Gemuilkorfd door Rutte en consorten

Dag Astrid,

Vrijdag 12 maart.

Hartelijk dank voor je brief, er staat weer een hoop informatie in over wie jij bent, wat je doet en de dingen die je hebt meegemaakt in je leven. Had ik toch een aardige inschatting gemaakt van jouw man, hoe hij in het leven stond en wat hij wilde betekenen voor een ander en speciaal voor jou en zijn kinderen. Dat je hem nog iedere dag mist, begrijp ik volledig. Natuurlijk moet ik voorzichtig zijn hiermee, want dat begrijp je pas als je het zelf meemaakt.

Dat heb ik ook ervaren toen ik in januari 2020, mijn diagnose kreeg. Dan pas besef hoe het voelt als je zelf de ervaring hebt moeten doormaken. Ik proef uit je verhaal dat jullie een warm gezin vormden en het beste uit elkaar wilden halen. Dat is mooi om te lezen, dat mensen om elkaar geven en elkaar de ruimte geven. Je dochter ging wel vroeg naar Harlingen, waarschijnlijk een internaat, om haar leven in te vullen zoals zij dat voor ogen had en heeft. Kwam ze dan in het weekeinde naar huis? Dat ze uiteindelijk nu voor de marine heeft gekozen, verbaast me niet, want als dat varen er eenmaal inzit, dan wint de passie het altijd.

...die ouderdom zal nog best wel meevallen, denk ik

Zijn de collega’s weer opgeknapt na de Covid-aanval, de een reageert er heftiger op dan de ander? Met hoeveel collega’s bemensen jullie het Communicatiecentrum? Zoals ik las, hebben jullie een grote verantwoordelijkheid voor het zorgen dat de juiste mens op de juiste plek komt/aanwezig zijn als zich iets voordoet. En het komt altijd onverwacht denk ik en kan de nodige stress opleveren. Dat je hoofd dan een beetje ‘vol’ zit is heel begrijpelijk. De kleinkinderen, zijn natuurlijk blij als ze oma zien en hebben altijd iets te vertellen of te vragen, dat is kinderen eigen. En die ouderdom zal nog best wel meevallen, denk ik.

Zaterdag 13 maart.

Hier gaat het zijn gangetje, bijna iedere dag is hetzelfde. Wij houden wel een beetje het vaste ritme erin, omdat je anders de dag steeds meer naar de nacht zou gaan verschuiven. Op donderdag past mijn vrouw op onze jongste kleindochter en da’s altijd dikke pret. Ze is is helemaal stapel op oma en oma op haar. Het is dan vroeg op, om 06.45 uur al. Want wij houden niet van haasten en ons ontbijt is eigenlijk heilig, we gaan nooit zonder ontbijt de deur uit. Tegen 07.45 reizen we af naar onze zoon en zijn partner. Vervolgens kuis ik dan een deel van het huis als ik terug ben. Als het weer iets beter wordt kan mijn vrouw op de fiets, zo dichtbij is het.

Ik heb er vertrouwen in dat ze het goed gaat doen

Onze oudste kleindochter gaat dit jaar naar het voortgezet onderwijs en gaat naar de brugklas havo/vwo. Een nieuw leven vangt aan voor haar, we gaan het zien. Het is mooi te zien hoe een kleinkind zich ontwikkelt en daarbij soms raad vraagt aan opa. Zij en ik kunnen het goed vinden samen, ze is onderhoudend, leergierig en luistert naar wat je zegt en komt dan soms met een verrassend volwassen antwoord of een vervolgvraag. Ik heb er vertrouwen in dat ze het goed gaat doen.

Wij zien de (klein)kinderen zeer regelmatig, zeg maar wekelijks en dat is altijd gezellig. Ze wonen allemaal in Alblasserdam, circa vijftien minuten fietsen vanaf Nieuw-Lekkerland. Onze dochter A., woont beschermd in Dordrecht en woont in een spiksplinternieuw appartementengebouw van Syndion. Ze is daar echt op haar plek, (44 m2) met een kamer, slaapkamer en badkamer, alles leeftijdsbestendig, omringd door goede zorg en lotgenoten. Haar niveau ligt tussen de zes en acht jaar en ze is nu veertig jaar oud. Aan de andere kant is het toch ook een vrouw van veertig en wordt ze, omdat ze er goed verzorgd uitziet, regelmatig overschat in haar kunnen en zelfstandigheid. Vakanties brengt ze door met een organisatie die gespecialiseerd is in het organiseren van reizen voor mensen met een beperking. (SET-reizen uit Rotterdam).

Alblasserdam, een dijk van een dorp

Vandaag is mijn zuster jarig, ze is nu 85 jaren jong! We vinden het erg jammer dat we niet bij haar kunnen zijn. Ze zei toen we haar belden, dat het nu al twee jaar wordt dat we elkaar niet hebben gezien. Hopelijk kan het in de zomer weer, we gaan het zien. We hebben haar een boek gestuurd 'Alblasserdam, een dijk van een dorp', een uitgave van de plaatselijke PLUS markt en de Historische vereniging West Alblasserwaard. Vol met plaatjes uit haar vroege jeugd waaronder het gebombardeerde centrum van Alblasserdam/Kinderdijk. Er is in 1940 nogal gevochten om de Brug over de Noord in de N15. Die stond toen nog op geen enkele stafkaart en was een cadeautje voor de bezetter.

Mijn zus woont in Tournhac le Lauzeral, een heel klein dorpje in de buurt van Capdenac, Département Midi Pyrenées, (afslag 56 van de A20), ongeveer 1100 km bij ons vandaan. We rijden er meestal in één keer naar toe, omdat we van een overnachting halverwege niet echt minder vermoeid aankomen. Als we om 06.00 uur vertrekken zijn we elf uur later op de plaats van bestemming. Ik rij de hele rit omdat mijn vrouw geen rijbewijs heeft. Ik vind autorijden leuk en geen moeite om te doen. We hebben deze weg via Breda, Antwerpen, Gent, Lille, Parijs, Orléans, Limoges, Brive la Gaillarde, en Figeac, al zo vaak gereden (misschien wel honderd keer), dat ik alles uit het hoofd weet. Toch staat de TomTom altijd bij, al was het alleen maar voor de snelheidscontroles.

Wel; leuk dat jij een militaire loopbaan ambieerde en die uiteindelijk ook kreeg. Zelf was ik ooit dienstplichtig, lichting 68-2, bij de verbindingstroepen (LM), als telefonist met als laatste standplaats Gouda bij het Territoriaal Bevel West. En een hele tijd daarna twee maanden herhalingsoefeningen bij de Mobiele Colonne in Hilversum. Tijdens mijn diensttijd, kwam ik elf kilo aan. Voor die tijd mocht ik bij windkracht vijf niet buiten omdat ze bang waren dat ik wegdwarrelde, (hahaha). Ik vond van jou op internet een document uit 2010 waarin je solliciteert bij de overheid van Bonaire en aangeeft weg te willen gaan uit Nederland. Zo blijkt al weer dat iets eens op internet gezet, moeilijk is te verwijderen. Van mij zullen ook ongetwijfeld documenten rondzwerven op het worldwide net.

Het feit dat ik werkelijk gemuilkorfd wordt door Rutte en consorten, maakt mij heel strijdbaar

Schrijven naar de toekomst: Tja da’s best lastig vind ik zelf, zeker in deze lastige coronaperiode. Gelukkig ben ik tot op heden volledig coronavrij gebleven, en dat terwijl ik me nauwelijks anders heb gedragen dan voor aanvang van de pandemie. Ik kom in alle winkels, plaatsen en winkelcentra om de boodschappen te doen. Ik draag wel een mondkapje omdat ik anders niet naar binnen kan. Maar het mondkapje is van zeer dunne stof en is echt fake! Bovendien dragen mondkapjes niet echt bij aan het niet verspreiden van het virus, evenals de avondklok. Ik volg veel Covid-19 gerelateerde zaken op internet (o.a. LinkedIn) en andere sites van (inter)nationale dag- en weekbladen. Het feit dat ik werkelijk gemuilkorfd wordt door Rutte en consorten, maakt mij heel strijdbaar. Zeker nu er aan kinderen wordt gekomen met een PCR-test die onvoldoende zuiver discrimineert.

Het teloor gaan van ondernemend Nederland is zeer schadelijk en niet alleen voor de economie, maar vooral voor ons als mensen. Dus de toekomst zie ik niet zo rooskleurig in zolang we in lockdown en met de avondklok zitten. Want al dat geld dat nu als steun aan de bedrijven gegeven wordt, moet ooit weer opgehoest worden en ik ‘zie het lijk al drijven’ als het straks over waar het geld vandaan moet komen, gaat. Nu is een landelijk gebied qua besmettingen wel anders dan stedelijke gebieden. Waar ik een zwaar hoofd in heb is het invoeren van een vaccinatiepas. Dit leidt tot een enorme tweedeling is de samenleving. Het feit dat door verschillende politieke partijen, met heks Kaag voorop, Israël als lichtend voorbeeld één op één over Nederland wil uitrollen, baart mij ernstige zorgen. Maar we gaan het zien, ik weet niet of ik “de prik” ga halen. Dat de wereld er anders uit gaat zien, staat buiten kijf.

Zondag 14 maart 2021

Als ik om me heen kijk zie ik bij veel leeftijdsgenoten en vrienden en familie een afname van de gezondheid en levensvreugd

Vandaag lekker gefietst zoals ik eigenlijk iedere dag probeer te doen, ondanks de stevige westenwind pal tegen op de dijk langs de rivier de Lek. Dit is iets wat ik wil blijven doen, omdat ik dan meer kans maak om in 2027 te kijken of ik de toekomst goed heb ingeschat. Het fietsen maakt mijn hoofd leeg, zodat ik al fietsend na kan denken over hoe de/mijn toekomst eruit zal zien. Als ik om me heen kijk zie ik bij veel leeftijdsgenoten en vrienden en familie een afname van de gezondheid en levensvreugd. En dat stemt mij niet vrolijk, natuurlijk ontken ik niet dat dit verschijnsel zich ook bij mij gaat aandienen, maar je kan er zelf nogal wat aan doen door te bewegen, te letten op wat je eet/drinkt en het onderhouden van contacten of zoals wij, nieuwe contacten aangaan. Wat ik verder zie is dat de afhankelijkheid van anderen ook toeneemt. Je schreef over het winkelbestand in Den Helder en merkte daarbij op dat Schagen en Alkmaar leuker zijn. Nou hier zullen nog wel meer winkels verdwijnen en dan blijven er alleen drie supermarkten, twee bakkers, een kaaswinkel, een drogisterij, een apotheek en een slagerij (wel een goede keurslager), over. Voor kleding moeten we al het dorp uit naar omliggende gemeenten. Maar vergeet niet dat mannen anders kijken naar winkelen dan vrouwen (hahahaha).

Ik wens jou een fijne week toe en zie wel weer een bericht tegemoet! Blijf gezond en houd je goed,

Lieve groeten en tot schrijfs,

Piet

Dag Astrid, Vrijdag 12 maart. Hartelijk dank voor je brief, er staat weer een hoop informatie in over wie jij bent, wat je doet en de dingen die je hebt meegemaakt in je leven. Had ik toch een aardige inschatting ge maakt van jouw man Peter, hoe hij in’t leven stond en wat hij wilde betekenen voor een ander en speciaal voor jou en zijn kinderen. Dat je hem nog iedere dag mist, begrijp ik volledig. Natuurlijk moet ik voorzichtig zijn hiermee want dat begrijp je pas als je het zelf meemaakt. Dat heb ik ook ervaren toen ik in januari 2020, mijn diagnose kreeg. Dan pas besef hoe het voelt als je zelf de ervaring hebt moeten doormaken. Ik proef uit je verhaal dat jullie een warm gezin vormden en het beste uit elkaar wilden halen. Dat is mooi om te lezen, dat mensen om elkaar geven en elkaar de ruimte geven. Je dochter ging wel vroeg naar Harlingen, waarschijnlijk een internaat, om haar leven in te vullen zoals zij dat voor ogen had en heeft. Kwam ze dan in het weekeinde naar huis? Dat ze uiteindelijk nu voor de marine heeft gekozen, verbaast me niet, want als dat varen er eenmaal inzit, dan wint de passie het altijd. Zijn de collega’s weer opgeknapt na de Covid-aanval, de een reageert er heftiger op als de ander? Met hoeveel collega’s bemensen jullie het Communicatiecentrum? Zoals ik las, hebben jullie een grote verantwoordelijkheid voor het zorgen dat de juiste mens op de juiste plek komt/aanwezig is als zich iets voordoet. En het komt altijd onverwacht denk ik en kan de nodige stress opleveren. Dat je hoofd dan een beetje ‘vol’ zit is heel begrijpelijk. De kleinkinderen, zijn natuurlijk blij als ze oma zien en hebben altijd iets te vertellen of te vragen, dat is kinderen eigen. En die ouderdom zal nog best wel meevallen denk ik.

lichtend voorbeeld één op één over Nederland wil uitrollen, baart mij ernstige zorgen. Maar we gaan het zien, ik weet niet of ik “de prik” ga halen. Dat de wereld er anders uitgaat zien staatbuiten kijf. Zondag 14 maart 2021. Vandaag lekker gefietst zoals ik eigenlijk iedere dag probeer te doen, ondanks de stevige westenwind pal tegen op de dijk langs de rivier De Lek. Dit is iets wat ik wil blijven doen omdat ik dan meer kans maak in 2027 kan kijken of ik de toekomst goed heb ingeschat. Het fietsen maakt mijn hoofd leeg, zodat ik al fietsend na kan denken over hoe de/mijn toekomst eruit zal zien. Als ik om me heen kijk zie ik bij veel leeftijdsgenoten en vrienden en familie een afname van de gezondheid en levensvreugd. En dat stemt mij niet vrolijk, natuurlijk ontken ik niet dat dit verschijnsel zich ook bij mij gaat aandienen, maar je kan er zelf nogal wat aan doen door te bewegen, te letten op wat je eet/drinkt en het onderhouden van contacten of zoals wij, nieuwe contacten aangaan. Wat ik verder zie is dat de afhankelijkheid van anderen ook toeneemt. Je schreef over het winkelbestand in Den Helder en merkte daarbij op dat Schagen en Alkmaar leuker zijn. Nou hier zullen nog wel meer winkels verdwijnen en dan blijven er alleen drie supermarkten, twee bakkers, een kaaswinkel, een drogisterij, een apotheek en een slagerij (wel een goede keurslager), over. Voor kleding moeten we al het dorp uit naar omliggende gemeenten. Maar vergeet niet dat mannen ander kijken naar winkelen dan vrouwen (hahahaha). Ik wens jou een fijne week toe en zie wel weer een bericht tegemoet! Blijf gezond en houd je goed, Lieve groeten en tot schrijfs Piet

Nog altijd verliefd op Bonaire

Hoi Piet,

Bedankt voor je brief.

Ik zag op Instagram een stukje uit een brief van jou voorbij komen, dus mijn eerste vraag is ….. stuur je je brieven door aan hen? Ik heb dit namelijk nog helemaal niet gedaan. Ik zag ook al een foto van jou voorbij komen. Of zoeken zij contact met jou?

In het begin heb ik volgens mij gevraagd of ik kopieën door moest sturen, maar ik kreeg toen als antwoord, dat ik eerst maar eens moest gaan schrijven. Dus ik snap het niet helemaal meer, hahaha.

Jeetje, dat jij op het internet een sollicitatiebrief van mij hebt kunnen vinden. Heb zelf ook nog gezocht, maar ik heb hem niet kunnen vinden.

Mijn zwager werkt op de meldkamer van de marine-brandweer. In 2011 gingen ze op Bonaire een meldkamer op poten zetten, dus vroegen ze in Nederland centralisten. Ik dacht: 'Waarom niet? En .... ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.

Op de afgesproken datum ging erheen op mijn paasbest

Vakantie geboekt en wij hebben toen vier weken op Bonaire gezeten. Op de afgesproken datum ging erheen op mijn paasbest. Na een tijdje te hebben zitten wachten, kwam er een meneer naar mij toe: of ik toch maar een paar dagen later wilde terugkomen, want ze hielden het voor gezien die dag, hahahaha! Nou, dat zou in Nederland toch iets anders gaan.

Een paar dagen later ging ik er weer met frisse moed naar toe. Toen had ik een leuk gesprek met een meneer en mevrouw, maar ik moest wel begrijpen dat, EIGEN VOLK VOOR GING…….hahahaha. Nou Piet, als wij dit op sollicitatiegesprekken zouden zeggen, worden we meteen aangeklaagd voor discriminatie.

Terug in Nederland heb ik nog een paar keer een poging gewaagd om antwoord te krijgen. Het zou nog wel even duren en nu jij er over begint, denk ik ……ik heb nog nooit antwoord gehad!!!!!!

Nou ja, weer een mooie vakantie en een ervaring rijker. Het is een prachtig eiland met vriendelijke mensen. Je waant je veertig jaar terug in de tijd. Geen stoplicht te bekennen en zalig 'easy going'. Ik ben nog altijd verliefd op Bonaire. We hadden er eigenlijk wel zin in. Zagen het wel zitten om in de warmte te gaan wonen. We hebben ons lichamelijk nog nooit zo goed gevoeld als daar. Alle pijntjes waren verdwenen. Ik kon daar zelfs op blote voeten lopen, wat mij in Nederland echt niet lukt.

Maar helaas……

Ja, zoals je zelf al schrijft: elke dag is hetzelfde

Ja, zoals je zelf al schrijft: elke dag is hetzelfde. Of ik zit thuis, met als UITJE de noodzakelijke boodschappen. Of ik ben aan het werk, maar daar is natuurlijk wel altijd wat te beleven.

De kleinkinderen zijn dan toch een blijde afleiding. Ik mag volgend weekend op de jongste van bijna één jaar passen. Voor het eerst uit logeren bij oma!!

Zalig voor je vrouw dat ze zo’n leuke band heeft met jullie jongste kleindochter. Ik heb dat zelf met mijn middelste kleindochter., zij hangt ook erg aan mijn. Al zijn ze me alledrie even lief, zij heeft wel een speciaal plekje, al is het alleen maar, omdat mijn man haar nog mee heeft mogen maken.

Ook reuze spannend voor je grote kleindochter….. naar de brugklas. Dan worden ze echt groot hé! Ik hoop voor haar, dat als het zo ver is, dat alles weer een beetje over is, zodat zij er echt van kan genieten.

Mijn middelste is vandaag weer met haar zwemles begonnen, dat is toch ook een ramp vind ik zelf…. Al die kinderen die deze lessen moeten missen. Het kan toch echt levensreddend zijn!!!

Je bent tegenwoordig een heel jaar bezig met je verjaardag met één persoon per dag

Ik ben nu ook aan het werk en dacht ondertussen maar weer even wat weg te typen. Maandag en dinsdag zijn mijn vrije dagen, dus ik hoop stiekem op een beetje mooier weer. Lekker even grote wandelingen maken met de hond. Morgen op visite bij mijn vriendin. Zij was veertien maart jarig, dus ik ga haar nog even feliciteren. Ik ben aan de beurt, hahaha. Je bent tegenwoordig een heel jaar bezig met je verjaardag met één persoon per dag

Schrijven naar de toekomst:

Ja, het wel of geen nut van mondkapjes. Veiligheid of schijnveiligheid. Ik heb ook zo mijn bedenkingen, maar mij wordt toch ook aangeleerd - grotendeels op mijn werk - dat het toch echt van belang is.

Om over de economie maar niet te spreken. Alles gaat naar zijn grootje,.pffff. We zijn zo’n welvarend land en doen er zoooooo lang over om te vaccineren, daar sta ik toch ook wel van te kijken. Maar om te stemmen was alles zo geregeld, vrijwilligers en soms de bijzonderste stemlocaties. WAAROM zou dat niet voor vaccineren geregeld kunnen worden? Ik moet eerlijk bekennen, dat zelfs mijn gedachten heen en weer geslingerd worden over de ’PRIK'.

En wie draait voor al die steun op? Wie gaat dat terugbetalen?

We hebben sinds vandaag wel het derde corona-’slachtoffer' op mijn werkplek, dus het wordt weer een tandje bijzetten voor onze groep. Af en toe vraag ik mezelf af of we er ooit nog vanaf gaan komen? Er moet toch een keer iets gaan gebeuren? Voordat de hele economie plat ligt. En wie draait voor al die steun op? WIE gaat dat terugbetalen?

Ik ben bang, dat het er allemaal niet ‘’gezelliger” op gaat worden.

Nou ik ga deze brief weer afronden.

Even alles in orde maken voor de nachtdienst van mijn collega. Ondertussen heb ik artsen 'in huis' geroepen (zo noemen we dat) voor een bevalling.

Ja, Piet, dat gaat gewoon door. Er worden nog steeds nieuwe wereldburgers geboren, dus mensen houden HOOP

Blijf gezond en tot de volgende keer !!!!

Lieve groet,

Astrid

Ik zag ook je link nog over deepfake

Hoi Myriam,

De tijd vliegt voorbij, ik las net jouw eerdere brief terug en besefte meteen dat er in die weken al zoveel veranderd is. Wel leuk dat de brieven zo ook een soort tijdcapsule of dagboek worden voor onszelf.

Het boek van Harari heb ik niet gelezen, maar het wordt me wel door meerdere mensen aangeraden, dus het staat op mijn lijst. Sowieso een interessante stelling dat de ontwikkeling van de mensheid eigenlijk een weg naar beneden is, in plaats van omhoog. Losse associatie, maar het doet me ook denken aan een bericht over een missionaris die naar een eiland in de Indische Oceaan ging waar nog stammen wonen die geen contact hebben met de rest van de wereld. De missionaris werd verwelkomd met pijl en boog en heeft het zelf bezoek zelf niet meer kunnen navertellen. Ik vind het fascinerend dat er een plek is waar mensen zijn die niets van de agrarische revolutie en alles wat daarna kwam hebben meegekregen en zoals Asterix en Obelix als enige weerstand bieden tegen de rest van de wereld.

Wat je vriendin stelt klinkt wel cynisch, maar ik kan me voorstellen dat je er af en toe zo over denkt. Gelukkig handelt ze er niet naar met betrekking tot haar eigen ouders. Wat mijn eigen ouders betreft ben ik niet echt bang, meer berustend. Corona zal er nog wel even zijn en vormt wat dat betreft een permanente dreiging. Gek om te zeggen, maar dat went. In ieder geval zijn de berichten uit de medische hoek hoopgevend, aangezien de ziekte beter te behandelen is en mensen gemiddeld een stuk minder lang in het ziekenhuis liggen. Zonder de ernst van de ziekte te willen bagataliseren, maar op dit moment maak ik me meer zorgen om de economische ontwrichting dan over het virus zelf.

Gekke paradox om met je camper de vrijheid op te zoeken, terwijl er nu overal regels van kracht zijn met als doel om de bewegingsvrijheid in te perken

Hoe is dat voor jou? Rondreizen lijkt me inderdaad lastig, aangezien overal andere regels gelden en mensen op verschillende manieren met die regels omgaan. Wordt je raar aangekeken als reiziger op de plekken waar je komt? Of zijn ze juist blij dat er weer buitenlandse toeristen zijn? Gekke paradox om met je camper de vrijheid op te zoeken, terwijl er nu overal regels van kracht zijn met als doel om de bewegingsvrijheid in te perken. Ik hoop dat jullie wel naar alle plekken kunnen reizen waar je graag naar toe wilt en dat je kunt genieten van de plaatsen waar je komt. Zoals je zelf ook stelt, denk ik dat je inderdaad relatief veilig bent, omdat je weinig direct contact hoeft te hebben met andere mensen buiten je camper om. Waarschijnlijk loop je in Amsterdam een stuk meer risico. Misschien kom je juist wel op onverwachte plekken, omdat je de plannen steeds moet bijstellen. Het lijkt me in ieder geval een goede oefening in je plannen en verwachtingen loslaten en gewoon genieten van de dingen die op je pad komen.

Nu ik dit schrijf staat Nederland aan de vooravond (vanavond persco) van een tweede lockdown en dat is toch wel harder gegaan dan ik dacht. In maart was alles nieuw en ook wel een soort van opwindend, in de zin van dat je iets meemaakt wat niemand nog heeft meegemaakt (zelfs mijn opa van 93 kan zich geen pandemie herinneren). Maar na een paar weken is de nieuwigheid eraf en begin je de consequenties beter te overzien. Gedurende de zomer was het leven voor mijn gevoel eindelijk weer een beetje genormaliseerd en was ik bijvoorbeeld weer voorzichtig bezig met het plannen van optredens, maar het kan allemaal weer in de ijskast. Om mij heen zijn ook veel mensen die de muziek omruilen voor een vak met meer toekomstperspectief, zoals programmeren of de zorg. Op zich een logische keuze, maar wel heel jammer om te zien dat getalenteerde muzikanten hun passie niet meer als beroep kunnen uitvoeren.

Ik heb een crowdfunding gedaan om een deel van het budget op te halen......

Zelf ga ik stug, en tegen beter weten in, door. Gelukkig heeft mijn vriendin een vast inkomen en heb ik nog wat klussen als grafisch ontwerper, we krijgen nog een kleine uitkering als aanvulling, dus we slepen ons er wel doorheen. Ik ben wel echt heel blij dat ik eindelijk een eigen album heb gemaakt (had al vijtien jaar die ambitie). Ik heb een crowdfunding gedaan om een deel van het budget op te halen en het was ook heel tof en hartverwarmend dat er zoveel mensen in mijn omgeving en zelfs onbekenden zijn die zo’n project willen steunen. Het was ook heel leuk om een groep bevriende muzikanten die niet eerder met elkaar hebben gespeeld in de studio samen te brengen en daar de muziek echt te laten ontstaan. Het is echt heel bijzonder om mee te maken dat het geheel echt groter kan groeien dan de som der delen. Alle muziek is nu afgemixt en ik ben er heel trots op. Ik zal je wel een link sturen als het online staat. En misschien zet ik me over mijn afkeer van Zoom-optredens heen en geef ik een online release party. 🙂

Ik vind het ook heel interessant wat je zegt over een sterk audiovisueel tegengeluid, tegen nepnieuws en populisten. Er is veel bullshit inderdaad (dat boek ga ik ook eens opzoeken). Waarschijnlijk was dat er altijd al, maar het lijkt steeds zichtbaarder te worden en een grotere stem te krijgen op internet, maar ook in traditionele media. Wat ik zelf lastig vind is dat je het niet lijkt te kunnen bestrijden zonder jezelf te bedienen van dezelfde middelen (populisme, simplisme) die je eigenlijk tegen wilt gaan. Ik blijf gewoon lekker genuanceerd en wollig doen en probeer maar niet te veel op Facebook te kijken. Ook is het bizar wat er technisch allemaal mogelijk is (ik zag ook je link nog over deepfakes), dat maakt het zoveel makkelijker om onjuiste informatie te verspreiden. Zelf heb ik het idee dat ik gemanipuleerde beelden nog wel kan onderscheiden van echte, maar het zal denk ik niet lang meer duren voordat echt en nep niet meer te onderscheiden zijn. Waren we maar nooit begonnen met landbouw.

We denken soms misschien te groots of extreem, maar het afgelopen jaar laat ook zien dat dingen wel degelijk van de ene op de andere dag anders kunnen

Maar laten we op een positieve noot eindigen. Ik denk uiteindelijk dat alles wat om ons heen gaande is ook voor verandering kan zorgen. Als de maatschappij van de ene op de andere dag veranderd kan worden om een virus tegen te houden, kunnen we diezelfde samenleving ook veranderen om bijvoorbeeld klimaatverandering of ongelijkheid tegen te gaan. We denken soms misschien te groots of extreem, maar het afgelopen jaar laat ook zien dat dingen wel degelijk van de ene op de andere dag anders kunnen. Ik las een tijdje terug de biografie van Alexander von Humboldt, de 19-eeuwse wetenschapper en ontdekkingsreiziger. Hij verzamelde wereldwijd gegevens over het klimaat en de natuur en zag als een van de eerste in dat alles met elkaar verbonden is en dat de mens een enorme impact heeft op zijn omgeving. In zijn tijd waren die ideeën nieuw en radicaal, nu is het een geaccepteerd en breedgedragen wereldbeeld. Dat is maar 150 jaar geleden, voor ons lijkt dat misschien lang, maar het is eigenlijk pas recente geschiedenis dat we als mensheid op deze manier naar onszelf en de planeet kijken. We kunnen veranderen – en als het moet ook snel.

Het is inmiddels al twee maanden geleden dat ik jouw brief ontving. Sowieso vind ik het eigenlijk wel grappig dat er steeds een lange periode tussen de brieven zit, dat draagt voor mij wel bij aan het echte briefschrijfgevoel. Ik kan me voorstellen dat je in de tussentijd ook alweer allerlei nieuwe dingen hebt meegemaakt. Ik ben heel erg benieuwd waar je tot nu toe allemaal geweest bent en hoe het is om met je gezin in een camper te reizen. Hopelijk lukt het onderweg ook om nog te dansen. Kun je online je lessen blijven volgen of kun je misschien aanhaken bij lokale dansklassen op de plek waar je bent?

Lijkt me ook leuk om andere onderwerpen aan te boren. Misschien heb je nog een leuk boek gelezen of een goede film gezien? Ik kijk uit naar je volgende brief in ieder geval!

Groetjes, Joost

'Samen' schijnt de toekomst te zijn

Hallo Dorine,

Bij deze mijn derde brief. Je schreef in jouw brief over wandelen in de natuur. Dat je dat graag doet. Wat is dat een zaligheid. Buiten zijn en bewegen is zo goed voor een mens.

Tijdens de lockdown zijn we hier ons steeds meer bewust van geworden. Dat we zuinig moeten zijn op alles om ons heen. Dat lees ik ook terug in jouw brieven. Ik probeer zoveel mogelijk groen te denken., maar dat valt niet altijd mee. Net zoals jij schrijft, pak ik ook makkelijk de auto en zou ik ook graag het vliegtuig willen laten staan. Ik ben hier niet altijd consequent in, realiseer ik me.

Ik mag ook graag letten op datgene wat ik eet. Kan mijzelf een flexitariër noemen. Ik ben bewust met eten bezig. Vanwege de gezondheidsvoordelen, milieuwinst en diervriendelijkheid. Ik vind het alleen zo jammer dat dit vaak een duurdere leefwijze is. Zo jammer, als dit meer gereguleerd zou worden, zouden veel meer mensen denk ik de overstap maken. Toevallig ligt er een brochure naast mij over de aanschaf van zonnepanelen via de gemeente. Ik denk dat ik straks toch een afspraak ga maken voor een offerte.

Toevallig ligt er een brochure naast mij (..) over zonnepanelen

Ikzelf mag graag buiten zijn. Gisteren en vandaag lukt mij dat prima. Voor de lockdown probeerde ik tweemaal in de week te sporten. Ik deed aan zumba (dansen op voornamelijk Zuid- Amerikaanse mzuiek) en yoga. Gisteren had ik sinds lange tijd weer eens een yogales. Buiten weliswaar, maar in het zonnetje. Wat was dat heerlijk. Op het Enkhuizerzand, dus ruimte genoeg. We leken wel een stel kleine kinderen: zo blij allemaal dat we weer even mochten. Lessen in de studio kan nog niet. Dus deze heb ik even meegepikt. Ik moet zeggen dat de spierpijn me meevalt. Ik had verwacht er wel meer last van te hebben.

Ik zal ook wat antwoorden geven op de vragen uit de vorige brief. Ik wilde inderdaad altijd al de verpleging is. Als jong kind al. En ik moet zeggen dat het de juiste keuze is geweest. Ik doe mijn werk al 27 jaar. Volgend jaar 25 jaar in dienst bij dezelfde werkgever. Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben, is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen. Al die mensen, en naar ik begrepen heb vooral jonge mensen, die sombere gedachten en gevoelens hebben. Of zelfs depressief zijn. Best een schrikbeeld vind ik. Gelukkig bespeur ik dat niet bij mijn eigen kinderen. Zijn ook eigenlijk altijd bezig. Studie, stage/werken enz.

Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen

Het bezoek aan mijn opa was leuk. Beiden hebben we daar erg van genoten. Ik had wat lekkers mee voor bij de koffie. Daar heeft hij van gesmikkeld. Hij had al meerdere keren aangegeven zijn kleinkinderen achterkleinkinderen te missen. Ik had hem zelf ook al een jaar niet meer gezien. Wel gesproken over de telefoon, maar dat is toch anders. Zijn muren hangen vol met allerlei foto's van ons. Dat zegt genoeg. Ik heb een mooie foto laten maken van ons samen, en deze in een kaart verwerkt. En zoals je al zal vermoeden: ook deze kaart hangt inmiddels aan de wand. Kleine moeite met een enorme uitwerking. Hebben we alle twee weer mooi meegepikt.

Er is ons gevraagd om ook te schrijven over 2027. Jij hebt daar in je brief over geschreven, lees ik. Of het tot een zelfrijdende auto komt, ik durf daar geen uitspraken over te doen. Twijfel erover. Ik denk toch dat wij wel veel verder zullen zijn in duurzaamheid. Dat kan bijna niet anders meer. We zullen er toch echt aan moeten geloven zo langzamerhand. Uitstellen kan niet meer.

Ik denk dat het onlinewerken wel voor een groot gedeelte zal blijven hangen. We hebben nu gezien dat dat ook heel goed kan. Ik kan mij nog herinneren dat het voor COVID bijna ondenkbaar was om thuis te werken. Dat zowel werkgevers als werknemers het bijna onmogelijk achtten. Weet jij dat ook nog? Dat iedereen beren op de weg zag, ja-maar excuses kon bedenken? Bijzonder dat dit toch zo snel voor 100% is omgedraaid. Wat kan een mens toch flexibel zijn.

Wat kan een mens toch flexibel zijn

Dat er iets van een COVID of een andere ziekte al bestond, dat denk ik wel. Mensen zijn nou eenmaal steeds flexibeler over de wereld aan het reizen (wat naar mijn idee ook niet zal veranderen), komen met elkaar in contact. In mijn werk zie ik al een toename van isolatieverpleging bij minder ernstige ziektes de afgelopen jaren. Dus ik denk zeker dat we rekening moeten houden met iets, of het nu COVID heet of niet.

Ik zou zeggen, vaccineren, vooral vaccineren. Naar mijn idee is dat de enige echte oplossing.

En privé? Jeetje, over zes jaar dan ben ik 55. Ik zal denk ik ook nog wel werken. En ik hoop dan toch echt een gezellig en lief maatje naast mij te hebben staan. Mijn laatste date is niet meer. Te veel verschillende ideeën over hoe een relatie eruit zou moeten zien. Uiteindelijk, met toch wel pijn in het hart besloten niet meer verder te gaan. Ondanks dat het wederzijds was, blijft het pijnlijk. Dus maar weer van voren af aan beginnen dan.

Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn en doen wat ze graag willen

En in 2027 zijn mijn kinderen 27 en 25 jaar. Ik vermoed beide afgestudeerd, en werkend? Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn, en doen wat ze graag willen. Misschien voor hen ook een partner? Ik zeg steeds tegen hen dat zij vooral lekker hun eigen weg moeten gaan. Ik hoef echt nog geen oma te zijn over zes jaar. Ooit natuurlijk prima, heel graag zelfs, maar dan nog niet. Nu lijkt het alsof ik daar ook maar iets over te vertellen heb. Ahum, …

Ik denk niet meer in mijn huidige huis te wonen. Als mijn kinderen zijn uitgevlogen, zou ik graag willen verhuizen. Waarnaartoe weet ik nog niet. Gek genoeg heb ik ook al eens mijn gedachten laten gaan over het leven in een hofje. Jij schreef hier ook al over. In een hofje, met wat meer sociale contacten, maar toch zelfstandig. Schijnt de toekomst te zijn, heb ik al eens vernomen. Maar ik moet zeggen dat het bij mij alleen nog maar bij gedachtes gebleven is.

Groetjes,
Geertje

Weet je dat er meer dan veertien betekenissen van 'liefde' zijn?

Beste Marjet,

Dankjewel voor de mooie interactie tussen ons.

Wat bijzonder dat je het heden gaat vergelijken met de jaren twintig in The Great Gatsby. Ik denk dat je een bijzonder toneelstuk zult schrijven. Ik heb het boek in de jaren negentig gelezen. De roman lijkt romantisch maar het is een bewijs van een heel tijdperk. Ik herinner me dat de verteller een gouden advies geeft, in overeenstemming met het advies van zijn vader: "Bekritiseer anderen niet, maar zoek naar wat het beste van hen is". Hij geeft nog een advies aan Gatsby wanneer hij hoort dat hij van plan is zijn oude romance met Daisy nieuw leven in te blazen. Hij zegt dan dat hij “nooit moet proberen het verleden nieuw leven in te blazen”. Maar Gatsby, verwaand door zijn rijkdom en Daisy's liefde voor hem, weigert te luisteren en dringt aan op zijn overtuiging om zijn sombere lot onder ogen te zien. Hiermee bewijst hij dat het tijdperk van dromen voor altijd voorbij is, vooral de Amerikaanse droom. In de roman wordt Gatsby, de vertegenwoordiger van de nieuwe rijken, verslagen en komt Nick terug naar het Wilde Amerikaanse Westen, op de vlucht voor de ethiek van de rijken.

Bekritiseer anderen niet, maar zoek naar wat het beste van hen is.

De wereld en de VS worden nu geconfronteerd met de corona-pandemie, die heeft geleid tot tienduizenden doden en het faillissement van honderden bedrijven. De vraag na coronacrisis is: Keert de nieuwe rijken-klasse terug naar het vergaren van rijkdom nadat het inventarisatieproces van verliezen is beëindigd? Dit is de vraag die Francis Scott Fitzgerald honderd jaar geleden stelde in zijn roman The Great Gatsby, en de wereld wacht nog steeds op een antwoord.

In de jaren twintig was mijn vaderland (Zuid-Jemen, Aden) een Britse kolonie (1839 -1967). Er waren hebzuchtige kooplieden na de Eerste Wereldoorlog die fortuinen verdienden met deals en monopolies. Dit deden ze in samenwerking met de Britse kolonisten. Zij vormden de rijke klasse. Aden beheerst nog steeds de wereldwijde handelsroute tussen Oost en West door de strategisch gunstige ligging aan de Rode zee.

Jean-Paul Sartre vertelt over Aden in de jaren twintig van de vorige eeuw, in de inleiding van het boek Aden Arabië van de Franse romanschrijver Paul Nizan. Jean-Paul Satre bezocht Aden om te ontsnappen aan het leven in Europa: "Aden is een microkosmos van Europa die zich er alleen van onderscheidt door zijn fatale warme weer". Paul Nizan zegt: "Aden heeft me geleerd dat ik alles in mijn land van herkomst moet begrijpen." Hij vraagt: "Moest ik naar Aden gaan om Parijs te ontdekken?” Hij gaat anders over Europa denken. De kolonist is een dier dat blij is met de economie om extra winst te maken. Maar Europa is geen dood lichaam. Het is een boomstam met af en toe wortels, zoals de Bengaalse vijgenboom (Ficus benghalensis is een van de grootste bomen ter wereld wat betreft bedekking). De stam moet eerst worden afgesneden, want iedereen sterft in de schaduw van zijn bladeren.

Moest ik naar Aden gaan om Parijs te ontdekken?

"Iedereen kan nu beroemd worden, ook de gewone man kan zich nu verheffen boven de rest door een imago te scheppen en zoveel mogelijk volgers te krijgen". Dat klopt. Maar domme mensen zijn ook beroemd op sociale media, vooral op Facebook en Twitter, volgens de Italiaanse romanschrijver Umberto Eco. Jaren geleden heb ik mijn Facebook-account verwijderd, maar ben er helaas naar teruggekeerd om de communicatieve contacten met vrienden in Jemen. Ik open vaak het raam van Facebook, gewoon om naar de wereld te kijken. Daarnaast doe ik dat om anderen een positieve energie te geven in de oorlogstijd en tijdens de coronacrisis.

In de context van roem herinner ik me Spinoza. Hij gaat op zoek naar een waarachtig goed, dat de geest kan vervullen en volmaakte blijdschap kan geven. Hij wil het geluk niet laten afhangen van oorzaken van buitenaf. Als we ons aan ijdele zaken hechten, zoals aan roem en rijkdom, zullen we de droefheid ondervinden die veroorzaakt wordt door de vergankelijkheid van die dingen. Als we ons aan nobeler zaken hechten, zal ons geluk des te groter en bestendiger blijven. Marilyn Monroe was een wereldwijd icoon. Maar ondanks haar enorme roem faalde ze in haar persoonlijk leven. Haar carrière bracht haar geen psychologische voldoening. Haar dood wekte veel mogelijkheden tot verdenkingen (zelfmoord, een overdosis kalmerende middelen of politieke moord), wat bijdroeg aan het versterken van haar positie als cultureel icoon. (Noot: Het lijkt me trouwens dat je in een spiegelbeeld op haar lijkt. Weerspiegelt je lichaamstaal iets van de fascinatie?).

Marilyn Monroe was een wereldwijd icoon.

Ik denk dat we roem in de toekomst volgens verschillende standaarden zullen behandelen. In de Arabische wereld zijn de sterren van nu bijvoorbeeld de zangers van populaire klasse, niet degenen met academische kwalificaties. Ik weet het niet, maar misschien worden de robots de sterren van de toekomst!

Liefde is leven. Maar er zijn veel verontrustende vragen. Liefde betekent één in helemaal en helemaal in één. Er is een prachtige betekenis van liefde in een mooi Arabisch liedje: “Ik hou van de hele wereld in jouw ogen / Ik hou van de alle mensen in jouw ogen / Ik hou zelfs van de jaloerse en vijandige mensen / Alle mensen zijn lief in mijn ogen / Alle dingen zijn mooi in mijn ogen, wanneer ik de wereld zie terwijl jij met mij bent”.

Weet je dat er meer dan veertien betekenissen van liefde zijn? Dat wil zeggen er zijn meer dan veertien woorden die liefde betekenen. Maar elk woord verschilt van het andere in termen van het niveau van liefde.

Ik heb eens een gezegde van Elfriede Jelinek gelezen: “Liefde kan alleen bestaan tussen gelijken en is daarom onmogelijk tussen man en vrouw, jammer dat ik niet lesbisch ben”. Ze heeft misschien gelijk. Maar het lijkt mij dat liefde ons hervormt, zoals mensen zouden moeten zijn. Liefde is dat de man op het hoogtepunt van zijn vrouwelijkheid staat en dat de vrouw op het hoogtepunt van haar mannelijkheid staat, want vrouwelijkheid en mannelijkheid zijn de hoogste niveaus van identificatie: symmetrische harmonie. Zij maakt deel uit van hem en hij maakt deel uit van haar. Dat is gelijkheid. Beiden zijn het onderwerp, noch superieur, noch inferieur. Er is geen duplicatie: Hij – Zij. Er is nog een andere connotatie van vrouwelijkheid en mannelijkheid die verschilt van die van een vertekende geschiedenis in termen van de relatie tussen beide. Is zo'n idee denkbaar in het digitale tijdperk?

Zij maakt deel uit van hem en hij maakt deel uit van haar

Heb ik goede dagen? Ik heb bijna altijd goede dagen. Ik zeg altijd in het kort: “Ondanks dat ik met droefheid belast ben, zing ik”. Ik zal je een geheim vertellen: “ Als ik overstuur ben, slaap ik een beetje zonder kalmerend middel. Misschien een half uur en dan word ik wakker alsof er niets is gebeurd. Is dit een vorm van zwakte of ontsnapping? Elke zon geeft een nieuwe dag waarin ik droom over het leven. Elke dag die voorbijgaat, zal niet terugkeren. Misschien zal op een dag de zon opkomen en kan ik hem niet zien. Ik probeer op deze manier met mijn dagen om te gaan”.

Ik ben een roman aan het schrijven. Daar heb ik je al eerder over verteld. Tijdens het Amsterdam Fringe festival in september 2020 heb ik als medeschrijver bijgedragen aan de tekst van de voorstelling "WEG" met Danielle van Vree: https://amsterdamfringefestival.nl/programma/weg/

Ik vind het schrijven met jou motiverend en inspirerend. Wie weet gaan we ooit samen een tekst schrijven.

Groet,
Saeed