Lieve Ineke,

Wat goed dat je me een mailtje stuurt ter herinnering. Het was een drukke tijd, zo met kindjes thuis die niet naar school konden en werk dat zich opstapelde. Excuses dat mijn brief zo lang op zich liet wachten.

Wat schrijf je ontzettend veel leuke dingen, wetenswaardigheden en geschiedenissen. Teveel om allemaal op in de haken, maar erg mooi. Vooral op vliegreis met je kleinzoon lijkt me een avontuur. Het Wilhelmina Gasthuis waar je bevallen bent ken ik zeker, nog steeds een prachtig terrein. Er zit toevallig een echocentrum, dus ik heb er mijn kinderen voor het eerst gezien op een schermpje.

Vorige week mocht ik spelen in een opera. Nee, niet zingen. Dat liet ik over aan operazangers, vier mannen en de sopraan Eva-Maria Westbroek. We deden een stuk van Brecht en Weill, Die Sieben Todsünden. De rol van Anna 1 werd gezongen door Eva-Maria, en ik speelde de rol van Anna 2, het zijn zussen in het verhaal.

Dat er toch zoveel mensen ervoor gekozen hebben om ongelijkheid niet aan te pakken, en om ‘de ander’ verder weg te duwen, dat vind ik erg pijnlijk

Het was heerlijk om weer op de planken te staan, van de Stopera nog wel. Er was een heel orkest, het Rotterdams Philharmonisch orkest. Maar geen publiek. Het werd gefilmd en via de computer uitgezonden. Ik zal het laten weten als dit wellicht een keer op televisie komt. We kregen hele mooie reacties.

De dag na de verkiezingen traden we op en ik merkte dat ik wel een kater had van de uitslag. Dat er toch zoveel mensen ervoor gekozen hebben om ongelijkheid niet aan te pakken, en om ‘de ander’ verder weg te duwen, dat vind ik erg pijnlijk.

Verder kan ik niet wachten tot de lente hier in de tuin losbarst. Ik heb sinds kort een tuinkas in de tuin. En daarvoor had ik alvast wat tomatenplanten voorgezaaid, binnen in een bakje. Maar dat bleken er veel te veel! Ik heb nu een tafel vol met wel 40 kleine tomatenplantjes, die ik braaf elke dag omdraai zodat ze niet scheef naar het zonlicht gaan groeien. Enfin, misschien laat ik mijn dochter de plantjes met Koningsdag verkopen, dat lijkt me wel een schattig idee.

Wat leuk dat je het boek De Mannen van Maria wil gaan lezen. Ik heb de monoloog doorgelezen met de schrijver van het boek en zij was ontroerd. Het blijft zo’n mooi verhaal.

Normaal gesproken ging ik om de week naar Artis, en de gedachte dat die arme dieren nu niemand meer zien vind ik best zielig

Door corona is er een stuk minder te beleven in de stad, zoals overal uiteraard. Normaal gesproken ging ik om de week naar Artis, en de gedachte dat die arme dieren nu niemand meer zien vind ik best zielig. Ook de bibliotheek mis ik. Maar goed, als het weer beter is dan biedt de natuur weer afleiding.

Hier in De Baarsjes is het wel leuk hoor. Ze gaan komende tijd alle bruggen vanaf de Raadhuisstraat tot en met de Orteliusstraat vernieuwen. Die prachtige bruggen liggen er al 100 jaar en ze waren een eeuw geleden natuurlijk niet gebouwd op alle zware trucks en vrachtwagens die er nu overheen rijden. Ze worden opnieuw gebouwd, de funderingen, maar worden helemaal hersteld. De oude hekjes en ook het oude natuursteen gaat er uiteindelijk weer op. Mooie gedachte vind ik dat. Dit soort voorliefdes komen vrees ik wel door een jeugd met twee architecten. Mijn ouders wezen altijd maar omhoog, naar gebouwen, torentjes, erkertjes. En nu merk ik dat ik ook altijd zo door de stad fiets.

Het klinkt uit je brief alsof je je heel erg goed weet te vermaken en bezig te houden. Heel erg mooi is dat. Pasen komt eraan, wellicht dat je dan nog iets met eieren gaat doen, met de familie? Eind april gaan wij even naar de Veluwe. Ik kijk ernaar uit om even door de bossen te wandelen daar.

Voor nu ga ik verder met schrijven. Ik werk aan scripts van een serie, die volgend jaar, als alles goed loopt, uit zal komen.

Hierbij dus even een korte brief, maar telkens dacht ik, nee ik moet er even meer tijd voor hebben en een langere brief terugsturen. Blijkbaar was dat een grote rem op het schrijven zelf.

Lieve groet en tot de volgende post!

Anna