil doen, dat het bij me past en dat ik het kan. Mijn toekomst zal inderdaad niet zo zeker zijn als iemand met een kantoorbaan, maar ik denk dat het belangrijker is om iets te doen wat je echt leuk vindt. En de afgelopen twee jaar hebben ons laten zien hoe fragiel onze toekomst is. Tussen al deze onzekerheid en chaos van de grote wereld blijft nog genoeg over om kunst over te maken denk ik. En anders kan ik ook altijd nog iets totaal anders gaan doen. Het lijkt me ook super interessant om wiskunde te studeren en daar mee bezig te zijn. Twee van mijn vrienden studeren nu wiskunde en natuurkunde tegelijkertijd. Dat is echt heftig, ze zijn bijna alleen maar bezig met studeren.

Laten we binnenkort afspreken om te brainstormen over wat we kunnen gaan maken, dat lijkt me voor ons allebei wel fijn! Ik hoop dat je mijn brief leuk vond om te lezen en kijk nu al weer uit naar je antwoord. Succes met alle deadlines en je tentamenweek

Veel liefs

Jona

De weldaad van een lavalamp

Lieve Mimi,

Laten we afspreken dat het geen enkel probleem is als er enige tijd tussen onze briefwisseling zit. Ook ik schiet hier buitengewoon laat in de pen. Maar de tijd gaat ook heel snel en wat vroeger een uur was is nu een minuut. Ik denk wel eens aan mensen vroeger, in vorige eeuwen, die elkaar vier à vijf brieven per dag schreven. Die hadden vast veel meer tijd of een uur duurde gewoon veel langer dan-ie nu duurt. Tijd is relatief als we de wetenschappers willen geloven (en dat willen we), dus mij zul je niet horen klagen. Je brief was prachtig en triggerde ook dit keer weer allerlei reactie en emotie.

Hoe gaat het met je? Ik hoop goed na alle emotie van het verbreken van je relatie. Wat goed dat je de kracht en moed hebt gevonden dit te doen. Ik bewonder je zo’n stap te zetten. Eerder deze week zag ik op Netflix de film I’m thinking of ending things. Het eerste deel van de film is lollig en interessant. Daarna (*spoiler alert) wordt het verhaal een onbegrijpelijk rommeltje. (Kan aan mij liggen maar ik denk het niet.) Maar er worden rake dingen gezegd over relaties.

Dat arrogante gezoem, dat je weer je bed uit moet met een opgerolde krant

We zijn momenteel op vakantie in Friesland. Een weekje platteland in het pittoreske plaatsje Broek. Dat is in de omgeving Joure en Heerenveen. De rust en de natuur doet me goed en met het weer zit het ook enorm mee. Het huisje ligt aan het water en ik heb altijd gefantaseerd om ooit aan het water te wonen, maar nu niet meer. Ik ben tot de conclusie gekomen dat dit zwaar overschat wordt want: MUGGEN! Fucking hell wat een boel muggen! Waar komen ze vandaan, in het huisje zijn overal horren! Toch worden we dagelijks bestookt en in de nachtrust verstoord door deze gemene irritante terroristen van ’t insectenrijk. Ik kan nog leven met het geprik, dat is na een dagje jeuk wel te doen. Maar ’t arrogante gezoem, dat je weer je bed uit moet met een opgerolde krant. En zonder mijn contactlenzen sta ik machteloos. Nou ja, nog maar twee dagen.

Andere opvallende dingen hier in Friesland: dat het lijkt of hier vaker Pepsi geschonken wordt dan Coca Cola en er heel vaak mosterdsoep op het menu staat, wat ik een enorme bof vind want ik hou erg van mosterdsoep. Verder heel veel 60-plussers op fietsen en in bootjes. Bijna geen corona hier, wist de hospita ons te vertellen. Ook een lekker idee wel. Het is gek hoe angstig ik in het begin van de crisis was om het te krijgen en hoe laconiek ik nu ben. Niet dat ik me niet aan de regels houd, hoor. Integendeel. Maar ik ben nu eerder bang voor de gevolgen dan voor de ziekte zelf. Vooral bang om mijn baan te verliezen nu de cultuursector zo op z’n gat ligt. Voel jij er veel van economisch gezien?

Wat een topidee om de slechte smaak in je mond hierover weg te spoelen met een doos wijn

Wat een akelig idee dat je slecht behandeld wordt door dat rijkeluisgespuis! Je hebt helemaal gelijk te denken dat rijke mensen vooral zo rijk zijn door het uitbuiten van anderen. Ik twijfel daar niet aan. Natuurlijk moeten we niet generaliseren en er vanuit gaan dat er ook genoeg leuke, lieve eerlijke, weldoenerige rijke mensen zijn. Maar ik denk dat het merendeel arrogante verwaande door hebzucht gedreven misbaksels zijn. Wat een topidee om de slechte smaak in je mond hierover weg te spoelen met een doos wijn. Haha, dat zal ze leren! Je kunt alleen maar hopen dat deze mensen ondanks al hun bezit diep ongelukkig zijn. Maar ja, dan nog boffen ze wel dat ze dat zijn in een hoop comfort van een warme villa.

In plaats van ongelukkig zitten zijn in een afgebrand vluchtelingenkamp op een Grieks eiland. Wat een ellende toch allemaal in de wereld. Ligt het aan mij of wordt het steeds erger? Het was natuurlijk altijd al erg, alleen wordt het nu in grote dagelijkse porties in het gezicht gesmeten en uitgesmeerd. Ik sluit me aan bij Maarten van Rossum. Prima als we uitsterven, we verdienen het. En inderdaad, we zijn niet de eerste beschaving die ten onder gaat aan zijn arrogantie en overmoed. Maar ja, wat dan wel als wij er niet meer zijn? Animal Farm? Planet of the Apes? Als de dolfijnen, hyperintelligent als ze zijn, zich ook al te goed doen aan groepsverkrachting! Heel veel vertrouwen in het dierenrijk heb ik ook niet. Ik zag een docu over stokstaartjes. Die houden er ook een wonderlijke hiërarchie op na. Wat een eikels zijn dat. Ze zien er zo schattig uit maar maken elkaar om niets het leven zuur. Net mensen. Als wij uitsterven en zij door evolueren wordt het niet persé een betere wereld.

Mensen vinden het al ingewikkeld om hun Hello Fresh doos klein te vouwen en in de papierbak te doen

Gottegot, ik ben alweer 1,5 week thuis en pak mijn brief pas nu weer op. Heel schaamtevol, omdat ik het zo lang heb laten liggen. Toen ik thuis kwam werd ik overvallen door een enorme neerslachtigheid. Dit is iets waar ik niet snel last van heb (doorgaans) maar nu trok er opeens een donkere wolk over die bleef hangen. Het zal een post-holiday dipje geweest zijn, extra dik aangezet omdat ik menopauzaal (is dat een woord?) ben en dus humeurschommelingen in mijn pakket heb. Daarnaast heb ik met terugwerkende kracht de kranten van afgelopen week gelezen en zo’n overvloed aan slecht en deprimerend nieuws helpt ook niet echt. Je benoemde het al in je brief, er is zoveel ellende tegelijk gaande dat het voor veel lagen van de bevolking onmogelijk is te focussen op de moeder aller problemen; de opwarming van de aarde. En waar wel wat gedaan wordt is het veelal too little en too late.

Zolang de macht in handen is van het grootkapitaal zijn we totally fucked, om het maar even in plat Engels samen te vatten. Het tij is alleen te keren met elkaar en het brengen van offers. Maar mensen vinden het al ingewikkeld om hun Hello Fresh doos klein te vouwen en in de papierbak te doen. We zijn zo gruwelijk gemakzuchtig en verwend dat ik geen enkele hoop heb voor een betere wereld. Je zou er depressief van worden maar ik had juist mijn dipje een beetje afgeschud dus daar gaan we niet aan beginnen.

Wat mij erg opbeurde was dat ik een lavalamp heb gekocht. Ik word enorm blij van de ballen 'lava' die op en neer in mijn lamp dansen. Ik moet daarbij denken (qua psychedelica) aan jouw voornemen om LSD te proberen. Wat stoer!! Vertel mij hoe dit gegaan is! Zou ik ook wel eens willen maar ik denk niet dat ik het zou durven. Bang voor een slechte trip. Ik blow wel graag en geregeld. Mijn ultieme manier voor ontspanning. Verder ben ik nooit gegaan op het gebied van verdovende middelen. Ik heb ook nooit in kringen verkeerd waar dat een rol speelde dus het kwam nooit op mijn pad. Ik ben heel benieuwd hoe jij het ervaren hebt. Ik zou wel eens willen micro-doseren met paddo’s maar heb gelezen dat het ook veel gedoe is. En ik heb al veel gedoe. Ik heb niet zo’n trek in veel gedoe erbij.

Iedereen moet verplicht blowen, relaxen, nuanceren

Op jouw vraag hoe we wat meer love, peace and understanding kunnen bewerkstelligen heb ik eigenlijk maar één oplossing; iedereen moet verplicht blowen, relaxen, nuanceren. Pas dan gaat het goedkomen met de wereld. We kunnen ook iets door het drinkwater gooien want ik begrijp ook wel dat verplicht blowen haaks staat op de richtlijnen van het RIVM. Maar het is hoogst noodzakelijk dat we niet overal maar met gestrekt been instappen. Zou enorm schelen, vooral op Twitter.

Je zou toch mogen verwachten van de moderne wetenschap dat ze eens een pilletje uitvinden waarvan de meest haatdragende humorloze treurwilgen in vrolijk kwispelende schoothondjes veranderen. Heeft eigenlijk meer urgentie dan het covid-vaccin. Maar, hoor ik je denken, we kunnen onmogelijk de hele wereld drogeren. Maar we kunnen het toch proberen! We beginnen klein, met de Taliban of zo, en dan breiden we het uit naar alle vrouwenhaters, en de Trump-stemmers en de racisten. Dat is een groep dus dat scheelt. En iedereen is blij en gelukkig en super redelijk. Yes.

Terug op deze planeet en de lavalamp staat nog steeds gezellig te bubbelen. Vanmiddag was ik even op kantoor, wat eigenlijk niet mag. Maar ja, iemand moet plaatjes op de kast plakken. Ik zal je een foto mailen van mijn werkplek zodat je een idee hebt van mijn creatieve 'talenten'. Maar verder zonder tekst want dat zou het misschien te makkelijk maken om voortaan te mailen en dat is niet de bedoeling van het traject waar we in zitten. Ik vind het soms best ingewikkeld als ik bedenk dat onze briefwisseling online komt en anderen ze kunnen lezen. Maar dan bedenk ik me ook dat het me onwaarschijnlijk lijkt dat mensen tijd/zin hebben om brieven van volslagen vreemden door te ploegen. Ik hoop ook dat er niet te kritisch naar de spelling gekeken wordt. Ik ben best slordig.

Ik heb medelij met mensen met brillen die nu steeds tegen hun eigen adem aan zitten te kijken

Inmiddels zijn we weer twee dagen verder en bewegen we ons door het leven met een mondkapje. Ik vind het zo debiel dat ze het maar niet eens kunnen worden of mondkapjes nu wel of geen zin hebben. Nu lijkt het weer van wel maar vorige maand nog niet. Nattevingerwerk allemaal. Ik draag ‘m met liefde qua 'baat ’t niet dan schaad ’t niet' maar heb medelij met mensen met brillen die nu steeds tegen hun eigen adem aan zitten te kijken. Naast al het grote leed in de wereld is er ook veel klein leed waar wel een bij stil gestaan mag worden. Een van mijn katten heeft obesitas en is nu te dik om nog door het kattenluikje te kunnen. Ook zielig. Afgeknipte draden zijn altijd te kort. Ik heb laatst het verkeerde type stofzuigerzakken gekocht. Gisteren beet ik op de binnenkant van mijn wang en nu blijf ik steeds met mijn tong het stukgebeten stukje voelen. Van die dingen allemaal. Plantjes die in de supermarkt verkocht worden krijgen nooit water en sterven vaak een tragische dood. En ga zo maar door. Maar ik brei er een eind aan en mijmer nog even door.

Heel veel liefs,

Mascha

Nu kan ik je weer met een glimlach terugschrijven

Lieve Mascha,

Allereerst mijn oneindige excuses dat deze brief zo lang op zich liet wachten, en dat terwijl je mij zo'n leuke brief had gestuurd. De reden is dat ik graag met een blij gemoed aan het schrijven ga, omdat ik niet mijn emotionele shit op iemand wil dumpen, maar het was nogal een roerige tijd.

Afgelopen weekend heb ik mijn relatie van zes jaar beëindigd, overigens met zoveel redenen dat ik nu juist heel opgelucht ben. Maar de aanloop tot het besluit kostte me nogal wat kracht die ik natuurlijk uit mezelf moest halen. Hoe dan ook, de kogel is eindelijk door de kerk en nu kan ik je weer met een glimlach terugschrijven. Genoeg daarover!

Jij boefje! Met je kleinschalige postzegelfraude

Hartelijk dank voor je superleuke brief, ik heb hem met plezier herlezen. Jij boefje! Met je kleinschalige postzegelfraude, ik moest er erg om lachen. Zelf doe ik ook weleens iets wat niet mag, maar daar houd ik officiële instanties liever buiten. Eén van mijn kleine uitstapjes is dat ik, als ik bij/voor heel rijke mensen heb gespeeld en ze me heel slecht behandelen, mezelf dan iets cadeau doe. Bijvoorbeeld een mooie fles wijn, of een doos of, als ik met de auto ben, meerdere dozen. Soms ook wat rondslingerende attributen die sowieso vaak in zwarte gaten verdwijnen, zoals i-Phoneladers en dergelijke.

Op die manier zet ik gevoelsmatig de avond weer recht en zorg ik dat ik er met plezier op terugkijk, vooral tijdens het opdrinken van de vaak heerlijke wijnen - want een goede smaak hebben ze vaak wel, die mensen, waarschijnlijk op de plek waar bij andere mensen empathie zit. Lekker generaliserend, ik bedoel natuurlijk alleen de rijke mensen die mij slecht behandelen, niet alle rijke mensen. Al denk ik vaak wel dat de enige manier om zó rijk te worden is als je andere mensen benadeelt en geen moeite hebt met ongelijkheid, of, nog erger: vindt dat je al dat geld verdiént, meer dan een ander. Tot zover mijn kleine Robin Hood acties.

Ik ben blij dat ik eindelijk een lotgenoot heb gevonden die ook een hekel heeft aan films en boeken waarin niets gebeurt. Jij valt in slaap, maar ik word er soms ronduit agressief van, een emotie die anderszins vrijwel nooit langskomt. Zo zag ik ooit The Story of the Weeping Camel, een film die in 't Hoogt werd vertoond, een redelijk alternatief filmtheater in Utrecht. In mijn (zeer waarschijnlijk zwaar gekleurde) herinnering is de film een drie en een half uur lange close-up van een kameel. Mijn bloed had het kookpunt bereikt (waarom was ik niet weggegaan!?), al helemaal toen in de foyer iedereen wegliep met de film. Ze verbonden er eigenhandig allerlei betekenissen aan en konden allemaal haarfijn uitleggen waar het over ging, want ze hadden natuurlijk allemaal de wijsheid in pacht. Bah!

Binnenkort ga ik dan toch waarschijnlijk voor het eerst LSD proberen, om in ieder geval mentaal een beetje te reizen

Met mijn dromen gaat het goed, nog altijd even bizar. Gelukkig, want verder lijd ik een beetje aan Fernweh, dat is dat je heimwee hebt naar een (in mijn geval willekeurige) andere plek door die hele quarantaine en de gecancelde reisjes. Een honderd procent eerste wereldprobleem, I know 🙂 Binnenkort ga ik dan toch waarschijnlijk voor het eerst LSD proberen, om in ieder geval mentaal een beetje te reizen. Heb je weleens zoiets gedaan? En waarop slaap je slecht? Heb je stress, of is er iets anders aan de hand?

Amen wat betreft dat wij het virus zijn. Laatst was ik naar een college van Maarten van Rossem en die zei "Ja, misschien sterven we uit, en wat dan nog?" We zullen wel plaatsmaken voor iets anders. Zelf denk ik dat er al eerdere beschavingen zijn geweest die een wipe-out hebben ondergaan. Als je naar bijvoorbeeld de tempels van Teotihuacan gaat, en goed kijkt hoe ze gebouwd zijn, dan zie je dat ze met behulp van zo'n geavanceerde techniek zijn gebouwd dat we het nu (nog) niet zouden kunnen reproduceren.

Ik snap je moeite met wereldverbeteren als modegril. Oh! Nu zijn we veganist (alleen als iedereen kijkt). En nu zijn we een dag actief anti-racist, ook een beetje om goed voor de dag te komen. Maar wie hebben er een lange adem en strijden structureel voor de goede zaak, óók als ze géén schouderklopjes krijgen in de vorm van liken? Hoe dan ook denk ik wel dat sommige problemen met elkaar verband houden, en dat het daarom tóch de tijd ervoor is.

Persoonlijk denk ik dat racisme en het klimaatprobleem best veel met elkaar te maken hebben. Al was het alleen maar omdat het klimaatprobleem door iedereen samen moet worden opgelost; maar als een grote groep mensen nog kampt met andere shit die ze éérst op moeten lossen, dan hebben ze geen cpu voor klimaatverandering. Ik las een aantal interessante visies erop, onder andere in De Correspondent, maar ook in mijn favo blad de 360. Het westen exploiteert nog steeds mensen, jat grondstoffen etcetera, we dumpen ons afval in derdewereldlanden, dat kan nog allemaal. Als er ooit een ethische code kwam, of een wet waarin zou staan: hee, alle afval die je produceert mag je lekker in eigen land verwerken, zou er opeens een noodzaak zijn om minder afval te produceren.

Vlees is zo goedkoop omdat Nederland het prima vindt om Braziliaanse mensen onder te betalen en hun regenwoud te vernietigen om soja te verbouwen. Etcetera, etcetera! En als er de ene keer wordt gezegd 'zeur niet zo over een slavernijverleden tijdens ONS sinterklaasfeest' (als in, ons witte Nederlanders) en de andere keer 'help je ook effe mee met het redden van ONS land' (als in, ons Nederlanders, inclusief). De groep antizwartepietmensen heeft waarschijnlijk ook zoiets van make up your mind!

Hoe slimmer het wezen, hoe creatiever de wreedheden

Ik denk (vrees) ook dat de mens niet deugt als-ie de kans krijgt. Ik denk zelfs dat veel mensen officieel niet deugen, bij sommige mensen is empathie minder ontwikkeld. En hoe slimmer het wezen, hoe creatiever de wreedheden. Mieren houden al luizen als slaven, ze melken ze. Dolfijnen organiseren groepsverkrachtingen, om van mensen nog maar niet te spreken.

Laatst deed ik een spelletje met een vriend. 'Wie is de meest evil wereldleider?' Om beurten bedachten we een absurde draconische maatregel, en dan moest de ander het googelen. En: álles wat we bedachten was al ooit door een dictator in de praktijk gebracht. Dat maakt potentieel cynisch, hoewel dat niet betekent dat je niet vrolijk bent. Soms probeer ik me toch in te houden in gezelschap.

Gelukkig woon ik met een radical honest huisgenoot die eeuwig cynischer zal zijn dan ik, dus thuis flap ik alles lekker eruit. Verschil is wel dat hij zich ook niks aantrekt van de dingen, hoewel ik het soms wel deprimerend vind. Jij leest de krant nog. Ik heb het opgegeven. Alleen nog achtergrondartikelen en boeken en podcasts voor mij. Op dit moment De plantage van onze voorouders. Wat betreft de sokkels: van mij hoeven de standbeelden er niet af, maar een plaatje erbij met wat tekst en uitleg die het in een historische context plaatst zou überhaupt fijn en interessant zijn.

Mijn gekkere eigenschap... Jemig, ik vrees dat ik er veel heb. Eéntje is dat ik zo zenuwachtig word van religieuze mensen dat ik altijd heel random rare en niet oké-e dingen uitkraam in hun bijzijn. Terwijl ik normaal uit principe niet vloek en nota bene zelf geloof in God. Heel vreemd en ongemakkelijk. Waarom!?

Ik kan me goed voorstellen dat je je collega's mist! Ook wel een fijne observatie, zo kom je er ook weer achter aan wie je waarde hecht. Maar ook wel weer stom dat dat besef altijd in zijn volle hevigheid komt wanneer ze er niet zijn, haha.

Dank voor je complimenten ❤

Mag ik een foto van je collages zien? Ik weet zeker dat je allerlei talenten hebt en dat je jezelf enorm tekortdoet door je langs de meetlat van een andere discipline te leggen, of überhaupt van iemand anders. Ik vind je nu al overduidelijk creatief, slim en grappig, en zo goed ken ik je nog niet! Leuk dat je man ook een studio heeft! Had er zowaar al eens van gehoord.

Hoe denk je dat we meer peace, love and understanding creëren? Met betrekking tot elkaar binnen de Nederlandse samenleving, met betrekking tot de groep die zich achtergesteld voelt en de standbeelden van de sokkels wilt halen, en tussen de continenten?

Bam, wat een vraag zo op het einde! Volgende keer hoop ik je niet zo lang te laten wachten! Ik wens je alle goeds en zon.

Liefs, Mimi

'Samen' schijnt de toekomst te zijn

Hallo Dorine,

Bij deze mijn derde brief. Je schreef in jouw brief over wandelen in de natuur. Dat je dat graag doet. Wat is dat een zaligheid. Buiten zijn en bewegen is zo goed voor een mens.

Tijdens de lockdown zijn we hier ons steeds meer bewust van geworden. Dat we zuinig moeten zijn op alles om ons heen. Dat lees ik ook terug in jouw brieven. Ik probeer zoveel mogelijk groen te denken., maar dat valt niet altijd mee. Net zoals jij schrijft, pak ik ook makkelijk de auto en zou ik ook graag het vliegtuig willen laten staan. Ik ben hier niet altijd consequent in, realiseer ik me.

Ik mag ook graag letten op datgene wat ik eet. Kan mijzelf een flexitariër noemen. Ik ben bewust met eten bezig. Vanwege de gezondheidsvoordelen, milieuwinst en diervriendelijkheid. Ik vind het alleen zo jammer dat dit vaak een duurdere leefwijze is. Zo jammer, als dit meer gereguleerd zou worden, zouden veel meer mensen denk ik de overstap maken. Toevallig ligt er een brochure naast mij over de aanschaf van zonnepanelen via de gemeente. Ik denk dat ik straks toch een afspraak ga maken voor een offerte.

Toevallig ligt er een brochure naast mij (..) over zonnepanelen

Ikzelf mag graag buiten zijn. Gisteren en vandaag lukt mij dat prima. Voor de lockdown probeerde ik tweemaal in de week te sporten. Ik deed aan zumba (dansen op voornamelijk Zuid- Amerikaanse mzuiek) en yoga. Gisteren had ik sinds lange tijd weer eens een yogales. Buiten weliswaar, maar in het zonnetje. Wat was dat heerlijk. Op het Enkhuizerzand, dus ruimte genoeg. We leken wel een stel kleine kinderen: zo blij allemaal dat we weer even mochten. Lessen in de studio kan nog niet. Dus deze heb ik even meegepikt. Ik moet zeggen dat de spierpijn me meevalt. Ik had verwacht er wel meer last van te hebben.

Ik zal ook wat antwoorden geven op de vragen uit de vorige brief. Ik wilde inderdaad altijd al de verpleging is. Als jong kind al. En ik moet zeggen dat het de juiste keuze is geweest. Ik doe mijn werk al 27 jaar. Volgend jaar 25 jaar in dienst bij dezelfde werkgever. Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben, is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen. Al die mensen, en naar ik begrepen heb vooral jonge mensen, die sombere gedachten en gevoelens hebben. Of zelfs depressief zijn. Best een schrikbeeld vind ik. Gelukkig bespeur ik dat niet bij mijn eigen kinderen. Zijn ook eigenlijk altijd bezig. Studie, stage/werken enz.

Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen

Het bezoek aan mijn opa was leuk. Beiden hebben we daar erg van genoten. Ik had wat lekkers mee voor bij de koffie. Daar heeft hij van gesmikkeld. Hij had al meerdere keren aangegeven zijn kleinkinderen achterkleinkinderen te missen. Ik had hem zelf ook al een jaar niet meer gezien. Wel gesproken over de telefoon, maar dat is toch anders. Zijn muren hangen vol met allerlei foto's van ons. Dat zegt genoeg. Ik heb een mooie foto laten maken van ons samen, en deze in een kaart verwerkt. En zoals je al zal vermoeden: ook deze kaart hangt inmiddels aan de wand. Kleine moeite met een enorme uitwerking. Hebben we alle twee weer mooi meegepikt.

Er is ons gevraagd om ook te schrijven over 2027. Jij hebt daar in je brief over geschreven, lees ik. Of het tot een zelfrijdende auto komt, ik durf daar geen uitspraken over te doen. Twijfel erover. Ik denk toch dat wij wel veel verder zullen zijn in duurzaamheid. Dat kan bijna niet anders meer. We zullen er toch echt aan moeten geloven zo langzamerhand. Uitstellen kan niet meer.

Ik denk dat het onlinewerken wel voor een groot gedeelte zal blijven hangen. We hebben nu gezien dat dat ook heel goed kan. Ik kan mij nog herinneren dat het voor COVID bijna ondenkbaar was om thuis te werken. Dat zowel werkgevers als werknemers het bijna onmogelijk achtten. Weet jij dat ook nog? Dat iedereen beren op de weg zag, ja-maar excuses kon bedenken? Bijzonder dat dit toch zo snel voor 100% is omgedraaid. Wat kan een mens toch flexibel zijn.

Wat kan een mens toch flexibel zijn

Dat er iets van een COVID of een andere ziekte al bestond, dat denk ik wel. Mensen zijn nou eenmaal steeds flexibeler over de wereld aan het reizen (wat naar mijn idee ook niet zal veranderen), komen met elkaar in contact. In mijn werk zie ik al een toename van isolatieverpleging bij minder ernstige ziektes de afgelopen jaren. Dus ik denk zeker dat we rekening moeten houden met iets, of het nu COVID heet of niet.

Ik zou zeggen, vaccineren, vooral vaccineren. Naar mijn idee is dat de enige echte oplossing.

En privé? Jeetje, over zes jaar dan ben ik 55. Ik zal denk ik ook nog wel werken. En ik hoop dan toch echt een gezellig en lief maatje naast mij te hebben staan. Mijn laatste date is niet meer. Te veel verschillende ideeën over hoe een relatie eruit zou moeten zien. Uiteindelijk, met toch wel pijn in het hart besloten niet meer verder te gaan. Ondanks dat het wederzijds was, blijft het pijnlijk. Dus maar weer van voren af aan beginnen dan.

Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn en doen wat ze graag willen

En in 2027 zijn mijn kinderen 27 en 25 jaar. Ik vermoed beide afgestudeerd, en werkend? Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn, en doen wat ze graag willen. Misschien voor hen ook een partner? Ik zeg steeds tegen hen dat zij vooral lekker hun eigen weg moeten gaan. Ik hoef echt nog geen oma te zijn over zes jaar. Ooit natuurlijk prima, heel graag zelfs, maar dan nog niet. Nu lijkt het alsof ik daar ook maar iets over te vertellen heb. Ahum, …

Ik denk niet meer in mijn huidige huis te wonen. Als mijn kinderen zijn uitgevlogen, zou ik graag willen verhuizen. Waarnaartoe weet ik nog niet. Gek genoeg heb ik ook al eens mijn gedachten laten gaan over het leven in een hofje. Jij schreef hier ook al over. In een hofje, met wat meer sociale contacten, maar toch zelfstandig. Schijnt de toekomst te zijn, heb ik al eens vernomen. Maar ik moet zeggen dat het bij mij alleen nog maar bij gedachtes gebleven is.

Groetjes,
Geertje

Het is nu of nooit

Ha Geertje,

Ik wilde eigenlijk net gaan lopen, begint het weer te regenen. Ik loop heel veel, sowieso met een vriendin drie à vier keer in de week, een vast rondje in de duinen. En op de andere dagen loop of fiets ik alleen of met iemand anders. Ik fiets meestal naar het strand bij Bloemendaal, ga daar dan even zitten en maak vaak dezelfde foto. Daarna fiets ik weer terug, dezelfde weg of een groter rondje. Mijn stappenteller gebruik ik eigenlijk niet meer, rondje duinen lopen is ongeveer 6500 stappen weet ik, en met de rest kom ik wel op 10.000.

Soms denk ik er wel eens over om naar een andere stad (terug) te verhuizen, maar als ik hier zo fiets en loop dan denk wel: 'Wat is het hier toch mooi en je zit zo in de natuur'. We gaan wel zien wat er op mijn pad komt! Ik heb in een aantal andere steden gewoond waaronder Amsterdam voordat we hier kwamen.

Ik ga ook graag op wandelvakantie met mijn jongste zoon...

Ik ga ook graag op wandelvakantie met mijn jongste zoon, hij houdt er ook van, we hebben gelopen in bijvoorbeeld Noorwegen, Engeland, Schotland en op Madeira. Een week, tien dagen is wel de max met je moeder natuurlijk, maar ik vind het geweldig dat hij dat met mij wil doen. En het is geen opoffering, hij vindt het gewoon leuk! De oudste was ook mee naar Schotland, dat was helemaal fantastisch, ook qua landschap.

Tja, die toekomst. Hoe is het over zeven jaar. Het eerste wat in me opkwam, was dat het goed moet gaan met de kinderen. En in het verlengde daarvan zou ik het wel heel erg leuk vinden om oma te worden. Dat zal nog wel even duren en dat is ook goed, maar ik hoop dat ze niet te lang gaan wachten. Het lijkt me echt geweldig.

Voor mij persoonlijk hoop ik dat ik zo gezond mogelijk zal zijn, en uiteraard die lieve en leuke partner ben tegen gekomen. Ik wil wel heel graag kunnen lachen met iemand. Dat was toch echt weg in mijn relatie. Jammer trouwens dat jouw date niet loopt zoals je graag had gewild, is het niet leuk meer en/of komen jullie ideeën niet overeen?

Ik wil heel graag kunnen lachen met iemand

Het is trouwens wel heel fijn voor je dat je werk ook je hobby is. Nu kan ik me niet echt voorstellen dat je in de zorg zou werken en eigenlijk het geen leuk werk vindt, want dat kan volgens mij niet. Ik neem aan dat je ook op andere afdelingen dan neurologie hebt gewerkt? Waar werk je het liefst? En wilde je als kind al de verpleging in?

Hoe ziet jouw leven er straks uit, of hoe ziet de wereld er straks uit?

Het zijn vragen die nu eigenlijk ook wel spelen met de verkiezingen. Voor mij in ieder geval wel, een keuze nu gaat over de toekomst. Ik maak me erg veel zorgen over de manier waarop wij met de wereld omgaan, met elkaar, het milieu, de dieren, het gaat helemaal fout als er nu niet ingegrepen wordt. Ik stem op een partij die daar echt grote stappen in wil maken, want wat voor wereld willen wij achterlaten voor onze kinderen? Ik twijfel nog wel trouwens...

de verkiezingen: (..) wat voor wereld willen wij achterlaten voor onze kinderen?

Echt heel consequent zijn kan ik ook niet, ik zou er niet aan moeten denken dat ik geen auto zou hebben of nooit meer zou kunnen vliegen (in een vliegtuig dan wel haha).

Ik rij heel weinig, maar daar hoef ik niks voor te laten. Geen werk dat per openbaar vervoer onmogelijk te bereiken is of iets dergelijks. Het doet dus geen pijn om de auto te laten staan. Hier is vrijwel alles per fiets te bereiken en als ik naar vrienden of familie ga buiten de Randstad dan ga ik graag met de trein, dat wil zeggen, nu even niet en dan is de auto wel heel fijn. Geeft je absoluut een zekere mate van vrijheid. De jongste wil zijn rijbewijs niet halen en wacht op de zelfrijdende auto. Ik denk dat dat nog wel even duurt, maar die is er misschien wel in 2027! Dat zou toch wel geweldig zijn. Tony Seba, een Amerikaan, denkt dat er in 2030 geen privé-bezit van auto's meer is. Alle zelfrijdende auto's staan op bijvoorbeeld parkings langs de rand van de stad, en je kunt thuis een auto bestellen en die staat dan in minder dan 10 minuten voor je deur. Er zijn dan ook veel minder auto's nodig. Ik vind het een leuk idee. Heb me er niet zodanig in verdiept dat ik er veel van weet, maar zolang er dat soort mensen zijn....

De jongste wil zijn rijbewijs niet halen en wacht op de zelfrijdende auto

Want er zijn gelukkig zoveel goeie ideeën voor een betere wereld, maar zolang geld en 'ikke ikke' het belangrijkst blijven zal het moeilijk zijn om te veranderen. Gelukkig zijn er veel idealisten die toch doorgaan, en dat moet ook, anders gebeurt er niks.

Intussen zijn we weer wat dagen verder en zijn de verkiezingen achter de rug. Ik stem eigenlijk altijd Groen Links, maar heb nu op Sigrid Kaag gestemd. Ik las hoeveel rotzooi de vrouwelijke bewindslieden over zich heen krijgen via onder andere Twitter, en zij krijgt nog vier keer zo veel. 'Je hebt gewoon een beurt nodig', 'Palestijnenhoer' en ga zo maar door, tot doodsbedreigingen toe. Ik vind haar ook gewoon goed en in het programma van D66 staan geen dingen waar ik het echt niet mee eens ben, dus heb ik nu op haar gestemd. En ik was niet de enige ;-).

Ik hoop echt dat ze werkelijk van het milieu een punt kan maken, want als we nu niks ondernemen komt er niks van terecht. Met alleen ons kleine landje iets doen is natuurlijk niet voldoende, maar je moet wel ergens beginnen.

Ik hoop echt dat ze werkelijk van het milieu een punt kan maken

Ik begrijp niet dat er mensen zijn die de klimaatcrisis ontkennen.

Het lijkt me heel erg leuk om over een tijd in een soort woongemeenschap te wonen. En dan bedoel ik een eigen huis of appartement, rond een hofje of iets dergelijks, met wel veel privacy maar waarbij je toch contact kunt zoeken met elkaar als je daar zin in hebt. Elkaar ook kunt helpen met dingen. Er wordt al best veel op deze manier gebouwd, alleen heel weinig in de Randstad vanwege de ruimte. Er zitten natuurlijk ook wel veel haken en ogen aan, maar dat is met zoveel dingen zo. Vroeger, toen ik een jaar of zestien was, wilde ik later in een commune gaan wonen. Love and peace en geen eigen bezit. Dat soort idealisme is niet helemaal gebleven, haha, maar zo'n woonvorm als boven spreekt me erg aan.

Over zeven jaar zullen we geen Covid hebben, maar misschien een andere ziekte. Hoe zal het zijn met verdeling van water en eten? Grondstoffen? Overbevolking? Wij en onze kinderen moeten veel doen de komende tijd. Er zal veel moeten gebeuren op wereldniveau, en met leiders die alleen maar op uitbreiding van macht uit zijn zal het lastig worden. Maar wat heb je aan macht en geld, als de wereld kapot gaat?

Laten we positief blijven, in ons eigen wereldje verstandig doen voor zover mogelijk en van elkaar genieten. En lachen natuurlijk!

En voor nu wachten we op onze vaccinatie. Wat een gedoe met AstraZeneca. Wel goed dat ze heel zorgvuldig zijn, en ik wil natuurlijk ook graag een verantwoord vaccin. Het zal wel nog even duren denk ik, mijn neef in Brabant heeft hem net gisteren gehad. Dus voordat ze in Noord-Holland zijn zijn we waarschijnlijk weer wat weken verder. We zien het wel!

Hartelijke groet,

Dorine