Donderdag 24 maart 2022 10:43 - Ik zit in de trein naar Hengelo 

Lieve Roza,  

Ik vond het heel gezellig maandag, de tijd vloog voorbij! Ik vind het echt leuk dat je zo betrokken  bent. Ik zit nu in de trein onderweg naar Hengelo, ik ga afspreken met Ineke. Zij deed mee aan het  project en ik ga nu een opname van haar maken voor het festival. Hier kun je een artikel over haar  lezen; https://www.tubantia.nl/hengelo/de-brieven-van-ineke-uit-hengelo-komen-in-tijdscapsule over-coronatijd-ik-keek-naar-buiten-en-dacht-het-lijkt-wel-of-alles-stilstaat~a55bd7a0/ Marilien heeft me ook gevraagd om te volgen, dat vind ik echt ongemakkelijk, haha. Misschien  moet ik het toch maar gewoon doen. Voor het project! 

Het is weer druk in het openbaar vervoer en niemand heeft meer een mondkapje op. Dat voelt  minder gek dan ik had verwacht. Ik stond net op het perron in Utrecht en toen bedacht ik me dat  deze verandering zo van de ene op de andere dag heeft plaatsgevonden, dat is toch gek? De  situatie zal in één dag niet zo veranderd zijn, maar hoe we met corona omgaan wel. Het voelt zo  onnatuurlijk.

Daar moest ik sowieso aan denken, die onnatuurlijkheid, terwijl ik langs allemaal  distributiecentra en fabrieken reed; zonde. Ik voel me zo machteloos wat betreft  klimaatverandering. Voor mij is het volstrekt logisch om bijna geen kleren te kopen, veganistisch  te eten en zoveel mogelijk te fietsen (om maar een paar dingen te noemen), maar dat geldt niet voor iedereen. De urgentie ontbreekt bij de meeste mensen. Vaak denk ik over een wereld die  overstroomd is, en een woestijn, waar geen plek meer is voor alle mensen. Zonder dat we het beseffen consumeren we onszelf de afgrond in… Wat me hier vooral aan frustreert is dat alle  verandering heel lang duurt, terwijl andere dingen wel van de ene op de andere dag kunnen veranderen.  

Het eenrichtingsverkeer van de  docent kwam vertraagd binnen

Zoals ik maandag al een beetje aan je verteld had, voelt de coronaperiode als een soort sluimertijd. Dingen gebeurden niet echt, maar half. Er werd vanuit gegaan dat er altijd mensen afwezig waren in de lessen. Iedereen was zich er bewust van dat alles last minute niet door kon  gaan. Tijdens de eerste lockdown kreeg ik les via livestreams, niet via groepsgesprekken. Je kon dan in de livestream een bericht sturen naar de docent als je iets wilde vragen of als er iets niet  lukte. Maar er zat dertig seconden vertraging in beeld en geluid. Dus als de docent iets zei in het  lokaal zagen wij het pas een halve minuut later bij ons thuis. Daardoor kreeg je vreemde situaties met een docent die er pas laat achter kwam dat het geluid uitstond of dat we het bord niet konden  zien. Het was heel lastig om je te concentreren in die lessen. Het eenrichtingsverkeer van de  docent kwam vertraagd binnen. Ook bestonden veel lessen uit het opgeven van huiswerk en dan  kon je zelf aan de slag. Ik overwoog om te vragen of ik gewoon het huiswerk in mocht leveren en  niet meer naar de lessen hoefde te komen, ik werd gek van steeds tien minuten les, werken,  kwartiertje pauze en dan weer lessen. Het was heel inefficiënt, daardoor voelde het alsof ik mijn  tijd verdeed.  

Later kregen we gelukkig wel lessen zonder vertraging en met meer interactieve elementen, en de docenten leerden ook om beter om te gaan met online lesgeven. En vanaf de zesde klas mocht ik  op school fysieke les volgen, omdat ik toen in mijn examenjaar zat. Dat vond ik toen zo fijn, ik  kon me meteen beter concentreren. En ik had weer een sociale basis.  

Ik had met mijn ouders afgesproken dat ik met mijn drie beste vrienden mocht afspreken tijdens  de lockdown zonder afstand te houden

Ik had met mijn ouders afgesproken dat ik met mijn drie beste vrienden mocht afspreken tijdens  de lockdown zonder afstand te houden. Dat heeft me op de been gehouden toen. Ik heb toen met hen heel veel spelletjes gespeeld en we hebben bij elkaar gelogeerd. Hoe heb jij dat gedaan tijdens de lockdowns, heb jij toen mensen gezien behalve je au pair gezin? 

Ik zit zelf ook wel met ethische overwegingen om bij een dierentuin te werken, ik vind het lastig.  Aan de ene kant horen dieren niet opgesloten te zitten, maar aan de andere kant zijn veel van  deze dieren ook weer gered en kunnen dierentuinen mensen ook iets leren over beesten, en dat  ze beter om moeten gaan met de natuur. Zo is alles in Artis vegetarisch of veganistisch, maar ik  vind dat de dieren meer ruimte zouden moeten krijgen… Ik denk dat ik vanaf mei op een andere  plek ga werken, want ik ben ook wel op zoek naar wat andere collega’s.  

Interessant dat je gevangenispsycholoog wilt worden, dapper! 

Grappig dat je ziet dat er in verschillende culturen heel anders met regels en gehoorzaamheid  wordt omgegaan, ik denk dat we daar ook wel iets over kunnen maken. Misschien kunnen we dan  ook nog iets doen met mijn reis naar Hamburg en Berlijn en jouw reis naar Nederland en Duitsland.  

Ik denk dat ze zien dat ik dit gewoon heel graag wil doen, dat het bij me past en dat ik het kan

Ik kom uit een gezin met maar een zusje. Zij is nu elf, ik ben benieuwd hoe zij zich zal ontwikkelen. Ik ga haar veel missen als ik naar Maastricht ga, maar zij mij waarschijnlijk nog veel meer. Hopelijk  zal ze ook de voordelen gaan inzien van je ouders en het huis voor jezelf hebben. Ze krijgt in elk  geval een veel grotere kamer.  

Mijn ouders vinden het heel tof dat ik regie ga studeren, en ze zijn heel ondersteunend. Ik denk dat ze zien dat ik dit gewoon heel graag wil doen, dat het bij me past en dat ik het kan. Mijn toekomst  zal inderdaad niet zo zeker zijn als iemand met een kantoorbaan, maar ik denk dat het belangrijker  is om iets te doen wat je echt leuk vindt. En de afgelopen twee jaar hebben ons laten zien hoe  fragiel onze toekomst is. Tussen al deze onzekerheid en chaos van de grote wereld blijft nog  genoeg over om kunst over te maken denk ik. En anders kan ik ook altijd nog iets totaal anders  gaan doen. Het lijkt me ook super interessant om wiskunde te studeren en daar mee bezig te zijn.  Twee van mijn vrienden studeren nu wiskunde en natuurkunde tegelijkertijd. Dat is echt heftig, ze  zijn bijna alleen maar bezig met studeren.  

Laten we binnenkort afspreken om te brainstormen over wat we kunnen gaan maken, dat lijkt me  voor ons allebei wel fijn! Ik hoop dat je mijn brief leuk vond om te lezen en kijk nu al weer uit naar  je antwoord. Succes met alle deadlines en je tentamenweek 

Veel liefs  

Jona