Beste Jan,

Wat tof om de eerste brief te ontvangen! Heel erg leuk om meer een beeld van jou te krijgen in je brief. Onze levens verschillen inderdaad nogal wat! Maar goed,  misschien zullen we erachter komen dat we minder verschillen dan we denken, of juist meer. Let's see!

In het dagelijks leven, zorg ik voor mijn kinderen. Zingen, koken, bakken, tekenen, knutselen, vind ik heerlijk om te doen. Ik heb wel veel last van slaapproblemen, veel dromen, wat zwaar is in combi met de kids.

Bindings- en verlatingsangst in één!

Ik las dat je je baan beschreef als maatschappelijk werker en vertrouwenspersoon voor studenten. Zou ik mogen weten welke opleiding je gedaan hebt? Ik ben ook benieuwd naar jouw rol wanneer er ongewenst gedrag wordt ervaren bij een leerling. In hoeverre ben jij dan betrokken? Begeleid je de leerling zelf van begin tot eind? Schakel je andere hulp in? Bepaal jij bijvoorbeeld ook of een leerling op de opleiding kan blijven? Heb je al besloten hoelang je nog door wil werken? Bindings- en verlatingsangst in één!

Wat ik heel erg mooi vond om te lezen is dat je al ontzettend lang samen bent met je vrouw. Dat is één van mijn grootste dromen: samen oud worden met de liefde van je leven. Ik vraag me altijd af hoe het is om zo lang samen te zijn? Sorry als ik te nieuwsgierig ben!

Mijn relaties waren eigenlijk niet eens relaties. Waarschijnlijk ren ik als ik een trouwe man zou tegenkomen die 100% voor mijn gezin gaat, zelf hard weg. Bindings- en verlatingsangst in één!
Ik heb een moeder met borderline, waardoor ik in mijn jeugd totaal geen basis had. Mijn vader was er ook niet echt voor me (nu wel gelukkig, ben heel blij met hem nu!) dus ik ben op een verkeerde manier op zoek gegaan naar liefde en aandacht. Veel feesten, drinken, mannen etc.

Het bleek uiteindelijk een gestoorde man te zijn

Uiteindelijk ben ik in 2009 (ik was toen 20) zes maanden naar Brazilië gegaan via een uitwisselingsproject. Daar heb ik een half jaar in Favela Maré gewerkt. (Dat is een van de vele sloppenwijken in Brazilië) Ook heb ik in een dagopvang voor (verslaafde) kinderen gewerkt. Hier heb ik een beetje zekerheid over mijn eigen kunnen opgebouwd, maar vooral meer waardering gekregen voor de kleine dingen.

Kort na mijn terugkomst in Nederland begon mijn oude leventje toch weer aan mij te trekken en raakte ik zwanger van mijn oudste zoon. Op dat moment kende ik mijn ex pas vier weken. Het bleek uiteindelijk een gestoorde man te zijn. Na onze tweede zoon zijn wij twee jaar uit elkaar geweest. In deze tijd heb ik na een korte omgang een derde zoon gekregen met een andere man. Rond de tijd dat mijn derde zoontje een jaar werd, ben ik terug gegaan naar de vader van mijn oudste twee zoons. We hebben toen nog een zoon en een dochter gekregen.

Ik transformeerde van slachtoffer (van hem maar vooral van mezelf!) naar iemand die zelf de leiding nam

De relatie liep zodanig uit de hand dat ik het leven niet meer zag zitten. Tot ik op een dag een flashback kreeg van mijn jeugd en hoe mijn moeder meerdere malen zelfmoordpogingen deed. Ze zag mij niet staan. Alles draaide om in mijn hoofd. Ik transformeerde van slachtoffer (van hem maar vooral van mezelf!) naar iemand die zelf de leiding nam. Die dag ben ik vertrokken met de kids en in een blijf-van-mijn-lijfhuis terecht gekomen. Daar heb ik anderhalf jaar gewoond. Het was heel zwaar. Hier kwam ik er ook achter dat ik zwanger was van hem, maar tegelijkertijd was ik van hem aan het afkicken (letterlijk). Natuurlijk werd ik niet meteen met rust gelaten door hem. Dus dit was echt een zwaar proces.

Nu woon ik drie en een half jaar in een andere provincie. Dit was heel zwaar in het begin waardoor ik nog een periode veel wiet en hasj heb gebruikt. Hier ben ik al weer twee jaar mee gestopt. Nu ben ik veel gelukkiger.

24 juni 2020 ben ik bevallen van nog een dochtertje. Haar vader is de man met wie ik dacht oud te worden. Helaas ben ik weer ontzettend teleurgesteld. Niet alleen in hem, maar vooral mezelf. Hoe kan ik dit elke keer laten gebeuren? De kracht om door te gaan, haal ik uit God, mijn tijd in Brazilië en mijn heftige relatie waar ik uit ben gestapt. Ik weet dat ik het kan en dat ik meer waard ben, maar het programma in mijn hoofd zegt anders. Deze problematiek zal vast herkenbaar zijn voor jou binnen het werk dat jij doet.

Dat ' te persoonlijk verbonden raken' heb ik trouwens altijd

Vind je het soms moeilijk om niet te persoonlijk verbonden te raken met een student? Het lijkt me zo moeilijk om te horen wat sommige studenten meemaken en dan maar tot een bepaald punt iets te mogen doen, terwijl je eigenlijk meer kan/wil doen. Hoe manage jij dit? Dat ' te persoonlijk verbonden raken' heb ik trouwens altijd. Ik vind het lastig om te’ begrenzen’. Al moet ik zeggen.. dat ik de afgelopen vier jaar al stukken vooruit ben gegaan! Misschien heb jij nog mooie inzichten voor mij en/of handige tips (als je daar ten minste zin in hebt!).

Zeker, in de coronatijd is het niet makkelijk met de kids. Ze zijn tien, negen, zeven, vijf, vier en zes maanden. Altijd is er wel wat gezeik als ik de winkel in kom: "Ben je met zoveel mensen?", "Kunnen ze niet buiten staan?", etcetera. Overal waar we komen, worden de kinderen geconfronteerd met angst, angst, angst. In elk gesprek dat ik voer, zegt iemand wel een keer:" Ja, want het kan niet anders", "Ja, want we willen de kinderen beschermen", "Je gaat je opa en oma niet knuffelen toch, straks gaan ze dood door jou!". Laatst had de juf van mijn zevenjarige zoon tegen hem gezegd dat "doordat te veel mensen naar de winkel gaan, anderen doodgaan", etcetera.

Het lesgeven is zwaar. Vier kids, vier verschillende klassen, vier niveaus en ze hebben allemaal aandacht nodig. Ik ben geen geboren juf, dus dat wordt weer wat. Thuisles vanaf 4 januari! Pffffff. Maar als ik dan lees dat het jullie niet lukte om kids te krijgen, denk ik echt: "Zoë, wat zeik je nou!!" Dat raakte me trouwens echt in jouw brief. Twee mensen die het zo goed doen samen, gestudeerd, werk, zo lang samen en dan geen kids kunnen krijgen. En ik, met m’n roekeloze gedrag, ga tekeer als een legbatterij. Ik ben blij dat het wel een plek heeft gekregen bij jullie. Ik moet het feit dat ik echt zoveel kids op de wereld heb gezet en ze in mijn eentje moet opvoeden ook nog een plek geven, terwijl ik het vanaf mijn eerste kind al alleen doe. Ik leef op de automatische piloot, maar soms slaat het in als een bom.

Ik zie aan alle kanten mensen de grondwet aan hun laars lappen

Om even terug te komen op corona, om eerlijk te zijn, kijk ik heel anders naar corona dan de meeste mensen. Ik zie de griepcijfers dalen en omgezet worden naar corona. De PCR-test wordt gebruikt om besmettingen aan te tonen waarop een beleid wordt gebaseerd. Terwijl een positieve PCR GEEN besmetting betekent. Het kan een restant zijn van een eerder doorlopen griep. Als het wel een besmetting is, weet men nog niet welk van de zeven coronavarianten er nou daadwerkelijk gedetecteerd zijn. Dat kan alleen doormiddel van bloedonderzoek. Die PCR is totaal omslachtig en nietszeggend. Vijf coronavarianten zijn onschuldig. Twee vallen zwaarder met name voor risicogroepen: Covid-19 en Cov Sars 2. Ik voel me ook ontzettend onderdrukt wanneer mensen aan mij vragen waarom ik geen mondkapje draag en of ik mijn medisch bewijs even toon (dat heb ik trouwens niet. Ik draag dat ding bewust niet). Ik zie aan alle kanten mensen de grondwet aan hun laars lappen. Mijn nicht is laatst in de Action in de boeien geslagen vanwege het niet dragen van een mondkapje. Zij wilde netjes vertrekken uit de winkel nadat de beveiliger haar aansprak op het niet dragen van een mondkapje, maar de beveiliger wilde haar ID zien. Zij vroeg hem zich eerst te identificeren. Dit deed hij niet. Uiteindelijk hebben ze haar met drie man in de boeien geslagen en haar gedwongen een mondkapje op te doen, door haar hoofd volledig naar achteren te werken en door aan haar haren te trekken. Na een paar uur is ze weer vrijgelaten zonder proces-verbaal. Haar tweeling van elf en haar man waren getuigen van het hele gebeuren. Zo zie je steeds meer mensen doordraaien. Dus ook mensen met een controlerende en handhavende functie. Ik vind dit gevaarlijk. Ik zie aan alle kanten mensen de grondwet aan hun laars lappen.

Het (vaccin) komt er bij ons echt NIET in

Over het komende vaccin ben ik ook niet te spreken. Ik heb al verschillende personen gezien met gezichtsverlammingen of erger. De samenstelling is anders dan andere vaccins. Het komt er bij ons echt NIET in. Ik kijk veel naar virologen, artsen en andere specialisten die zich hierover uitspreken. Twee weken geleden ben ik toch het gesprek (over corona en het vaccin) aangegaan met onze arts. Tot mijn verbazing was ook zij het met me eens. Ze vertelde me dat het mondkapje niet werkt en dat zij en haar collega's het zelf ook ontzettend vreemd vinden. Dat vaccin nam ze zelf ook niet. Ze worden vanuit protocol ontzettend beperkt in de zorg die ze eigenlijk zouden willen verlenen. Ze zei dat ze volledig achter mijn bevindingen en mijn besluit stond om niet mee te gaan in het huidige dictatoriale beleid. Ze waarschuwde me wel voor de toekomst. Ze zei dat het me heel moeilijk gemaakt gaat worden.

Ik zie dat er ontzettend op angst ingespeeld wordt. We zijn volgens Rutte en Hugo de Jonge letterlijk een directe levensbedreiging voor elkaar.. en “al helemaaaal zonder mondkapje”.. en “al helemaaaal als je elkaar knuffelt!” Dit gaat mij allemaal veel te ver. Mijn vader is 70 en diabeet, maar elke week ziet hij en knuffelt hij de kinderen. Hij zou niet zonder willen leven, zegt hij.

Ik zie tegen 2027 een wereld waarin alles gedigitaliseerd is. Geen privacy meer onder de spoedwetten voor Covid- 23, 24, 25, 26. Een communistisch systeem waarin mensen die zich aan de regels houden, worden "beloond" met dingen die puur tot onze standaardvrijheden zouden moeten behoren. In mijn ogen is dit alles zo duidelijk. Een geestelijke oorlog als je het mij vraagt. Deze tijd wordt ook beschreven in De Openbaring (Bijbel). Ik zat dus eigenlijk al te wachten op het keerpunt, dat nu heel duidelijk aangebroken is. 2021 wordt een jaar waarin alles nog verder overhoop wordt gegooid. Dit houden we ook niet meer tegen, op geen enkel niveau is dit te stoppen. Een geestelijke oorlog als je het mij vraagt.

Ik vind het trouwens erg vervelend om te horen dat je vrouw kwetsbaar is. Ik hoop dat het in jouw familie goed lukt om samen veiligheid te creëren voor haar. Ik hoop dat jullie niet te veel in angst leven, want dat is ook super slecht voor het immuunsysteem. Vitamine D, K en C doet wonderen. Bij gebrek aan deze vitamine sterft ongeveer 98% van 65+ aan Covid en andere zware griepen. Bij voldoende van deze vitamine 4.1%. Je zou eens kunnen lezen over ionisatie. Dit zou denk ik goed zijn voor je schoonmoeder en je vrouw. In Den Haag hebben ze ook rond de 50 ionisatoren, maar deze aanschaffen voor ouderencentra ..HO MAAR. Mc Donalds, alcohol, drugs, peuken en E-nummers afschaffen... HO MAAR.

We zijn verantwoordelijk voor onszelf en ons gezin

Ik hoop dat je schoonmoeder zich niet alleen voelt. Anders zou ik zeggen: Haal haar uit die angst en zie elkaar wanneer je wilt! Evenals je vrienden en je collega's. We zijn verantwoordelijk voor onszelf en ons gezin. Dus als je voor jezelf een manier kan vinden om (rekening houdend met je vrouw) toch te relaxen met je vrienden, dan zou dat toch heerlijk zijn!?

Iedereen pakt het leven aan op zijn eigen manier. Wanneer het om corona gaat, mis ik het respect vaak. Zolang je meepraat met de meerderheid is het goed, maar zodra je een ander geluid laat horen, wordt je uitgekakt. Ik herken dit trouwens ook wel bij mezelf. Soms kan ik ook heftig reageren, omdat dit alles me soms gewoon te veel wordt.

Misschien allebei op een andere manier, maar we hebben beiden genoeg van corona!

Verder wil ik aangeven dat ik open sta voor alle gespreksonderwerpen!.. Wat ik interessant vind, is het analyseren van mensen (inclusief mezelf), narcisme, andere psychische problemen, liefde, God, moederschap, leven en dood.. leven na de dood.. hemel, hel, New-age, LGBTQ, abortus, koken, muziek(muziek, 1970 tot nu, maar ook muziek van voor 1970 vind ik mooi), films... etc!

Ik ben benieuwd naar jouw reactie, gedachtes, hobby’s, talenten, bezigheden, visie op het leven, geloof, misschien heb je vragen en/of tips voor me.. etc etc.

Jij en je vrouw ook een hele fijne jaarwisseling toegewenst! En hopelijk spreek ik je snel weer!

Groetjes,

Zoë

PS: De ë krijg je op de telefoon door de e ingedrukt te houden en met je vinger door te schuiven naar de e met de gewenste leestekens erboven.

Op een toetsenbord is het shift plus de dubbele aanhalingstekens “ intoetsen.  Laat deze toetsen weer los en toets dan de e in.

Als je aan de rechterkant van het toetsenbord de cijfers hebt staan(dus geen toetsenbord met de cijfers boven aan in een rij naast elkaar) dan kan je de linker  Alt ingedrukt houden en dan 0203 intoetsen.