Ik heb zelf net m’n eerste werkweek achter de rug

Hoi Judith,

Long time no speak. We zijn wel goed in radiostiltes laten vallen haha. Maar het is wel heel mooi dat we dat van elkaar weten, toch? Ik ben allereerst wel heel benieuwd hoe het met je gaat. Ik volg je nu natuurlijk op LinkedIn en Instagram. Heb je al een beetje succes in de banenzoektocht? Ik heb zelf net m’n eerste werkweek achter de rug. Wel heel gek hoor, om jezelf in te werken vanuit huis. Heb eigenlijk geen idee wat ik aan het doen ben en wat ik moet gaan doen. Ik hoop dat we volgend jaar weer naar kantoor mogen!

Ik vond je brief erg leuk om te lezen! We worden wel steeds langer van stof hè? Ik moet soms echt een beetje schakelen naar waar we het nou ook alweer over hadden. Het kan zomaar dat ik flink in herhaling val. Dus mocht dat zo zijn, alvast mijn excuses haha. Wie weet heb ik sommige verhalen ondertussen al drie keer verteld. Maar goed, doe je dat bij ‘’real life’’ gesprekken ook niet? Hoe vaak heb jij van vrienden en familie al dezelfde verhalen gehoord?

We worden wel steeds langer van stof hè?

Ik heb uiteindelijk één keer m’n bikini aangehad. Dus gelukkig wel een keer, maar hopelijk kan ik hem volgende zomer wat vaker aan. Ik had hem online besteld, bij een Amsterdams merk dat in Portugal wordt geproduceerd. Het heet JUNGL. Wie weet iets voor volgend jaar.

Ik moest wel lachen om je stuk over de naakte kabouters haha. Arme kabouters. Hebben ze nu kleertjes gekregen? Sommige mensen kunnen echt niets hebben hè? Zijn overal van in shock. Ik zal het maar eerlijk toegeven, wij gingen vroeger met het gezin al naar het naaktstrand. Was hartstikke rustig daar en als kind heb je toch amper badkleding aan. Heb eigenlijk enorm veel respect voor mensen die gewoon schijt hebben aan alle regeltjes waar je aan zou moeten voldoen. En die gewoon lekker naar een naaktstrand gaan of naar een naturistencamping. Oh en zulke goede herinneringen aan Villa Achterwerk. Wat een prachtig programma was dat. Met die Roos haha.

Ik durf het vaccin niet op mezelf te laten testen, maar als het eenmaal gecheckt is, neem ik het meteen. Als we op die manier de samenleving kunnen beschermen? Maar uiteindelijk is het probleem nooit opgelost. Want zolang wij dieren op deze absurde manier blijven houden, komt er wel weer een nieuwe zoönose. Het is heel pijnlijk om te zien dat vooral mensen met een slechte gezondheid en een ongezonde leefstijl last hebben van corona. En dat daar weinig aan gedaan wordt. Er is nog steeds veel te weinig aandacht voor gezond eten en gezond leven.

Ik heb nooit echt Boer zoekt Vrouw gekeken moet ik eerlijk zeggen, maar ik snap je gedachtegang wel. Ik vind het soms vooral heel erg sneu hoe mensen praten over dieren, ze weten niet beter, maar willen ook niet beter weten. Als je zelf niet open staat voor nieuwe informatie, dan sta je daar zeker niet voor open. Ook niet als iemand het recht in je gezicht schreeuwt. Daarom blijf ik het lastig vinden hoe je nou een boodschap overbrengt. Hoe vertel je mensen dat dierenleed verschrikkelijk is? Ik heb zelf bijvoorbeeld nooit echt boeken gelezen of uitgebreid films gekeken voordat ik besloot om geen dieren en dierlijke producten meer te eten. De laatste tijd heb ik wel een aantal boeken gelezen, bijvoorbeeld Eating Animals van Jonathan Safran Foer. En dan denk ik: als je leest hoe walgelijk die dieren worden behandeld, hoe kan je dan nog vlees eten? Ik ben trouwens sinds juli net aan dertiger haha. Maar hé, team forever young!

Hoe vertel je mensen dat dierenleed verschrikkelijk is?

Ik ben nooit in Lubeck geweest, maar het klinkt prachtig. Ik zal de stad op mijn lijstje zetten! Wie weet maak ik ooit een keer met een trein een reis naar verschillende plekken in Duitsland. Lijkt me heerlijk! Ik weet niet of ik het al had gezegd, maar ik heb geen rijbewijs, dus vrij afhankelijk van het openbaar vervoer. Wat nu in deze corona tijd erg lastig is, maar hopelijk kun je straks gewoon weer met de trein. Wat betreft musea, ik vind  het museum van Volkenkunde en het museum van Oudheden hier in Leiden beide echt heel erg leuk. De Hermitage in Amsterdam blijkt ook prachtig. Ik was afgelopen zomer  in het Wereldmuseum in Rotterdam. Ook een echte aanrader! Het is zo jammer dat de musea dicht zijn nu. Ik bezoek ze graag, maar het kan nu niet. Ik wilde bijna voorstellen, zullen we een keer samen naar een museum gaan? Duurt vast nog maanden voordat het kan, maar het lijkt me leuk je eens in het echt te ontmoeten!

zullen we een keer samen naar een museum gaan?

Ik snap dat je je schuldig voelt over je vakantie, maar dat hoeft echt niet hoor. Zolang je niet op een dag heen en weer vliegt naar de andere kant van de wereld. Je kunt het nooit helemaal perfect doen en het is net zo belangrijk om aan je mentale gezondheid te denken. Ik denk dat de vakantie je echt goed heeft gedaan. Lekker even ergens anders, heerlijk! Vooral jezelf blijven belonen met dat soort uitstapjes (zolang het kan). Zo bezoek ik nog steeds vrienden, ook al mag dat officieel niet. Maar ik woon wel alleen en ik heb echt sociaal contact nodig. En dan bedoel ik echt sociaal contact, niet de zoveelste Skype meeting pff. Ik bezoek m’n ouders niet, want ik ben bang voor hun gezondheid. Maar mijn vrienden kunnen wel wat hebben. Ik knuffel niemand, dat scheelt hopelijk ook wat, toch?

Ik herken ook veel wat je zegt over het veel nadenken over dingen. Dat doe ik namelijk ook. Of dan haal ik meteen in m’n hoofd dat mensen me vast een achterlijke idioot vinden. Terwijl niemand dat zegt. Ik heb tijden op Instagram alles in het Engels geschreven, maar dat sloeg nergens op. Moest de hele tijd nadenken over wat ik schreef, omdat ik dan twijfelde over de spelling enz. haha. Dus sinds een tijdje doe ik alles in het Nederlands en deel ik vooral gewoon dingen die ik zelf wil delen. Iets waar ik trots op kan zijn of gewoon wat ik leuk vind. En ja, dan nog zit je in je hoofd met de gedachtegang: ‘’Waarom liken mensen mijn foto niet?’’ Zo stom!

Hoe zie jij de pers over 7 jaar?

Even iets heel anders als afsluiting. Ik ben altijd al veel met het nieuws en de pers bezig geweest, maar nu met mijn nieuwe baan natuurlijk nog iets meer. Hoe zie jij de pers over 7 jaar? Of 10, of 20 jaar? Is straks iedereen journalist? Kan iedereen zichzelf journalist noemen die een bericht op social media plaatst? Dat vind ik best eng en tegelijkertijd heel interessant. Het is namelijk geen beschermde titel, dus het kan ook gewoon. Je mag jezelf zomaar journalist noemen. Net als dat mensen zichzelf gewoon schrijver kunnen noemen. En het dan nog voor elkaar krijgen om stukken vol spel- en typfouten te schrijven. Dat is wel een ding over social media, ik erger me echt groen en geel aan alle lelijk geschreven stukken. Ik check altijd mijn spelling. Maar schijnbaar is het een privilege om goed te kunnen schrijven en mag ik daar tegenwoordig niets meer over zeggen. Zucht… Taal is zo belangrijk. Juist daarom moeten we taal goed beheersen en geen gekke, slordige foutjes maken.

Wat vind jij? ☺

Tot de volgende brief!

Groet, Lauri

Ik ben iemand die schrijft zoals het binnenkomt in mijn hoofd,

Hai Lauri,

Wat grappig en bijzonder om via een manier als deze in contact te komen met elkaar. Hoe ben jij bij dit project terechtgekomen? Ik ben iemand die schrijft zoals het binnenkomt in mijn hoofd, dus wellicht verzend ik deze brief dezelfde dag nog, maar het kan ook een paar dagen duren. Dat maakt voor nu natuurlijk niks uit.

Het klopt dat ik een opleiding heb gedaan in de richting Communicatie. Vorig jaar zomer ben ik namelijk afgestudeerd aan de opleiding Media, Informatie en Communicatie (nu Creative Business) in Enschede. Er zit daar inderdaad een universiteit, maar er zit ook een hogeschool, namelijk Saxion. Die hebben locaties in Enschede, Deventer en Apeldoorn. Maar goed, van het hele coronagebeuren heb ik in dat opzicht geen last. Wel maakt corona het wat lastiger om nu een baan te vinden; ervaar jij dat ook zo? Ik ben sinds december opzoek, maar het is heel lastig om iets te vinden wat past en waarbij ik aan de eisen voldoe. Wat het ook iets moeilijker maakt, is dat ik nog bezig ben mijn rijbewijs te halen, wat ervoor zorgt dat het zoekveld wat kleiner wordt. Ik ben benieuwd hoe jij omgaat het vinden van een betaalde baan in deze tijd.

Wel maakt corona het wat lastiger om nu een baan te vinden; ervaar jij dat ook zo?

Klopt het dat je dezelfde opleiding in dezelfde stad hebt gedaan als onze koning? En waarom heb je ooit gekozen om die studie te volgen? Ik ben heel benieuwd naar je beweegredenen, al kan dit misschien wat als een politieverhoor ogen. Waar je ook zeker zo je beweegredenen voor hebt is je bestuursfunctie bij GroenLinks en je rol als vrijwilliger. Het blijkt in ieder geval dat je idealen hebt die de wereld een stukje mooier kunnen maken. Althans, zo kijk ik ernaar. Wellicht heeft die blik van mij er ook mee te maken dat ik sinds mijn tiende geen dieren meer eet, en van 2013 tot en met 2018 strak veganistisch heb gegeten. Heel veel restaurants in Apeldoorn en omgeving zijn helaas nog niet thuis in plantaardig voedsel en soms zelfs niet eens in vegetarisch eten. Hierdoor maak ik in restaurants weleens een uitzondering. Het is voor mij heel belangrijk dat het geen ‘ding’ wordt. Ik wil gewoon ergens kunnen binnenstappen en zonder te veel vragen wat bestellen. Eerder schaamde ik me daar wel voor, want ik sta toch immers ergens voor? Toch sta ik daar nu sterker in, omdat ik weet dat elke stap er een is. Ik ben daarom al heel blij als vriendinnen mij vertellen iets minder vlees te eten. Een betere wereld, of althans een wereld waarvan ik denk dat die beter is, moet toch ergens beginnen.

Eerder schaamde ik me daar wel voor, want ik sta toch immers ergens voor?

Gelukkig maakt mijn vriend dat begin voor velen een stuk makkelijker. Dit klinkt echt té toevallig, maar hij ontwikkelt vleesvervangers. Ik kan wel vragen of je dat kent, maar het kan toch bijna niet anders dan dat je dat kent? Hoewel hij zelf wel vlees eet, draagt hij door zijn werk toch een stukje bij aan een wereld waarin minder dieren hoeven te lijden voor het genot van mensen. Helaas gebeurt dit nog teveel, en ik denk dat het heel veel tijd nodig heeft om een einde te maken aan de intensieve veehouderij. Voor mijn gevoel voelen mensen zich snel persoonlijk aangevallen op het moment dat je zegt dat het misschien niet zo handig en ethisch verantwoord is om zoveel vlees te eten. Je pakt iets van ze af en ze willen zelf bepalen wat ze doen. Mensen zijn zo eigenwijs, dikke prima natuurlijk, dat levert ook veel op. Al zou het in sommige gevallen fijn zijn als mensen in ieder geval even willen luisteren.

Net als nu in de Black Lives Matter-discussie. Ik merk dat er niet door iedereen naar elkaar geluisterd wordt, maar dat het lijkt te gaan om wie het hardst schreeuwt. Toch hoop ik zo dat het wel wat oplevert. Helaas heb ik hier in mijn tijd weinig les over gehad en zoals ik lees heb jij hier ook niet veel over gehoord tijdens je studie Geschiedenis. Het lijkt me daarom om te beginnen goed dat er op school meer aandacht wordt besteed aan het verleden van Nederland, en dat onderwerpen als discriminatie besproken worden. Al moet de toekomst uitwijzen wat deze discussie oplevert. Over zeven jaar hoop ik dat Nederland in ieder geval zover is dat mensen bij sollicitaties niet afgewezen worden om hun naam. Wellicht is dat maar een klein streven, maar ik denk echt dat het tijd nodig heeft. Hoe graag ik het ook wil, racisme is niet zomaar weg, al is er wel hoop. Mijn donkere vriend ervaart namelijk gelukkig zelf geen racisme. Hier ben ik zo blij mee. Daarom durf ik ergens te hopen voor mijn dubbelbloed nichtje en wellicht mijn toekomstige kinderen, dat zij in hun geschiedenisboeken lezen over deze gebeurtenissen en dat zij nooit met racisme te maken krijgen. O ja, ik praat trouwens over dubbelbloed in plaats van halfbloed, dat vind ik namelijk veel vrolijker klinken.

Het lijkt me daarom om te beginnen goed dat er op school meer aandacht wordt besteed aan het verleden van Nederland

En nu de vraag hoe ik de wereld over zeven jaar zie. Tussen de regels door heb ik daar al iets van antwoord op gegeven, maar ik zal er iets uitgebreider op ingaan. Het is grappig om te zien dat ik me best wel in jouw beeld herken. Ook ik hoop dat mens en dier meer als gelijken worden behandeld en dat discriminatie de wereld uit is. Al denk ik ook dat zeven jaar hier zo kort voor is. Het lijkt me mooi als er over zeven jaar minder veroordeeld en beoordeeld wordt. Dat als ik bij wijze van spreken met een regenboogkapsel wil lopen, dat rustig kan zonder de hele tijd commentaar te krijgen. Misschien dat het hier ook gaat om een wereld die ervaren wordt als een veilige plek, waar iedereen zichzelf kan zijn. Het is vast heel idealistisch, maar dat ben ik ook. Ik vind het zo fijn als de wereld voor iedereen leuk is en dat iedereen zich gelukkig voelt. Ik snap wel dat het in praktijk niet altijd zo werkt, maar hé, idealen zijn ook om van te dromen.

Het is vast heel idealistisch, maar dat ben ik ook

Trouwens, mij schrik je niet zo snel af hoor, haha. Ik probeer tegenwoordig niet altijd ergens iets van te moeten vinden, wat best relaxed voelt. Hoe zit dat voor jou als bestuurslid bij GroenLinks, wordt er dan altijd verwacht dat je je mening geeft, of zit dat anders? Ik ben zelf niet op die manier bezig met politiek, dus ik ben wel benieuwd. Ik stem natuurlijk wel altijd, jarenlang trouwens op de PvdD, maar ik ben een beetje afgeknapt op het gedoe wat zich in die partij afspeelt. Bij de volgende verkiezingen moet ik me daarom echt goed inlezen in de visies van de verschillende partijen. Gelukkig heb ik daar nog even de tijd voor.

Over tijd gesproken (oh, dit is echt een heel slecht bruggetje), maar ik kom deze tijd door door te skeeleren, steppen (al gaat dat nu lastig, want hooikoorts of regen), wandelen, Twitter-discussies lezen (guilty pleasure), werk zoeken, aan mijn spelling en grammatica werken, en zo vergeet ik vast een hoop te noemen. Waar houd jij je mee bezig?

Hoe sta jij trouwens tegenover de frequentie van het aantal brieven, als in hoeveel tijd er tussen de brieven zit? Ikzelf heb zoiets van: het komt zoals het komt, soms zit er een week tussen, soms vier weken. Ik ben benieuwd naar je volgende brief :).

Groetjes,

Judith