Zelfs de scrypto werd via een Zoomverbinding gemaakt

Hoi Myriam,

Een echte brief schrijven, dat is lang geleden! Hooguit een sollicitatiebrief, schoolopdracht of een lange e-mail, maar een echte briefwisseling heb ik eerlijk gezegd nog nooit ondernomen. Heel leuk om jou te ontmoeten en elkaar op deze manier te leren kennen. Je stelt een hoop interessante vragen, ik zal proberen om alles te beantwoorden of in ieder geval alle onderwerpen aan te stippen.

Veel van wat je schrijft is heel herkenbaar. Het voelt heel raar dat de terrassen weer open zijn en het leven terugkeert naar ‘normaal’. Terwijl dat normaal zonder twijfel aan herziening toe is, acht weken nauwelijks auto’s, vliegverkeer en toeristen waren echt een zegen voor de stad – geen drukte en luchtvervuiling, heerlijk. Richting de toekomst hoop ik dat mensen bewuster gaan consumeren, meer producten van dichtbij huis die op duurzame, diervriendelijke en eerlijke manier worden geproduceerd. Meer nadruk op kwaliteit in plaats van kwantiteit. Ik vermoed dat we elkaar kunnen vinden op dit punt.

Corona en de lockdown waren voor mij ook een wake-up-call, die me uit een druk bestaan trokken en tijd gaven om na te denken over waar ik nou eigenlijk mee bezig ben. Zo wil ik al heel lang werk gaan maken van mijn eigen muziek, maar had ik daar nooit tijd of energie voor omdat ik altijd bezig was met optredens, repetities en het regelwerk er omheen voor de bands waar ik in speel. Daarnaast levert optreden geen constant inkomen op, dus werk ik ook als grafisch ontwerper (dat doe ik samen met mijn vriendin). Heel leuk, maar soms ook stressvol om alles te combineren. In plaats van festivals en theaters af te gaan, ga ik deze zomer de studio in om eigen liedjes op te nemen voor een eerste solo-album. Ik heb ook al enkele video’s opgenomen en op YouTube gezet van solowerk. Spannend en zonder deze crisis zou ik de stap waarschijnlijk niet genomen hebben, want ik heb geen drukke agenda meer om me achter te verschuilen. Wat dat betreft ben ik ook heel blij met de ondersteuning vanuit de overheid voor zzp-ers, dat geeft toch extra zekerheid waardoor ik niet meteen hoef te stressen over geld.

Aan de andere kant maakte ik me ook echt zorgen over het virus zelf. Mijn vader heeft longproblemen, overgewicht en diabetes, dus het virus zou grote gevolgen voor hem kunnen hebben. Ook mijn opa van 93 kan het maar beter niet krijgen. Zelf lijken ze er wel relaxed onder, laconiek bijna. Nu het gevaar voorlopig geweken lijkt, ben ik dat zelf ook wel weer. Daarnaast ben ik ook bewust iets gezonder gaan leven; meer sporten, veel groente en fruit en minder alcohol. Dat de kroegen en restaurants dicht waren hielp natuurlijk ook. Ik hoorde ook van veel mensen dat ze het juist op een zuipen en vreten hebben gezet tijdens de lockdown. Ben benieuwd welke kant jij opging, ben je heel (on)gezond gaan leven?

Begrafenissen hebben altijd iets bevreemdends, maar het was echt heel gek ook om dat nu mee te maken, met 30 mensen, op afstand

Wat ook gek was, een paar weken geleden overleed onverwacht de beste vriend van mijn ouders. Het was iemand die ik zelf goed kende, want hij woonde praktisch naast ons en kwam bijna dagelijks over de vloer. Zaterdags werd steevast samen het scryptogram van het NRC opgelost. Ik heb zelfs nog een paar jaar met hem als collega voor hetzelfde bedrijf gewerkt (in mijn periode als consultant). Het vreemde was dat hij al jaren een slechte gezondheid en longproblemen had en als de dood was om corona te krijgen. Hij zag bijna niemand en zelfs de scrypto werd via een Zoomverbinding gemaakt. Hij viel zomaar dood neer na een hartstilstand. Mijn moeder had hem twee uur daarvoor nog aan de telefoon gesproken. Echt heel raar. Begrafenissen hebben altijd iets bevreemdends, maar het was echt heel gek ook om dat nu mee te maken, met 30 mensen, op afstand. Er mocht zelfs geen catering zijn, dus we moesten zelf eten en drinken meenemen en dat vanuit de kofferbak op de parkeerplaats van het kerkhof nuttigen.

Maar terug naar een luchtiger onderwerp, vakantie. Ik vond het grappig om al je vragen hierover te lezen, want ik had er zelf niet zo uitgebreid over nagedacht. Mijn vriendin en ik zouden eigenlijk in mei naar de bergen in Italië gaan, maar dat is om bekende redenen uitgesteld (in september hopen we nu te gaan). We wilden alsnog wel echt even de stad uit – we wonen driehoog, zonder balkon in De Pijp – en de natuur in. Even weg in eigen land leek ons eigenlijk de enige makkelijke optie, dus hebben we een huisje in Brabant geboekt voor een paar dagen. Niets bijzonders eigenlijk, we hebben wat gewandeld en gefietst door het bos en langs de Maas en verder veel gelezen en muziek gemaakt, maar ik kan het iedereen aanraden.

Heb je zelf vakantieplannen? Ik las in de introductie die ik ontving van Marilien dat je graag reist. Op dit moment is (ver) reizen nog lastig en ik vermoed eigenlijk dat dit nog lang kan duren. Sta je zelf weer te popelen om weg te gaan of denk je dat je vaker thuis blijft met je gezin, omdat je daarbij ook een vakantiegevoel kreeg? En als je weer gaat reizen, wordt dat dan op een andere manier dan je gewend was te doen?

Ik vond het ook heel interessant dat je juist door Corona nieuwe mensen hebt leren kennen en aan nieuwe projecten bent begonnen. Sowieso klinkt je werk voor Hivos heel interessant. Wat doe je daar precies? En heeft corona veel invloed op je werk? Ik kan me ook voorstellen dat thuiswerken lastig is in combinatie met een gezin, zeker met dichte scholen. Hoe ga je daar mee om?

Ik had ook nooit verwacht dat we een beeldenstorm zouden meemaken

De GAIA journey waar je over vertelde klinkt ook indrukwekkend. Ik denk dat veel mensen het gevoel delen dat we op een kantelpunt zitten. De Black Lives Matter protesten zijn hier denk ik ook een voorbeeld van. Ik had ook nooit verwacht dat we een beeldenstorm zouden meemaken. Hopelijk lijdt dit tot positieve veranderingen. Zelf maak ik me wel zorgen over de tegenkrachten, populisme, klimaatontkenners, nepnieuws, racisme etc. Op social media (ik kijk veelste vaak op Facebook) is de sfeer soms echt bedroevend met mensen die elkaar de huid volschelden en niet willen luisteren naar elkaar, en, misschien nog wel erger, rationele argumentatie gebaseerd op feiten. Zijn dit onderwerpen waar je binnen dit project mee bezig bent? Hoe zie je de verandering voor je? Welke concrete dingen zouden we nu kunnen ondernemen om een betere toekomst te bouwen voor een duurzame en eerlijkere wereld? Dit zijn natuurlijk erg grote vragen, maar ik ben benieuwd hoe je daar op dit moment over denkt.

Tot slot vind ik dat je mooi observeert hoe creatief mensen worden van verandering door de crisis en dat je dit waardeert. Je balletles gaat niet door, dan maar online. Nieuwe muziek en kunst ontdekken, je gitaarspelende buurman (ik zie het helemaal voor me!). Ik ben het helemaal met je eens dat kunst noodzakelijk is! Ik hoop ook dat we snel met minder beperkingen te maken krijgen, zodat theater, muziek en dans weer samen met anderen kan. Zelf ben ik alle online voorstellingen inmiddels wel zat, het herinnert me er vooral pijnlijk aan hoe belangrijk de fysieke nabijheid van publiek en makers is in de ervaring van een voorstelling. Ik mis dat echt, zowel zelf op het podium staan als voorstellingen bezoeken. Het zal voor jou waarschijnlijk ook fijn zijn als je weer echt samen met anderen kunt dansen.

Een brief schrijven is een fijne manier om je gedachten te ordenen en zaken scherper te zien, zoals jij ook zegt. Het dwingt je om echt de tijd te nemen en na te denken over je woorden. Jouw vragen brachten me soms ook op gedachtensprongen of onderwerpen waar ik uit mezelf niet echt bij stilsta. Ik heb ook het idee dat ik jou een beetje heb leren kennen door jouw brief. Ik ben benieuwd naar je tweede brief, voel je vrij om op mijn brief door te borduren of nieuwe onderwerpen aan te boren. Hopelijk kun je me ook iets vertellen over je dagelijks leven en hoe dat verandert nu we uit de lockdown komen. Ik kijk er naar uit!

Groetjes, Joost

Jeetje, echte pensionado´s

Hoi Christine,

Jeetje, alweer heel wat weken voorbij.
De dagen vliegen, iedere dag weer enkele uren tekort. Heb jij daar ook last van of komt dat door mijn leeftijd?

Mijn man is ook zeventig geworden twee weken terug, de laatste dag dat binnen eten nog niet was toegestaan. Maar het etentje met de kinderen was buiten geen probleem vanwege het stralende weer. Bij thuiskomst flink gedanst op carnavalsmuziek die we een jaartje hebben moeten missen. Heel toevallig kwam ons een prachtig lied ter ore en toen was het gebeurd. Het ene na het ander lied werd gedraaid.
Eén van onze zonen komt vanaf zijn middelbare school, ieder jaar met al zijn vrienden de zaterdag voor carnaval (vastelaovend) hier indrinken, voordat ze naar de stad gaan. Inmiddels allen dertigers maar het blijft hier de start van het feest, en de groep is uitgegroeid tot zo'n dertig mannen en een enkele vrouw. Dat jaartje overslaan betekent niet dat het hier ook overgeslagen wordt.
Ze weten dat de carnavalskleding niet te ver weggestopt mag worden want dit jaar komt die hopelijk nog tevoorschijn.

Ook ik besteed veel tijd aan gezond en lekker eten

We vertrekken dagelijks naar onze moestuin, zo'n acht minuutjes hier vandaan met de fiets. We kunnen er al heerlijk van eten, vooral asperges maar ook peultjes, andijvie, sla, rucola, venkel, koolrabi en spitskool hebben ons bord al gezien. Ben verslaafd geraakt aan het uit de grond trekken van onkruid. Heerlijk dat geluid als je het met wortel en al te pakken krijgt.
Ook ik besteed veel tijd aan gezond en lekker eten. Nu ik afhankelijk ben van de opbrengsten van onze moestuin, wordt mijn fantasie extra geprikkeld, omdat ik meestal de royale hoeveelheden in verschillende creaties wil opdienen. We smullen van de versheid en het onbespotene. Ik ben geen mens van invriezen, behalve erwtjes en soepen.
Ik maak heel veel soepen die gretig aftrek vinden en waar je altijd wel weer iemand blij mee kunt maken.

Ik luister heel veel naar de radio, altijd NPO1. Maar ben nu ook begonnen de podcast te beluisteren van de Correspondent en het terugluisteren van programma's "Met het Oog op Morgen". De radio staat altijd aan, als ik boven ben boven, als ik beneden ben beneden. Als het hinderlijk is voor anderen, gaan de oortjes in.
De Volkskrant krijgt zijn dagelijkse aandacht. Heerlijk om de dag mee te starten, zeker nu we buiten kunnen zitten, zonder naar de klok te hoeven kijken.
Wij hebben dit huis zo'n veertig jaar geleden gekocht en het enige wat we toen belangrijk vonden was de grootte van de tuin. Daar zijn we nog steeds heel blij mee en we genieten er nog altijd volop van.

De radio staat altijd aan, als ik boven ben boven, als ik beneden ben beneden

Fietsen doen we al heel erg lang. Toen ik mijn man leerde kennen was ik 17 jaar en zat ik liever achterop dan dat ik zelf fietste. Toen we een seizoen komkommers hadden geteeld en daar genoeg geld mee hadden verdiend om twee racefietsen van te kopen, was dat niet meer nodig. Onze vakanties werden fietsvakanties met tentje en al achterop.
We fietsten vanuit Venlo naar Frankrijk, Oostenrijk, Denemarken, Engeland of de fietsen gingen mee op het vliegtuig naar bijv. Marocco, Schotland en Hongarije. Ook onze trouwdag heeft op de fiets plaats gevonden.
Fietsen doen we nog steeds, bijna dagelijks, maar fietsvakanties nog even niet. We zijn nog voorzichtig met plannen maken, veiligheid krijgt nog voorrang.

We zijn begonnen met schaken, in grote lijnen kennen we de regels maar de uitdagingen moeten we nog leren.
Een boek erbij moet ons verder helpen. Als we er dan ook nog een drankje bij nemen denk ik toch echt: jeetje, échte pensionado's.

Nog even een antwoord op je vraag over de schilderijen.
Ik heb ze allemaal uitgezocht omdat ik ze mooi vond en omdat ze ook betaalbaar moesten blijven. Ik kijk er vaak naar en koester ze nog altijd. De informatie van degene die ze gemaakt hebben was heel summier en die ligt ergens in een la.

Wat ik super mooi vond aan je brief was het verhaal over je zoon, zó liefdevol.
Ik zag hem zitten, helemaal verdiept in zijn boek en pas op zoek naar een broodje nadat zijn maag ging rammelen.
Een rijkdom als je graag leest, vervelen is er nooit bij.

Zo, genoeg geschreven voordat je tureluurs van me wordt.

Christine, tot de volgende keer, gezellig!

Lieve groeten Marjan.

Voilà, naast de weemoed is er ook plaats voor klein geluk

Lieve Marjan,

Er zit een hele zomervakantie tussen mijn vorige brief en deze. Elk jaar in augustus komt langzaam weer het besef: ook aan de zomervakantie komt een eind. Er is dan wel een schooljaar afgesloten in juli, maar er komt ook weer een nieuw schooljaar achteraan. Elk jaar stonden er op de laatste schooldag van de basisschool ouders met hun grote kinderen op het schoolplein en ik dacht dan: het duurt nog zo lang voordat het onze beurt is. Op een dag was het toch onze beurt, en ik voelde me er gek genoeg een beetje afwezig bij. Een vriendin stond naast me te huilen - ook haar jongste nam afscheid van deze belangrijke school. Ik wilde naar huis, of een stuk fietsen, of een nieuwe bank kopen, of uren kletsen met vrienden, of champagne drinken, hoe dan ook: loskomen van die drukke tijd voor de vakantie. Vanzelfsprekend lukte dat slecht met mijn hoofd vol dingen om over na te denken. We gingen een weekje naar een feestelijke camping in Flevoland. We deden samen leuke dingen maar we deden ook juist veel leuke dingen niet samen.

Dat is even wennen. Ik ging naar de silent disco, wat een heerlijkheid, lekker dansen samen, en een plezier dat we hadden! Mijn zoon deed mee met de Robin Hood training en nu wil hij thuis ook boogschieten. Stukjes tijd los van elkaar doorbrengen, stukjes uit elkaars leven missen. De kunst is om daarna weer net zo dicht bij elkaar te komen. In huis pasten we onze kamers zo aan dat we allebei betere ruimtes voor onszelf hebben, en tegelijk zijn onze gezamenlijke ruimtes knusser geworden. Ik ben bang dat we ons soms teveel van elkaar afzonderen, en tegelijk geniet ik zo van een huis dat klopt, waarin we kunnen doen wat we beiden nodig hebben.

Wat vind ik belangrijk, wie zijn mijn echte vrienden, waar ben ik goed in, wat wil ik leren, wanneer ben je eigenlijk echt vrij?

Enfin, het avontuur op de middelbare school is begonnen en het is niet makkelijk - maar wel een avontuur. Ik zie het gebeuren: alle grote vragen van het leven dringen zich aan hem op. Ga ik mijn eigen weg en sta ik daar dan alleen in, of zorg ik dat ik bij de groep blijf? Hoe verhoud ik me tot mijn omgeving, wat vind ik belangrijk, wie zijn mijn echte vrienden, waar ben ik goed in, wat wil ik leren, wanneer ben je eigenlijk echt vrij? Toen hij 11 jaar werd, was hij een beetje verdrietig, want hij vond 10 zijn zo leuk. Ik verzekerde hem dat 11 ook leuk is, maar dat bleek niet helemaal waar. Een kat ging dood en de school ging dicht. Alles werd anders. Vlak voor hij 12 werd stierf iemand die belangrijk voor ons is. Dat was voor ons allebei moeilijk en verdrietig; voor mij is gemis en spijt soms bijna niet te dragen; voor hem was de grootste schok misschien wel dat ook iemand met veel levenslust zoals zijn moeder een deuk kan oplopen.

Deze week word ik 40 en ik zie er tegenop. Niet tegen het ouder worden - misschien helpt het dat ik veel samenwerk met mensen die veel ouder zijn dan ik, dan blijf ik altijd een beetje het jonkie - maar wel tegen het jubileum. De man die we in oktober vorig jaar verloren, was 39 en keek uit naar veertiger zijn. Misschien hoopte hij dat zijn leven dan in rustiger vaarwater zou komen, misschien hoopte hij dat het eindelijk zou lukken aan een serieus, zelfstandig leven te beginnen, met mij misschien wel, hij had er zin in! Hij haalde zijn veertigste verjaardag niet. Het lijkt wel alsof iedereen dit jaar een bijzonder jubileum heeft en ik wil die van mij zowel overslaan als er stil bij staan. Ik zie op tegen de overdreven felicitaties en stomme grapjes over veertigers (zijn die er?) en ik wil graag ruimte om verdrietig te zijn en tegelijkertijd hoopvol vooruit te kijken. Ik ben bang dat ik mijn mooiste jaren achter mij laat - niet omdat jonger mooier is, maar omdat er zoveel mooie dingen zijn gebeurd in de afgelopen tien jaar; ik heb het gevoel dat ik nooit meer zoveel kan groeien, zoveel liefde en geluk kan voelen als in de afgelopen tien jaar. Ik hoop dat ik me vergis, misschien is dit nu gewoon mijn gemoed, omdat een nieuw begin nou eenmaal ook afscheid nemen betekent.

Ik hoop dat ik me vergis, misschien is dit nu gewoon mijn gemoed, omdat een nieuw begin nou eenmaal ook afscheid nemen betekent

Alleen toen ik net was gestopt met de dansopleiding, heb ik een tijdje helemaal niet gedanst. Het gevaar van zoveel uren doorbrengen in de dansschool is dat het niet meer leuk is, dat het onderdeel wordt van alles wat moet en daarbij dat het dansen niet meer van mij is, maar van iets buiten mij: van de groep, of van de leraar, of ik voeg me naar de choreografie in plaats van andersom. Achteraf kan ik misschien makkelijker zien dat de opleiding zo gericht was op hoe dans eruit zag - of misschien was ik zelf gericht op hoe het eruit zag. Dans komt steeds weer terug in mijn leven dus ik kan wel zeggen dat ik niet echt ben gestopt met dansen. Ik begin of eindig de dag vaak met dansen en dat voelt fantastisch, ik voel direct hoeveel energie ik heb, of dat ik het juist een beetje rustig aan moet doen, of ik creatief om kan gaan met bewegen of dat ik juist in een bepaald patroontje wil blijven. Les heb ik niet meer, en dat zou misschien ook moeilijk worden, omdat ik zo een eigen patroon heb ontwikkeld.

Toen ik net moeder was geworden, heb ik nog een tijd in Rotterdam gedanst, gewoon, eens per week; wat had ik een geluk met de fantastische dansdocent, een lange Duitse vrouw die me kennis liet maken met het werk van Pina Bausch. Toen we naar een voorstelling toe werkten, merkte ik weer hoe heerlijk dat is, hoeveel energie er los komt als het op een dag echt moet gebeuren, dat er mensen komen kijken, en als je dan als groep van het podium afstapt, trots, stralend, met trillende spieren maar ook zoveel zin om nóg een keer te gaan, om het nóg beter te doen.

........ deze uitwisseling met jou doet me goed!

Wat een geluk om zoveel groente uit eigen tuin te hebben! Ik zit elke keer erg te dubben waar ik mijn voedsel vandaan zal halen. Soms maak ik het mijzelf makkelijk en fiets ik naar de supermarkt, besef dan weer dat er echt betere producten te krijgen zijn, neem me voor om alleen nog bij lokale kwekers te kopen maar dat kost een flink aantal fietsrondjes; of ik bestel bij een lokale bezorgdienst die alleen spul uit de directe omgeving haalt... en intussen ben ik ook alle loze verpakkingen beu en bestel ik de basisingrediënten bij Pieter Pot zodat ik voorraadkastjes vol glazen potten heb. Ik ben een fruitgrootverbruiker; ik word echt rustig van een overdadige fruitschaal, ik kan elk moment van de dag van fruit genieten. Als er niets anders in de wereld was dan alleen fruit om te eten, dan zou dat prima zijn voor mij. Voor mijn verjaardag zal ik appelcake maken om mee te nemen naar mijn werk, en een feestelijke frambozencheesecake om thuis een klein feestje te vieren.

Heel eerlijk: ik begon gisteren aan deze brief, maar toen werd ik zo verdrietig dat ik alleen maar sombere dingen kon opschrijven. Ik sliep een nachtje, en zoals dat zo vaak gaat: ik werd met een frisser gemoed wakker. Voilà, naast de weemoed is er ook plaats voor klein geluk.

Ik kijk uit naar je volgende brief; ook al heb ik lang op me laten wachten, deze uitwisseling met jou doet me goed!

Liefs
Christine

De islam is perfect, maar de moslim is niet perfect

Beste Joop,

Zoals ik eerder in mijn vorige brief schreef heeft het geloof een grote invloed op mijn leven.

Als je je aan de richtlijnen van de islam houdt, leef je gelukkig en laat je ook anderen leven. Helaas zie ik dat niet in de praktijk. De islam heeft een stempel gekregen van terrorisme. Wij als moslims hebben de koran en sunah (regels) meegekregen. Als je je hier meer in gaat verdiepen, is het een vreedzaam geloof. De islam is perfect, maar de moslim is niet perfect. Zoals bij alle geloven of groepen zitten er rotte appels tussen.

Ik leer steeds meer over de islam en probeer het mijn kinderen mee te geven. Nou heb ik een heel stuk over de islam geschreven wat niet echt de bedoeling was. Maar als ik eenmaal begin te schrijven, gaan de emoties los en blijf ik schrijven.

Het is eigenlijk wel gek om een onbekende te schrijven. Tegenwoordig zit je veel op social media en reageer je snel op topics op Facebook of Instagram van onbekenden en begin je gauw een discussie of een praatje.

tryprepp (een trend uit Amerika).

Ik run een horecabedrijf. Ik kook voornamelijk bio en gezonde voeding. Klanten bestellen voor een hele week maaltijden, zodat ze niet snel naar ongezonde voeding grijpen. Het heet tryprepp (een trend uit Amerika). Deze trend wordt in Nederland steeds populairder. Men wil graag gezond eten, maar heeft niet altijd tijd of zin om te koken. Je kunt een tryprepp-maaltijd invriezen. Dan heb je voor elke dag gezonde voeding.

Veilig is het helaas niet in de buurt. Daar maak ik mij wel zorgen over. Als ik met de kids naar buiten wil, dan ga ik meestal naar verre speeltuinen.

Helaas worden onze woningen niet gesloopt of gerenoveerd. Ik ben dan ook op zoek naar een grotere woning, maar liefst niet te ver van Bos en Lommer.

Ik dacht even snel te schrijven, maar ik zit met veel onderwerpen, waarover ik wil schrijven.

Ik hoop eigenlijk op een ontmoeting en samen een bakkie doen.

Tot gauw,

Adnan