Ouderlingen

Jezus Meinmein! (of mag ik niet Jezus zeggen ;-)) het is alsof ik een boek lees. Knielen op een Bed Violen, Het Smelt, Marieke Lucas... van dat soort. Ouderlingen. Ik kan er niks aan doen, maar mijn associatie is allesbehalve positief. Ik zie oude stinkende mannen (altijd mannen!) in somber zwart gekleed, die menen dat zij de wijsheid in pacht hebben. Die zich eigenlijk boven God plaatsen uit naam van God, en allesbehalve handelen zoals God het heeft bedoeld. Daar word ik opstandig van. Het is inderdaad verwonderlijk dat je nog zo je best hebt gedaan om bij die ene kerk te mogen trouwen, en dat je eigenlijk tot op de dag van vandaag nog in die omgeving bent. Want ik neem aan dat de school, waar je kleinzoon nu ook op zit, ook verbonden was met die kerk? Hoe zit dat? Want je klinkt toch ook best opstandig en alsof je afstand daarvan hebt genomen. 

Je kunt van die katholieken heel veel zeggen, maar het is wel wat relaxter allemaal

Je moet weten, ik kom uit het katholieke zuiden. Niet echt gelovig opgevoed, maar wel nog de communie en het vormsel gedaan. En met opa en oma altijd braaf mee naar de kerk gegaan op zondag, en mee-gebeden voor het eten. Maar dat was het dan ook wel. Je kunt van die katholieken heel veel zeggen, maar het is wel wat relaxter allemaal.

Over het geloof kunnen wij samen nog een hele boom opzetten denk ik zo. Ik heb er ook veel over nagedacht en mijn eigen zoektocht daarin gemaakt. Ik heb me er na het vormsel (zo rond mijn twaalfde) expliciet van afgekeerd, heb me wel altijd verdiept in religies en spirituele bewegingen, en ben nu op een punt dat ik beter begrijp wat mensen in een geloof zoeken en hoe het ook helpend, steunend, verzachtend kan werken. Maar dat de interpretatie van het geloof vaak zo mis gaat. Daarvoor zul je toch eerst bij jezelf naar binnen moeten gaan. En dat kun je niet afdwingen of opleggen, dat gaat niet door maar even een paar regeltjes te volgen, dat kun je niet van een kind vragen, dat is nu juist die tocht de woestijn in om daarna er verlicht weer uit te komen. Ik durf zelfs zo ver te gaan als te stellen dat al die beschrijvingen van God een aansporing zijn om al die kanten, de mooie en minder mooie, in jezelf te ontdekken en daar de juiste omgang mee te vinden. Hij is je spiegel van jezelf. Niet iets externs.

Ik ben heel benieuwd naar je opvattingen over gender


Ik ben heel benieuwd naar je opvattingen over gender. Want dat is nogal een issue deze tijd. Ook ik denk vaak, mensen, waar maken jullie je zo druk om, wees vooral lekker jezelf en uit jezelf zoals je wil. Maar natuurlijk denkt het grootste deel van de wereld daar heel anders over en wordt die vrijheid juist vaak met geweld ingeperkt. Maar om nu je geslacht in je paspoort te moeten willen veranderen... is dat nu de strijd die je dan te strijden hebt of zouden we ons op het gebrek aan tolerantie moeten richten? Jouw kinderen zullen van mijn leeftijd zijn, ietsje jonger misschien. Ik denk dat het voor hun ook nog niet zo speelt, dat het juist de twintigers van nu bezighoudt? 

Succes met het haken van je stockings (OMG, dat kun je, dat doe je, maar met gezonde tegenzin, wat een oma/schoonmoeder!), en met de fotoshoot. Durven poseren voor een camera is een kunst op zich. Vooral blijven ademen zegt mijn vriend (die portretfotograaf is) altijd. Tot de volgende!

Sanne

Ik kijk positief tegen moslims aan

Beste Adnan,

Het heeft helaas veel langer geduurd om je terug te schrijven. Langer dan ik eigenlijk wil.

Dat heeft twee redenen. Omdat het mooi weer is, ben ik vrijwel dagelijks aan het varen met mijn bootje. Daar heb ik veel plezier in en dat doe ik zo vaak mogelijk. Ik vind het leuk om af en toe met anderen, zoals mijn kinderen, broers zusters, vrienden en kennissen te gaan, maar ook hou ik ervan om alleen te gaan. Meestal vaar ik door de stad en soms maak ik grotere tochten. Als ik aan het eind van de ochtend vertrek, ben ik meestal om zes à zeven uur weer terug. Zoals iedereen heb ik ook het nodige in huis te doen...

De andere reden is dat twee broers van mij in het ziekenhuis lagen. De ene is 63 jaar oud en heeft een openhartoperatie gehad. Hij heeft drie zogenaamde bypasses gekregen. Zeg maar vervangende aders rondom zijn hart. Dat is allemaal goed verlopen en inmiddels is hij weer thuis. Mijn andere broer is 60 jaar oud. Hij kreeg een week geleden grote pijn aan zijn been. Huisarts erbij. Met grote spoed naar het ziekenhuis. Hij bleek bloedstolsels in zijn been te hebben. Die hebben ze verwijderd en twee omleidingsaders van zijn ene lies naar zijn andere gemaakt om de bloedsomloop te verbeteren. De dag erna, hij lag nog in het ziekenhuis, opnieuw stolsels in zijn been. Opnieuw geopereerd. Inmiddels gaat het weer beter met hem. Ik heb hem vandaag opgehaald en thuisgebracht. Het lijkt allemaal goed af te lopen. Voor een juist begrip van de zaak, moet ik nog vertellen dat hij vijftien jaar geleden hetzelfde gehad heeft. Dat is slecht afgelopen. Toen had zijn been zoveel schade opgelopen door bloedgebrek, dat het geamputeerd moest worden. Ja dat was heel erg…

Ik weet niet of je weet wat een aneurysma is.

In onze familie komen, vooral bij de mannen, veel problemen met hart- en bloedvaten voor. Ook ik heb mijn portie gehad. Eigenlijk had ik mij na de dood van mijn vader, moeten laten testen, zoals de dokter dringend had geadviseerd. Maar je weet misschien hoe het gaat. Je denkt regelmatig: 'Ja, dat moet ik eens doen', maar ik ging nooit. Tot mijn oudere broer op vakantie in Wenen met spoed is geopereerd aan een aneurysma van zijn buikaorta. Ze waren er net op tijd bij. Ik weet niet of je weet wat een aneurysma is. Het is een verwijding van een slagader. Wanneer die verwijding groot is, groter dan vier centimeter, ontstaat het risico dat hij scheurt. Dat overleef je vrijwel nooit. Goed, ik toch maar laten controleren. Dat is mijn redding geweest. Hij was tien centimeter! Ik ben dan ook met spoed geopereerd en heb kunststofaders gekregen. Dom van mij hè? Maar naast deze tegenspoed, ben ik en is ook mijn familie gelukkig en vrolijk van aard en vinden wij dat wij tot de geluksvogels op de wereld behoren.

Ik zelf ben meestal niet gelovig.

Ik vond het leuk te lezen welke plaats je geloofsovertuiging in je leven inneemt. Ik kijk ook positief tegen moslims aan. En wat je zegt, je kan alles misbruiken om slechte dingen te doen. Ik zelf ben meestal niet gelovig. Dat klinkt misschien raar. Ik zal proberen het uit te leggen. Ik ben christelijk opgevoed, in wat je een vrij fundamentalistische protestantse richting kan noemen. Ik weet niet, of je iets weet over de verschillende christelijke richtingen. Maar het is wel wat te vergelijken met de islam. Er zijn heel veel verschillende soorten, opvattingen en overtuigingen. Wij gingen vroeger zondags twee keer naar de kerk. Bij elke maaltijd werd gebeden en na afloop gedankt. Na het avondeten werd er een stuk uit de bijbel gelezen. De bijbel werd gezien als het woord van God. Dat werd letterlijk genomen. De door Jezus (voor jullie een profeet) verrichte wonderen waren werkelijk gebeurd. Toen ik wat ouder werd, ben ik veel theologische vraagstukken gaan bestuderen en kwam ik erachter dat de dingen minder zeker en absoluut waren dan ik eerder geleerd had. Zo worstelde ik bijvoorbeeld met het godsbeeld. Wie is God? Hoe ziet hij er uit​? Gaandeweg werd ik ongelovig. Kennis en filosofie kwamen ervoor in de plaats. Toch miste ik het geloof wel. Het is mooi om er op te kunnen vertrouwen, dat er een opperwezen is dat altijd voor jou en anderen zorgt. Ook de tradities en rituelen zijn nergens mee te vergelijken. Op dit moment weet ik niet, of er een God bestaat. Ik zou het graag willen. Soms denk ik van wel, dan weer van niet. Dan denk ik weer, dat er in ieder mens en de natuur een stukje God zit, wat bij elkaar de totaal God vormt…

Daarvoor is het leven en de wereld een te groot mysterie.

Ik denk dat het voor jou misschien een beetje raar klinkt om zo'n soort gelovige te zijn als ik. Want ik noem mijzelf toch ook weer geen ongelovige. Daarvoor is het leven en de wereld een te groot mysterie. Als ik een baby'tje vasthoud, ben ik vaak diep ontroerd en kan niet begrijpen hoe het kan.

Net als jij realiseer ik mij dat het alles bij elkaar toch een vrij ernstige brief is geworden. Maar ik vind het fijn met jou om het over belangrijke dingen te hebben.

Je schrijft dat je een horecabedrijf runt. Doe je dat voor jezelf, of ben je bij iemand in dienst?

Ik schrik ervan te lezen, dat wanneer je met je kinderen naar een speeltuin wil, je dan de buurt verlaat. Dat zou toch niet nodig mogen zijn.

Ik kreeg bericht dat er binnenkort een lunchbijeenkomst zal zijn voor de briefschrijvers, ik kijk er naar uit om je dan te ontmoeten.

Hartelijke groeten,

Joop