Wat je van binnen voelt, daar begint het

Beste Saeed,

 Ik vind het mooi hoe je beschrijft dat je iedere dag weer kiest voor een halfvol glas, voor optimisme. Er is inderdaad altijd een raam voor een ander uitzicht. Ik ben geneigd tot pessimisme, ik geef het eerlijk toe. Ik denk wel eens dat ik met doemdenken kan bezweren. Als ik het ergste heb gedacht zal het vast niet gebeuren. Positief denken levert meer op, want het opent je geest voor de goeie dingen. Ik moet het mezelf maar eens gaan aanleren. Wat je van binnen voelt, daar begint het. Daar begint ook je wisselwerking met de wereld. Ik heb onlangs mijn Facebook en Instagram verwijderd! Ik ben uitgelogd en dat doet me goed. Ik mis er niets aan. Ik twijfel nog of het een zwaktebod is, dat het uiteindelijk gaat om hoe ik ermee omga en niet of het wel of niet beschikbaar is.

Ik denk wel eens dat ik met doemdenken kan bezweren

Ik ben aan het schrijven aan een toneelstuk voor jongeren momenteel; een bewerking van The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald, een klassieker uit de Amerikaanse literatuur, ken je het boek? Ik maak een bewerking en ik ben nu in de fase dat ik zoek naar overeenkomsten en verschillen tussen de jaren twintig van de vorige eeuw en die van deze eeuw.
Hoe waren de jaren twintig van de vorige eeuw in Jemen? Was er daar ook een culturele opleving? Sprake van 'roaring twenties?' De jaren twintig van deze eeuw zijn nu al roaring te noemen, zo lijkt het.
Een overeenkomst die ik heb gevonden is celebrity culture. In de vorige eeuw ontstond het fenomeen van het opkijken tegen 'beroemdheden'. Artiesten en sporters kregen een nieuw soort status. Zij werden verheven boven de gewone man. Nu zie je ook een kentering in celebrity culture. Iedereen kan nu beroemd worden, ook de gewone man kan zich nu verheffen boven de rest door een imago te scheppen en zoveel mogelijk volgers te krijgen.

...ik zoek naar overeenkomsten en verschillen tussen de jaren '20 van de vorige eeuw en die van deze eeuw...

Ik ben altijd gefascineerd geweest door roem, door de bereidheid mensen op een voetstuk te plaatsen, door de vergankelijkheid ervan. Marilyn Monroe heeft mij altijd het meest gefascineerd, zoveel mensen hebben al zo lang zo veel in haar geprojecteerd dat zij geen mens meer is. Denk jij dat we in de toekomst nog weer anders met roem om zullen gaan? Zullen we nog iconen als Marilyn Monroe kennen?

Marilyn Monroe heeft mij altijd het meest gefascineerd

Mooi wat je zegt over Satan, over hoe dualiteit ons verder brengt. Ik geloof daar ook in, ik probeer het conflict in mijzelf altijd op een bepaalde manier te omarmen. Misschien is dat toch een vorm van optimisme!

Op een dag heb ik dit gelezen: “Gisteren misten we vrijheid. Vandaag missen we liefde. Ik ben bang voor morgen, want we zullen de mensheid missen”.
Deze zin ontroert me. Vrijheid en liefde zijn de mensheid. Ik heb me ook wel onvrij gevoeld in de liefde, dan is het wellicht geen liefde! Ik zoek nog steeds naar wat liefde voor mij is. Op een bepaalde manier weet ik het wel, diep van binnen. Maar welke vormen voor mij goed werken, hoe ik er niet in verstrikt kan raken, of het door angst laat beheersen, daar ben ik nog niet helemaal uit.

Heb je goeie dagen? Ben je aan het schrijven?

Groet,
Marjet