Leuk dat je wilt schrijven met een buur uit de Kolenkit!

Hallo Bob,

Aangenaam kennis te maken en leuk dat je wilt schrijven met een buur uit de Kolenkit. Ik begreep van Marilien dat je hier nog niet zo heel lang woont. Ik woon hier nu, samen met mijn man, bijna zes jaar – ook nog niet zo heel lang, maar lang genoeg om me hier thuis te voelen. Dat ging overigens vrij snel: toen we op zoek gingen naar een nieuwe woning sprong de Kolenkit qua buurt er echt uit. Divers, dynamisch en dorps en stads tegelijk. Na zes jaar later (waarvan vijfeneenhalf jaar met bouwoverlast) ben ik trouwens wel een beetje klaar met de dynamiek en ik hoop dat over een jaar ofzo de buurt ‘af’ is en we weer wat rust krijgen J

Even iets over mijzelf: mijn naam is Erica, ik ben 46 jaar en getrouwd. Wij wonen bij onze twee katten in die ons minzaam toestaan voor ze te zorgen, wat ik met veel liefde doe. Ik ben schrijver en mijn tweede boek is net uit (Op zoek naar rust). Daarnaast werk ik een paar dagen in de week als zelfstandig tekstschrijver, vooral voor gemeentes. Mijn man is docent en teamleider op een hogeschool. Ons huis is niet groot (58 m2) en hoewel we daar eerder nooit last van hadden, merkten we tijdens corona dat het toch wel lastig is als je met z’n tweeën thuis moet werken en ook niet even bij de Bagels & Beans kunt gaan zitten. Hoe heb jij dat ervaren het afgelopen jaar? Hebben jullie een vergelijkbaar huis of groter? En hoe vind je de Kolenkitbuurt? Ik ben benieuwd naar je verhalen!

....tot mijn moeder belde en vertelde dat zowel zij als mijn vader corona hadden.

Ik ben blij met de langzame versoepelingen en verheug me op een mooie lente met af en toe een terrasje. Het is bijna niet voor te stellen dat we al ruim een jaar met een wereldwijde pandemie zitten die ons in angst gekluisterd aan huis laat zitten. Het was ook heel lang erg onwerkelijk voor mij: ik zag cijfers over de besmettingen en ziekenhuisopnames en de politiek in paniek, maar tot twee maand terug waren het echt alleen maar cijfers – tot mijn moeder belde en vertelde dat zowel zij als mijn vader corona hadden. Bij haar was het na vier weken redelijk over, mijn vader is heel erg ziek geweest en heeft zelfs in het ziekenhuis gelegen. Hij is nog steeds niet hersteld. Op dat moment waren het niet alleen cijfers meer, maar zag ik wat corona écht doet met mensen. Het was flink schrikken. We konden ook niet naar ze toe. Nu hebben ze ook allebei hun vaccinatie en gaanmijn man en ik eind van de week naar Winterswijk voor een bliksembezoek. Heb jij mensen in je omgeving die corona hebben of hebben gehad? En wat deed dat met je?

Toch nog even over de buurt want ik hoor heel veel verschillende verhalen over wat mensen van de Kolenkitbuurt vinden. Ook mensen die hier wonen: sommigen vinden dat er sprake is van heftige gentrificatie (en dat dat iets slechts is) en sommigen vinden dat de buurt juist te eenzijdig is qua cultuur. Ik vind beide en ik denk dat het ook iets is dat bij een stad hoort. Ontwikkeling is een constante. Het lijkt alsof de winkels en horeca zich nog vooral richten op de kleiner wordende groep moslims in de buurt en dat de groeiende groep nieuwkomers nog niet heeft geleid tot wat hippere winkels en horeca waar ze alcohol schenken. Ik merk dat ik vooral ook naar het Bos en Lommerplein en richting de Baarsjes trek als ik uit eten wil. Dat gezegd hebbende vind ik het hoog tijd voor een fijne wijnhandel in onze buurt.

Als jij jezelf zou mogen omschrijven met één woord, welk woord zou dat dan zijn?

Als jij jezelf zou mogen omschrijven met één woord, welk woord zou dat dan zijn? Ik heb daar – uiteraard – zelf ook over nagedacht en ik denk dat ik op het woord ‘idealist’ uitkom. Niet eens een onverdeeld positief woord; het heeft een beetje een naïeve klank vind je niet? Toch past het wel bij mij. Ik doe echt mijn best om de wereld elke dag een beetje mooier te maken en ik leef zo duurzaam mogelijk. Wel met beperkingen, want ik ben ook nogal gemakzuchtig. Niet vliegen, alleen tweedehands kleding en vegetarisch eten is allemaal heel makkelijk voor mij, maar plasticvrij boodschappen doen vind ik te ingewikkeld. Ik maak wel mijn eigen cosmetica (deo, bodybutter en gezichtscrème) dus dat scheelt plastic, maar in de supermarkt is het aanbod ‘onverpakt’ te klein en ik heb geen zin om naar de markt te gaan.

Ons appartement hebben we begin 2018 van het gas afgehaald (als een van de eerste appartementen in Amsterdam: we waren nog bij Tros Radar om daarover te vertellen) en we zijn nu all electric - en met zonnepanelen (via een postcoderoos) en winddelen (via Greenchoice) zijn we bijna energieneutraal. Leuk he? Omdat onze hypotheek ook zo goed als afgelost is, hebben we maar weinig vaste lasten en daarom kan ik ook schrijver zijn: we hebben niet zo heel veel geld nodig.

Wat doe jij in je dagelijkse leven? En vind je het leuk? Ik ben erg nieuwsgierig naar je en zie uit naar jouw brief! Ken je nog meer mensen in de Kolenkit? Ik merk dat ik na zes jaar best veel mensen heb leren kennen. Amsterdam is eigenlijk gewoon een groot dorp.

Tot schrijfs dan maar!

Hartelijke groet,

Erica