Lieve Maria,

Sorry voor het weer lange uitblijven van mijn brief, het bleef druk, en nu het ouderlijk huis binnen enkele weken leeg opgeleverd moet worden, is die drukte alleen nog maar toegenomen.

Goed dat je me uitlegt over de chronische infectie en dat de klachten lijken op die van een chronisch vermoeidheidssyndroom. Natuurlijk wilde ik een deel van die documentaire zien.

Over 2,5 weken, na Kerstmis, gaan we inderdaad naar de familie van Lucia in Argentinië.

.... heerlijk om je even midden in de winter onder te dompelen in zomerse temperaturen

Ik ben wel toe aan een kleine twee weken Argentinië, met wat geluk gaan we ook naar de kust, het hangt er van af want Lucia's moeder is ziek, ze heeft al heel wat chemotherapiekuren erop zitten en de focus ligt vooral op het kijken hoe het met haar gaat. Maar even twee weken 30+ graden heb ik ook wel zin in, het is heerlijk om je even midden in de winter onder te dompelen in zomerse temperaturen. Heb jij leuke herinneringen aan Peru, je schrijft dat je Pedro's familie daar bezocht? En ook familiebezoek in New York en Barcelona? Fijn inderdaad dat zijn moeder en zus hier wonen, Pedro spreekt natuurlijk ook goed Nederlands als hij hier sinds zijn achtste woont.

Ik ben net als jij flexitariër, ik mijd vlees uit de bio-industrie, af en toe eet ik biologisch vlees of een stukje vis. In Argentinië is dat altijd een issue, ik maak er geen gedoe van, maar al die kilo’s vlees die daar op de barbecue komen, daar heb ik wel moeite mee. Vlees eten is een soort cultus daar, mensen kunnen eindeloos praten over hoe ze hun vlees barbecueën en op andere manieren vlees bereiden. In Peru zal het ook wel populair zijn. Mijn beste wapen is af en toe een lekkere vegetarische schotel maken voor de hele familie, wat ze wel kunnen waarderen. Ik denk dat ik deze reis mijn eigen burgers van linzen of sojabonen ga maken en wie weet kan ik ze daar ook toe verleiden.

Wat leuk dat je paard gereden hebt! Zelf ben ik nooit zo’n 'paardenmeisje' geweest maar las met plezier, jaren geleden, het boek The Horse Whisperer van Nicolas Evans, over een paardenfluisteraar, die een gewond paard en feitelijk ook zijn gewonde baasje, een tienermeisje, erboven op moet zien te krijgen. Van het hectische New York voert het boek je mee naar het rustige en pittoreske Montana. Ik denk dat jij als paardenliefhebster dit boek mooi zult vinden, misschien ken je het al. De Nederlandse titel is De paardenfluisteraar.

Arme moeders die geacht werden achter elkaar kinderen te baren

Jouw vader komt uit een gezin met dertien kinderen schrijf je, een katholiek gezin? Mijn moeder komt uit een gezin van negen, haar stiefmoeder uit een gezin van zestien. Arme moeders die geacht werden achter elkaar kinderen te baren, lijkt me. Ikzelf kom uit een nest met vijf kinderen, ik ben de jongste. We zijn over het algemeen internationaal gericht, mijn oudste zus woont alweer bijna vijfenveertig jaar in Frankrijk met haar man, kinderen en kleinkinderen, zus nummer twee is getrouwd met een man uit New York state, zus nummer drie met een Nederlander maar ze hebben wel een buitenhuis in Frankrijk, mijn broer is hertrouwd met een Nederlandse maar daarvoor met een Française, en mijn verhaal ken je. Desondanks is ons leven nu erg op Breda gericht omdat we om beurten naar mijn moeders verpleeghuis gaan en het huis leeg moet. Ik ga het ouderlijk huis wel missen, maar zal ook blij zijn als de klus van het opruimen/ leegruimen erop zit, mijn ouders bewaarden echt alles…

Met Lucia spreek ik meestal Spaans. Voor haar 'inburgering' zou Nederlands beter zijn, maar met haar cliënten in de thuiszorg spreekt ze al dagelijks Nederlands en dat vindt ze welletjes. Ik vind het zelf wel leuk Spaans te spreken, zo blijf ik het goed oefenen.

De laatste tijd schiet meditatie erbij in, ik heb er de energie niet voor met zo’n drukke agenda, juist dan zou meditatie rust kunnen geven maar ik pak het wel weer op als ik wat meer rust heb.

Je schrijft dat door je ziek-zijn er niet veel vrienden zijn overgebleven. Wat triest is dat. Gelukkig heb je Pedro en zijn familie hier en lieve buren, en hopelijk nog een handjevol mensen die je steunen.

.... ik investeer eerlijk gezegd weinig in vrienden

Ik ben niet iemand met heel veel vrienden, ik ben meestal druk bezig en investeer eerlijk gezegd weinig in vrienden. Ik ga af en toe naar een eetclubje en zie daarbuiten wat vriendinnen, maar zeker door het mantelzorg-verhaal in combinatie met werk en privé thuis is daar weinig tijd voor. Ik mis het wel een beetje.

Heb je plannen voor Kerstmis en oud en nieuw? Vier je dat samen met Pedro?

Als mijn moeder zich oké voelt, haal ik haar de 25^e op en komt ze bij ons thuis eten, samen met Lucia, mijn Amsterdamse zus, haar man, dochter en de vriend van haar dochter. Ze blijft dan slapen bij ons en de volgende dag breng ik haar naar mijn broer en daar vier ik Tweede Kerstdag met familie.

Ik hou het hierbij, ik ben grieperig en merk dat, alhoewel ik deze brief al een tijd wil schrijven, mijn hoofd niet zo meewerkt.

Heel gezellige kerstdagen en oud en nieuw en graag weer tot horens!

Hartelijke groet terug,

Noor