Niets Moet Alles Mag

Hoi Piet,

Wat een goed nieuws, dat alles weer goed is! Zo begint het weekend toch heel fijn!

En ja…. ik ben inderdaad druk aan het werk. Deze week zes dagen en volgende week nog vijf. Daarna heb ik vakantie! Gisteren kreeg ik wel de vraag of ik nog even een dagje extra wilde komen vanwege een zieke collega, daar heb ik nee op gezegd. Ik hoop, dat er geen discussie van komt, want ik wil echt niet meer, ben zo toe aan vrij zijn. Ik heb het eigenlijk een beetje gehad. Vooral het gemopper wil ik niet meer horen. RUST (daar hoop ik op). Eerst lekker vijf dagen naar Parijs en daarna Niets Moet Alles Mag.

Nu even de laatste brief erbij pakken, want dan kan ik de vragen beantwoorden….

Met mijn (uitgescholden) collega gaat het goed. Ze is er nog steeds! Niet dat het mopperen en schelden afneemt, maar ze houdt/we houden vol.

Helaas was de hond niet mee naar Otterlo. We gingen met de auto van mijn zwager en zus en die hadden geen zin om een hond in de auto te hebben. Dus Loet was thuis en aangezien mijn jongste dochter vlakbij woont heeft zij hem uitgelaten en gevoerd.

Wij zijn zo’n 23 jaar op vakantie geweest aan het Gardameer

Wat een (prachtig) verhaal, dat je als dertienjarig jongetje gewoon op de trein werd gezet om naar Frankrijk te gaan. Ik moet er niet aan denken (tenminste in deze huidige tijd op die leeftijd), maar het zal uiteraard wel gebeuren. Mijn collega heeft wel verteld, waar haar tante woonde in Parijs, maar ik ben het helaas alweer vergeten. Ik weet niet zo veel over Frankrijk. Wij zijn zo’n 23 jaar op vakantie geweest aan het Gardameer.

Verleden week zat ik in de nachtdienst en ik was al van plan om te schrijven, maar de eerste nacht zat het halve ziekenhuis zonder water. Dus er waren tot diep in de nacht allerlei bedrijven en de technische dienst van het ziekenhuis aanwezig.

De tweede nacht heb ik de papieren versie van de belangrijke telefoonnummers bijgewerkt. Dit is nogal een werk, want er wordt nogal eens van personeel gewisseld. Deze taak heb ik op mij genomen, omdat in deze huidige tijd alles via computers gaat en ik helaas al een paar keer heb meegemaakt, dat alles uitviel en dat je geen telefoonnummer meer kan vinden. Als je op dat moment een spoed OK bij elkaar moet roepen of een reanimatie team, word je toch wel nerveus (en dat is nog licht uitgedrukt). Het is ook iets drukker qua vakantiegangers, die zelfs voor hoofdpijn naar het ziekenhuis komen. Maar dat is toch wel 'leuk' voor de afwisseling.

Gisteren is onze dochter thuisgekomen van drie weken varen

Op dit moment gebeurt er niet zoveel om over te schrijven. Ik ben thuis bezig of ik ben aan het werk. Gisteren is onze dochter thuisgekomen van drie weken varen (marine). Ze is naar Polen en Zweden geweest en heeft het naar haar zin gehad. Over een week gaat ze weer varen of ze moet een oproep krijgen, dat ze de FRISC opleiding mag doen. Dat is om te kunnen varen op zo’n supersnelle rubberboot. (FRISC staat voor fast raiding interception and special forces craft, red.). Ze was nog een kleuter toen ze al zei dat ze wilde varen. Echt ik weet niet anders. Na de lagere school is ze naar de Maritieme Academie Harlingen vertrokken. Dit is een internaat, waar ze worden klaargestoomd voor de binnenvaart. Ze is inmiddels Schipper op de binnenvaart, maar werd het op een gegeven moment zat om van Antwerpen naar Rotterdam te varen. "Ik wil de wereld zien en ga proberen om bij de marine te komen". Dat is twee jaar geleden gelukt en ze heeft inderdaad al heel wat gezien en vindt het allemaal geweldig. Helaas heeft haar vader dit niet mogen zien, wat zou hij trots op haar geweest zijn.

Als we Covid ooit onder controle krijgen is de helft van de aarde verwoest

Ik zit nu ook op mijn werk en ondertussen zat ik het journaal even te luisteren……

Onder het ’kopje’ Schrijven naar de Toekomst zou ik me onderhand drukker gaan maken om de wereld, dan om Covid. Ik hoor net dat er weer een aardbeving op Haïti was…..pfffff Het is toch allemaal verschrikkelijk. Al die branden en overstromingen. Nu weer een aardbeving. Als we Covid ooit onder controle krijgen is de helft van de aarde verwoest, Ik heb een christelijke opvoeding gehad en af en toe spookt het door mijn hoofd dat er voorspeld is, dat twee derde van de aarde zou verbranden bij het einde der tijden. Nou we zijn aardig op weg.

Het is een beetje een korte brief, maar ik ga me weer even aan het werk wijden ….. hahahaha

Het bezoekuur is begonnen en aangezien ik al alleen ben wegens personeelstekort (normaal pas om 20.00 uur, nu om 18.00 uur), moet ik steeds opstaan om de mensen te woord te staan.

Een hele fijne avond en een mooie zondag,

Lieve groet,

Astrid

Leven in sciencefiction

Lieve Mirjam,

Wat een geweldige kennismaking hebben we al gehad. Er is nog veel meer kennis te maken uiteraard. Maar het begin is er.
Ik had de oproep ook gezien in de Kampioen 🙂 Haha en wat veel raakvlakken heb jij gezien!
Ik ben dertien april jarig en zie dan Sarah zoals ik al had geschreven. Ik denk er over om een online escaperoom te gaan doen met vrienden vanuit onze eigen huizen. Want we hebben zeker al drie online pubquizzen gehad met verjaardagen, dus die is iedereen wel zat…
Verder heb ik het weekend daarna een natuurhuisje geboekt in Limburg met het gezin en de hond. Zo vieren we het dan maar.

Ik weet niet zeker of ik zo van verrassingen houd

Wellicht is er nog iets stiekems aan de gang omdat ik vijftig word, maar dat moet ik afwachten. Ik weet niet zeker of ik zo van verrassingen houd, maar in deze tijd zijn de verrassingen toch beperkt dus is het vast leuk. Voor mijn veertigste hadden twee vriendinnen mijn heilige yoga-avond gekaapt; ze stonden op de stoep met verkleedkleren die ik aan moest. Ik moest een soort cowgirl zijn. Een andere goede vriendin uit een andere ‘groep’ om het zo te zeggen, waarschuwde al dat ik het misschien niet zo leuk zou vinden. Het verkleden is vooral een ding bij die twee vriendinnen. En zij hadden de ambush georganiseerd dus…
Nou ik was eerst helemaal van de kaart door de yoga-avond die opeens door mijn neus geboord werd. Dus het schakelen was enorm voor mij. En die kleren… ik werd er niet blij van. Het werd uiteraard wel heel gezellig, maar toen merkte ik dat ik toch niet zo goed tegen verrassingen kan blijkbaar. Mocht het zijn geweest op een lege avond of middag dan hadden ze al meer enthousiasme kunnen verwachten, maar die yoga-avond was altijd heilig voor mij hahaha.
Wanneer ben jij jarig, in april?

Ik wilde er blanco in

Ik heb je opgezocht op LinkedIn! Vooraf aan de eerste mail wilde ik je nog niet ‘opzoeken’ dan zou mijn beeldvorming misschien al beïnvloed worden. Ik wilde er blanco in. Maar na jouw brief heb ik toch even gekeken. Uit welke hoek je komt, zeg maar. En om een beeld te krijgen bij de persoon die die leuke brief schreef naar mij. Leuk om je te zien!
Tegelijk zag ik een gemeenschappelijke bekende. Hij woont in Haarlem en ik ken hem sinds kort. Hij was door corona zijn werk als cameraman grotendeels kwijt en dat kwam ook wel op een moment dat hij ‘iets anders’ wilde. Een soort carrièreswitch. Hij fietste langs het Fort bij Vijfhuizen en vond het onmiddellijk een prachtige plek, zag onze beheerder op de maaimachine zitten en sprak hem aan. Hij wilde graag voor een dag vrijwilliger worden en lekker buiten werken in het onderhoud. Maar we hadden ook net een vacature voor twee dagen voor assistent-beheerder. Dus toen het klikte is hij assistent-beheerder bij ons geworden. Ik denk nu sinds een half jaar. Grappig! Hoe ken jij hem?

Wat het verhaal en de brand met familie X betreft, daar moet ik nog achteraan. Mijn zus en ik proberen elkaar al enige tijd te bellen, maar zelfs een belafspraak lukte niet. We werden iedere keer ergens door onderbroken. En nu heeft ze een puppy in huis dus ook weer druk. Ik heb het dus nog niet kunnen verifiëren.
De schoonmoeder van mijn zus is overigens de tweede vrouw van pake (de schoonvader van mijn zus). Dus daarom een heel jonge beppe en ze wil dan ook absoluut niet beppe genoemd worden. Dus ze is de stiefmoeder van mijn zwager die veertig is en mijn zus is tien jaar ouder.

Maar gaandeweg vind je je draai met af en toe nog een moment van angst

Bij ons in huis zijn ook de nodige stokjes door de neus gehaald ondertussen. Alleen de jongste van de tweeling nog geen enkele keer. Mijn dochter twee keer en verder ik, mijn jongste zoon, en man ieder één keer.
Mijn dochter besprak uitgebreid het schrapen langs het begin van haar hersenen. Haha. Wat een gekke tijd toch. Ik ben een jaar geleden echt verlamd geweest van schrik. Maar gaandeweg vind je je draai met af en toe nog een moment van angst zoals bij het overlijden van mijn oom en mijn bezoek aan verpleeghuizen voor cliënten. Ik wilde dat toen even niet meer… Nu heb ik nog één cliënt die thuis woont en daar kom ik twee keer per week. Dus dat is overzichtelijker.
Nog heel vaak vind ik onze gesprekken thuis over het virus en wat ik op tv zie net een sciencefictionverhaal. Dan hoop ik altijd nog dat we tijdelijk in een parallel universum leven en dat ik op een ochtend wakker word en het toch niet waar was. Dus mijn brein kan er nog altijd niet aan wennen.

Wat betreft de toekomst, daar durf ik vaak niet aan te denken. Ik hoop maar dat het zo gaat als met de Spaanse griep en dat onze lichamen aan dit virus wennen, zodat uiteindelijk alles weer normaal wordt. Maar de doemscenario’s waar we bijvoorbeeld ieder jaar gevaccineerd moeten worden voor mutaties of een complete maar langzame wipe-out van de bevolking en een apocalyptisch landschap van uitgestorven steden dringen ook wel eens door in mijn gedachten. Survival of the fittest. Misschien moeten we altijd wel alert blijven op een uitbraak van dit virus zoals bij ebola. Ik wil er eigenlijk niet te veel aan denken, dat doet mijn gevoel geen goed.

Mijn hond ruimt namelijk zwerfafval op

Even wat anders:
Vorige week was ik druk met andere Haarlemmers voor Landelijke Opschoondag. Mijn hond ruimt namelijk zwerfafval op. En ik ook tijdens onze wandelingen. Hij doet dat al zalang als ik het me kan herinneren. Hij ziet blikjes en plastic flesjes voornamelijk als een speeltje. Maar op een moment maakte ik een grapje met mijn buurman die een hardloper is en actief plogt en op Instagram probeert te ‘influencen' (plogging = rennen en afval opruimen , Zweedse term) Misschien heb je er al wel eens van gehoord? Ik maakte het geintje dat wij ook opruimen en ook een Instagram account zouden moeten beginnen. De eerste Plogdog…
Nou zo toch gedaan en zo werd Bob the Plogdog geboren. Onze hond heet Bolton, we noemen hem Bol/Bollie/Bol.com/Pluizebol/Warbol etc. haha maar Bob klonk beter.
Nu hebben we samen een Insta-account en zitten we in een hele community online van mensen die opruimen en bijvoorbeeld kunst maken van gevonden plastic etc. Het is echt een ontzettend positieve en betrokken community.
De verschillende eenlingen en opruim-initiatieven in Haarlem hadden de handen ineengeslagen en een promotie filmpje gemaakt om het ‘plogstokje’ door te geven. We hebben onwijs veel lol gehad en veel schoongemaakt afgelopen zaterdag. Weliswaar niet allemaal met elkaar maar wel verbonden met elkaar. Een aantal heeft even kennis gemaakt in levende lijve voor zover dat mogelijk was.


Ik weet nog wel in het begin van de corona crisis en niemand meer iets durfde op te pakken. Op het strand kon het wel met aangespoeld materiaal, maar stads zwerfafval… Toch vind je daar na een tijdje ook wel weer je draai in en al die mondkapjes kun je ook niet laten liggen :-0 Al die bedreiging voor de dieren en onze planeet het is soms veel. Tot nu toe heb ik er niets van opgelopen en ik ruim alles op met handschoenen en mondkapjes soms ook nog met een knijpertje en doe ze in een apart zakje, niet bij het andere afval. Dus op Insta vind je de avonturen van mijn hond en mijzelf en het afval in onze buurt.
Ik ben ook bezig met een verhaal voor een prentenboek. Ik hoop dat dat gerealiseerd wordt!

Nu ga ik stoppen want mijn nek en schouders zijn aan het schreeuwen tegen me 😉

Heel veel liefs en ik zie uit naar jouw brief.

Lieve groet,
Simone

Toegezongen door Stevie Wonder

Lieve Simone,

Vandaag is het jouw dag! Van harte gefeliciteerd met deze dubbel bijzondere verjaardag! Je tweede coronaverjaardag én Sarah zien. Ik hoop dat je je jarig voelt en dat je een dag hebt vol mooie momenten met misschien wel een kleine of een grote verrassing. Hier in Zwolle schijnt al bijna de hele dag de zon, ik hoop in Haarlem ook. Je bent vast al toegezongen door je gezin, maar bij deze ook nog even door Stevie Wonder: https://www.youtube.com/watch?v=inS9gAgSENE. Ik wens je een prachtige dag met je familie en vrienden in welke (online) vorm dan ook. En een mooi nieuw levensjaar waarin alles hopelijk weer normaal wordt vol nieuwe avonturen.

Vriend doet al dagen geheimzinnig

En dan een paar antwoorden op je vragen in je brief: ik ben jarig op 22 april, dan word ik 36. Geen grootste verjaardagsplannen dit jaar, al hoop ik mijn ouders en mijn broer en zijn vriendin wel even te zien. En natuurlijk het thuis te vieren met mijn vriend en ons zoontje. Benieuwd of ze iets voor mij in petto hebben. Vriend doet al dagen geheimzinnig, dus ik denk wel dat ik op een manier verrast ga worden. Eigenlijk vier ik mijn verjaardagen meestal in een klein gezelschap, dus dat is niet een groot verschil met voorgaande jaren. Meestal schijnt de zon op mijn verjaardag en is het vaak een echte lentedag, dus wie weet geeft dat wat mogelijkheden in de tuin dit jaar. En verder is het ook gewoon een werkdag, dus ik zal de dag ook vooral veel online en typend doorbrengen.

Wat grappig dat we een gemeenschappelijke connectie hebben, al moest ik ook echt even graven. Ik ken de man die je noemt niet (meer) goed, maar ik vermoed dat wij elkaar in mijn beginjaren bij de VPRO hebben getroffen op een gezamenlijk project. Hij als cameraman, ik als communicatieadviseur. Al staat het mij niet meer helder voor de geest. Mijn eerste echte baan was bij de VPRO, daar ben ik als jonge twintiger begonnen als persvoorlichter en heb ik bijna zeven jaar gewerkt. Een mooie tijd, al zit ik nu nog meer op mijn plek in de zorg . Wat vervelend dat hij door corona bijna geen klussen meer had als cameraman, maar wat mooi om te horen dat hij bij jullie in een totaal andere baan is gerold. Goed verhaal ook, gewoon op de beheerder afstappen en toevallig het juiste moment treffen. Mocht je hem binnenkort eens spreken, doe hem dan gerust de groeten. Al vermoed ik dat hij ook niet meer weet wie ik ben en/of van welk VPRO-programma we elkaar zouden moeten kennen. Maar dat maakt niet uit, de groetjes krijgen is altijd leuk 🙂.

Ik probeer in ieder geval in mijn eigen leven zoveel mogelijk de goede keuzes te maken

Ik was al nieuwsgierig naar het verhaal over je hond, je hebt dat kort aangestipt in je aanmelding voor dit project. Ik kende de term plogging niet, maar het klinkt als iets waar ik meer van wil weten. Ik heb naast LinkedIn verder geen social media accounts, dus ik heb jou en Bob nog niet kunnen vinden. Kun je een linkje sturen van je insta-account, ik ben heel benieuwd! En ik snap je helemaal dat het soms teveel wordt als je nadenkt over hoe wij als mensen omgaan met onze planeet, de natuur, de dieren. Zelfs nu we middenin een pandemie zitten lijkt het alsof dit zelfs nog niet genoeg is om echt tot grote verandering te komen. Ik maak mij daar best zorgen over en ondertussen probeer en wil ik ook hoopvol zijn. Ik probeer in ieder geval in mijn eigen leven zoveel mogelijk de goede keuzes te maken voor onze gezamenlijke toekomst, daar heb ik tenminste nog een beetje invloed op. Ik vind het inspirerend dat je actie onderneemt samen met Bolton - Bollie- Bob de warbol en dat je daar waarschijnlijk ook weer andere mensen positief mee aansteekt door erover te posten op Insta. Ik heb al jaren geen social media meer, maar voor dit soort dingen zou ik bijna weer een account aanmaken. Mooi werk Simone! En je verhaal voor je prentenboek? Gaat dat ook over zwerfafval? 

Ik kijk uit naar deze zomer

Bij mij zijn de dagen momenteel wat minder bruisend, ze vliegen wat aan ons voorbij en zijn gevuld met werk, zorg en soms zorgen voor onze zoon (hij heeft last van voedselallergieën), en slapen waar het kan. Ik kijk uit naar deze zomer, dan wordt hij één jaar en hebben we het plan om met zijn drieën met de camper door Denemarken te trekken. Dat zal ook vast de nodige uitdagingen met zich mee brengen en hopelijk laat corona het toe, maar ik heb vooral zin om weer wat meer buiten ons huis te leven. Er zijn dagen waarop ik momenteel niet of nauwelijks buiten kom. Ik zou dat ondanks het thuiswerken toch meer moeten doen. Al schrijvend aan jou kom ik tot de conclusie dat het er een beetje is ingeslopen de afgelopen maanden, tijd voor actie dus. De zon schijnt hier nog steeds zie ik, dus een goed moment om even naar buiten te gaan. 

Lieve Simone: een mooi vervolg van je verjaardagsdag en we treffen elkaar weer bij de volgende brief.

Liefs,
Mirjam 

Wandelen is echt mijn uitlaatklep

Hallo Lies,

Ik heb genoten van je lange brief!

Wat gaat de tijd snel! Ondanks dat de lijn tussen werk en privé dunner lijkt doordat we veel vanuit huis werken, vliegt de tijd voorbij. Dat is denk ik toch ook wel een goed teken.

Wat leuk dat jullie zo genieten van pup Ziva en wat herkenbaar zijn de overwegingen om een hond deel van het gezin uit te laten maken. Chef ontwikkelt zich prima, inmiddels acht maandjes oud. Erg nieuwsgierig, energiek en eigenwijs. Samen hebben we recent de jongehondentraining met succes afgerond. Sneeuw was een bijzondere ervaring voor hem, springend en wel begaf hij zich tussen de sneeuwduinen. Echt genieten.

Hoog water hadden we ook, gelijktijdig met de sneeuw. Gelukkig niet zorgwekkend. Momenteel worden door het Waterschap voorbereidingen getroffen voor de dijkverzwaring. Hier hebben wij zelf weinig tot geen profijt van omdat wij buitendijks wonen.

Opeens lijken er veel meer ouders met cruciale beroepen te zijn dan tijdens de vorige lockdown

De kinderopvang draait weer, met uitzondering van de BSO Daar bieden we enkel noodopvang voor ouders met cruciale beroepen. Opeens lijken er veel meer ouders met cruciale beroepen te zijn dan tijdens de vorige lockdown. Begrijpelijk ook, want ga er maar aan staan om alle ballen hoog te houden. Met kleine kinderen die vermaakt moeten worden of les moeten krijgen. En een werkgever die deadlines stelt en online wil vergaderen.

Vanaf het begin hebben wij gelukkig kinderen waarvoor continuïteit van opvang uit sociale- of veiligheids-overwegingen van groot belang is, kunnen blijven ontvangen. Dat geeft een enorm fijn gevoel. Hier kunnen onze medewerkers echt het verschil maken en dat doen ze ook met veel liefde en aandacht.

Vanavond weer een persconferentie en achter de schermen werken wij aan voorbereidingen voor communicatie richting medewerkers en ouders voor wat betreft de impact van de maatregelen.

Het in crisistijd leiding geven aan een organisatie vraagt echt andere dingen van je

Ik ben gaan beseffen dat je als vanzelfsprekende dingen wegvallen, op zoek gaat naar andere dingen die perspectief of uitdaging bieden. Ook ben ik me veel bewuster geworden van mijn vitaliteit. Ben hier actief aan gaan werken op verschillende terreinen. Ik neem het minder vanzelfsprekend aan, denk ik. Ook heb ik mezelf in mijn werk een soort van opnieuw moeten uitvinden. Het in crisistijd leiding geven aan een organisatie vraagt echt andere dingen van je, waarvan ik mezelf goed bewust ben geworden. Je leert jezelf en je collega’s dan ook weer anders kennen en dat is best verrijkend, maar zeker ook confronterend op momenten.

Jij hebt je werk als shiatsu-therapeut ook weer kunnen oppakken, hoe fijn is dat. Je geeft aan dat je van mening bent dat de oosterse geneeskunde een antwoord kan bieden op stress en mensen in de zorg kan ontlasten. Dat vraagt ook dat we verder kijken dan de gebaande paden. Dat is wat de huidige tijd ook wel oproept. Zoals we de dingen doen, is dat logisch? Kunnen we er misschien ook anders naar kijken? Wat zou dan het effect zijn? Alleen al die bewustwording zie ik als een cadeau, laat staan wat deze inzichten aan feitelijk resultaat kunnen leveren.

Hoe denk jij een brug te slaan tussen westerse- en oosterse geneeskunde? Door het vergroten van het inzicht in integratie? Of hoe kun je ervaringen delen waardoor de wetenschap wel belangrijk blijft, maar je tegelijkertijd openstaat voor verrijking door aanvullende inzichten? Wij hebben het hier nu samen over en dat is goed, maar hoe mooi om de olievlek steeds iets groter te laten worden. Toen ik me hierin ging verdiepen zag ik overigens dat er ook al best enig wetenschappelijk bewijs is voor de effectiviteit van shiatsu-therapie. Ook bedenk ik me nu dat ik het zelf nooit ervaren heb en het goed is dit te gaan doen. Wordt de olievlek ook weer een stukje groter. Ik zal je op de hoogte houden van deze ervaring, die ik zonder kennismaking met jou waarschijnlijk niet zou zijn aangegaan. Dankjewel daarvoor.

Jij beschrijft bewust te kiezen voor zacht en mild, geduld en humor

Jij beschrijft bewust te kiezen voor zacht en mild, geduld en humor. Dat herken ik ook wel. Het levert uiteindelijk ook meer op. Daarnaast denk ik ook dat, je omgeving hier meer aan heeft. Het wandelen is echt mijn uitlaatklep voor bezinning, ik zou ook echt niet meer zonder kunnen en willen.

Corona maakt ook wel dat we anders naar dingen kunnen kijken dan voorheen, wij noemen dat het 'nieuwe normaal'.

Wat betreft complementaire en palliatieve zorg, het zou ook kunnen zijn dat we hier nu makkelijker naar kunnen kijken. Jij geeft aan dat er enige angst voor zweverigheid is. Heb jij enig idee waar die angst vandaan komt? Als gebaande paden niet altijd een antwoord op vragen geven is de kunst om ook buiten die paden te durven kijken en stapjes te zetten. Gewoon kijken, wat het je kan opleveren? Wat is er te verliezen? Er zullen altijd mensen nodig zijn die een beweging in gang zetten en uitnodigen tot reflectie.

Wat we nu ook meer zien is dat mensen initiatieven nemen vanuit de gedachte ertoe te doen of het verschil te maken voor mensen of specifieke doelgroepen.

Zo wordt ik enthousiast van het initiatief www.heelnederlandwerkt.nl Initiatiefnemer is Rico Verhoeven en de missie is zoveel mogelijk Nederlanders te helpen aan een baan. Vraag en aanbod bij elkaar brengen, maar ook studiemogelijkheden, workshops bieden, etc

Ik ben momenteel in contact om te kijken of ik hier vanuit mijn HR-achtergrond mogelijk ook een bijdrage aan kan leveren.

De heer van 95 waarover ik schreef gaat morgen zijn tweede vaccinatie halen en is daarna 'beschermd'. Vrijdag belde hij mij op met de vraag hoe het met mij en mijn gezin gaat. Hij had zelf weinig te melden, want zegt hij “ik maak zo weinig mee momenteel, maar ik hou vol!” Ben zo trots op hem en gun hem een fijne invulling van zijn resterende levensjaren met veel liefdevolle mensen om hem heen, dat verdient hij.

En mijn kinderen? Die redden zich nog steeds redelijk goed en zijn flexibel. Avondklok om 09.00 uur? Dan feesten we door tot in de morgen en gaan we na afloop van de avondklok naar huis. In het weekend lekker bijkomen bij ons. Dan verzorgen wij ze heerlijk, doen een wasje, bakken taart, koken lekker en geven wat goedbedoelde stimulans mee voor de komende week. Geeft toch een fijn gevoel.

Vanuit deze kant doe ik je de hartelijke groeten,

Gera