Twee jaar geleden kwam het allemaal samen...

Beste Jacob,

Laat ik beginnen met het beantwoorden van je laatste vraag. Ik heb zin om met de deur in huis te vallen. Niet om te choqueren – volgens mij kun jij dit soort onderwerpen prima handelen – maar wel om gewoon lekker met de deur in huis te vallen.

Tot op de dag van vandaag kan ik mijn leven niet leiden zoals ik zou willen

Ik ben ten prooi gevallen aan de tentakels van een nare depressie. Twee jaar geleden kwam het allemaal samen: een ongezonde strengheid voor mezelf, een baan die niet goed voor me was, en natuurlijk de Covid-maatregelen. Een eindeloze stroom aan negatieve gedachten, somberheid met de bijbehorende tranen, frustratie, boosheid en een heel diepe put waren het gevolg. Tot op de dag van vandaag kan ik mijn leven niet leiden zoals ik zou willen. Een baan zit er even niet in. Ik ben snel moe en nog sneller emotioneel. Ik ben enorm vaak ziek (dat hoort er blijkbaar ook bij, wist jij dat?). Maar maak je om mij geen zorgen hoor! Inmiddels ben ik bezig met schrijven, schilderen, tekenen en yoga. Ik heb een heleboel lieve mensen om me heen die me helpen waar het kan, en gelukkig ben ik – paradoxaal genoeg – niet zo negatief ingesteld. Daar gaat mijn angst dan ook niet over. Tenminste, niet precies.

Vorig jaar heb ik een nichtje gekregen. Een schattig, lief, perfect kindje met grote ogen en dikke wangen. De hele familie is dol op haar en ik misschien nog wel het meest. Een zonnestraaltje in mijn leven. Kinderen zijn zo heerlijk ongecompliceerd. Ze huilen als ze niet blij zijn en ze lachen als ze wel blij zijn. Het enige dat ze nodig hebben is eten, slaap en vooral een heleboel liefde. En precies daarin schuilt mijn angst. Wat nou, Jacob, als ik straks zelf een kindje heb en ik weer in een depressieve periode beland? Hoe kan ik dan in hemelsnaam de liefde geven die zo’n kindje verdient? Hoe kan ik dan ooit een goede moeder zijn? Daar ben ik bang voor.

En jij, Jacob? Waarom ben jij zo bang?

Grappig dat je noemt dat je er pas achter komt wat je bezighoudt als je begint met schrijven. Dat is ontzettend herkenbaar. Ik heb hetzelfde met praten, maar met schrijven is het toch heerlijk dat je daar niemand anders voor nodig hebt. Wat houd jou op dit moment bezig? Over de wereld, jezelf, je leven, je relatie of wellicht wat je vanavond weer eens zal doen voor het avondeten?

Op dit moment schrijf ik aan een verhaal over een man die wakker wordt in een psychiatrische inrichting

Je vroeg me ook wat ik schrijf. Mijn antwoord is niet zo spannend als dat van jou ben ik bang (scenarioschrijver, wat een stoer beroep!). Ik had altijd al plezier in schrijven, maar deed het nooit veel. Wat brieven aan m’n oma, blogs als ik op reis was, hier en daar een gedicht. Afgelopen jaar besloot ik een schrijfcursus te gaan doen bij Crea, het cultuurcentrum van de UvA, en ik vond het fantastisch! We schreven eigenlijk allerlei korte verhalen, meestal met een bepaalde achterliggende opdracht. Zo heb ik een keer een verhaal(tje) geschreven over pannenkoeken en een rode trui, maar ook over een autistische jongen met een fascinatie voor vloeken. Op dit moment schrijf ik aan een verhaal over een man die wakker wordt in een psychiatrische inrichting, maar geen idee heeft waarom hij daar zit. Ik was helemaal enthousiast aan het begin, maar nu ik bijna bij het einde ben, krijg ik het maar niet voor elkaar om het af te schrijven. Ieder einde lijkt te voor de hand liggend, te cliché of te over the top. Heb jij dat wel eens, als je aan je scenario’s schrijft? En heb je daar eigenlijk volledige artistieke vrijheid, of hijgen er mensen in je nek?

Wat een moed! Je leven leiden zoals jij dat wil, ook al is dat niet altijd makkelijk

Het is onmogelijk om op alle aspecten van je brief in te gaan zonder te eindigen met een brief van zeven kantjes, dus ik moet kiezen. Echter, aan het verhaal over je zogenaamde tweede coming out wil ik zeker niet voorbijgaan. Wat een moed! Je leven leiden zoals jij dat wil, ook al is dat niet altijd makkelijk. Het is een thema waar ik me nu meer dan ooit mee bezig houd en ik kan er alleen maar respect voor hebben (en me er hopelijk door laten inspireren). Zoals Captain Holt het zo mooi verwoordde: 'Every time someone steps up and says who they are, the world becomes a better, more interesting place'. En als je nu geen idee hebt wie Captain Holt in hemelsnaam zou moeten zijn, dan raad ik je van harte aan om Brooklyn 99 op Netflix op te zoeken. Een heerlijke serie als je het mij vraagt!

.... in hoeverre identificeer jij jezelf met je baan?

Eindigen met een vraag vond ik wel een hele goede van jou. Waar ik nou wel benieuwd naar ben: in hoeverre identificeer jij jezelf met je baan? Het lijkt mij een ontzettend leuke baan en waarschijnlijk velen met mij. Ik stel me zo voor dat je er vaak zeer positieve reacties op krijgt, vandaar mijn vraag. Zou Jacob nog steeds dezelfde Jacob zijn als hij iets anders zou doen?

Oh, en ik zou het bijna vergeten: bedankt voor je prachtige brief! Ik ben benieuwd naar de volgende.

Groetjes,
Fleur

Veertig centimeter

Hoi Birka,

Toen ik het foldertje van Schrijven naar de Toekomst door de brievenbus kreeg, leek het me gelijk een leuk idee. Ik heb ervoor gekozen om de brieven met de hand te schrijven, omdat ik het zelf altijd net wat persoonlijker vind.

Ik ben opgegroeid in een woonwagen op een boerderij in Osdorp

Mijn naam is Adriana, ik ben 31 jaar en woon sinds mijn 26e in Bos en Lommer. Ik ben opgegroeid in een woonwagen op een boerderij in Osdorp. Op mijn 15e ben ik verhuisd van deze woonwagen naar het huis dat we van mijn opa en oma hebben geërfd. Dit allemaal nog op dezelfde boerderij. Vanaf mijn 18e stond ik ingeschreven op Woningnet en pas op mijn 26e maakte ik eindelijk kans op een starterswoning in Bos en Lommer!

Hier woon ik nog steeds met veel plezier, nu samen met mijn vriend en onze vier konijnen. Vorig jaar hebben we de woning zelfs over kunnen kopen. Het is een benedenwoning met vijftig vierkante meter woonoppervlak met daarbij 60 vierkante meter tuin. Woon jij je hele leven al in Bos en Lommer? Ik ben er erg benieuwd naar, hoe jij hier eventueel terecht bent gekomen.

Ik las dat je leven vooral uit schrijven en alles daaromheen bestaat. Zelf ben ik niet per se een schrijver, maar ik lees wel graag. In psychologie ben ik erg geïnteresseerd, in dieren ook, en ik lees graag spannende of gewoon goede boeken. Ook waargebeurde verhalen vind ik erg interessant. Ben je al lang werkzaam in een boekhandel? Ikzelf heb er nog steeds moeite mee om werk te vinden dat echt bij me past. In het verleden heb ik veel verschillende opleidingen gedaan en op het moment ben ik al vijf jaar aan het werk als meubelmaakster/interieurbouwster. Toch voel ik me hier ook niet honderd procent op mijn plek, dus doe ik nu naast mijn werk een thuisopleiding dierverzorging.

Ik kan heel erg blij worden van groeiende plantjes

Ik vind het zelf ook altijd fijn om in de natuur te wandelen, al doe ik dit eigenlijk niet zo vaak als ik zou willen. Ik moet zeggen dat ik ook wel heel veel verschillende hobby’s heb, dus daar kan ik af en toe ook erg druk mee zijn. Op het moment ben ik bijvoorbeeld bezig met een miniatuurkoffiehuisje bouwen. Verder ben ik graag creatief bezig, doe ik aan motorrijden, poolen en ga ik graag leuke dingen doen met vrienden en/of familie. Heb jij verder nog hobby’s?

Ik kan trouwens ook heel erg blij worden van groeiende plantjes! Zelf heb ik bijvoorbeeld al vier keer geprobeerd een avocadoplant te kweken vanuit een pit. Helaas wordt deze alleen nooit groter dan ongeveer veertig centimeter 😕

Ik vind het trouwens superleuk dat er hier in de buurt zoveel boekenkastjes hangen en staan! Daar ben ik altijd vaak bij te vinden. Ook vind ik dat Bos en Lommer lekker centraal ligt. Ik loop zo het Westerpark in, heb genoeg winkels om de hoek en met een kwartiertje fietsen ben ik in de stad.

Voor nu stop ik even met schrijven en kijk ik uit naar een reactie 😊

Liefs,

Adriana

Meer vrijheid, meer creatie, meer handwerk

Hi Meinmein,

Daar ben ik weer. Ik was druk met het afronden van werk zodat ik nu heerlijk twee weken vakantie heb. En vakantie is voor mij ook echt afkicken van de laptop. Ik was er zó klaar mee met dat beeldbellen en thuiswerken. Ik kon geen laptop meer zien. Letterlijk ook, mijn ogen en gezicht gingen er gewoon pijn van doen. Ik heb de laptops in een hoek gelegd en er zo min mogelijk op gedaan. 

Ik heb eigenlijk een gezonde afkeer van het digitale. Ik lees nog altijd liever een papieren krant en echte boeken, heb net de econogram van de NRC op papier ingevuld (mijn jaarlijkse guilty pleasure met Kerst, kost ook veel tijd), wilde tot voor kort nog een acceptgiro ontvangen voor mijn huur, etcetera, etcetera. Papier geeft overzicht, iets wat me in het digitale nooit lukt. Mijn brein heeft overzicht nodig. Toen de pc opkwam toen heb ik nog eigenwijs gedacht: dat is geen blijvertje. Maar dat was meer wishful thinking dan een serieuze voorspelling natuurlijk. Maar goed, het bijzondere is dan weer wel dat ik nu al meer dan tien jaar werk in het digitale! Dus ik heb het mezelf weer aardig moeilijk gemaakt. haha.

Anyway, voor onze mailwisseling klap ik de laptop weer met liefde open. En morgen mag ik mijn eerste bril op gaan halen. Want die heb ik me nu laten aanmeten, puur voor het werken op een beeldscherm. Dat moet enige verlichting geven.

Jij bent nu bij het hoofdstuk aanbeland dat je ging samenwonen


Waar waren we gebleven in onze conversatie? Jij bent nu bij het hoofdstuk aanbeland dat je ging samenwonen. Zou je zeggen dat je een gelukkig huwelijk hebt? Daar zijn vast ook fases in geweest. Maar als je dan zo vertelt dat je man je een grapje in je oor fluistert en dat jullie daar dan de grootste lol om hebben, dan klinkt dat als een goed huwelijk.
Ik ben mijn eigen draad helemaal kwijt, maar ik kijk dan ook liever naar de toekomst. Ik fantaseer graag over de volgende stap. Toen ik veertig werd, voelde het echt alsof ik aan de tweede helft van mijn leven begon, alsof alles weer mogelijk was, er een heel ander scenario zich nog kan ontvouwen. Bijvoorbeeld het scenario dat ik in een busje rondtrek door Europa, of het scenario dat ik een huisje op het platteland bewoon en mijn eigen groente verbouw en brood bak en nog maar nauwelijks hoef te werken, het scenario dat ik een kunstenaar ben met een bijbaantje etcetera. Rode draad: meer vrijheid, meer creatie, meer handwerk.

We zijn dus druk met een huizenjacht om de juiste voorwaarden hiervoor te scheppen. Je moet toch eerst het materiële op orde hebben om je de luxe te kunnen permitteren om je met het immateriële bezig te kunnen houden. Vandaag gaan we kijken bij een huis in Vriezenveen. Vorige week waren we in Tiel. En over twee weken in het diepste puntje van Zeeland. We rijden heel wat kilometers door heel het land. Ook wel leuk om je eigen land op deze manier beter te leren kennen. 

Nou. Dit was 'm voor nu even. Ik ben benieuwd naar je volgende mail.

Groetjes,

Sanne

Het gaat bijna nooit volgens plan

Caro Pieter,

Hèhè, daar ben ik weer. Dank voor je begrip. Denk je alles een beetje in de hand te hebben, doet zich de volgende uitdaging voor … het kost wel tijd en energie, maar ik hoop ook dit obstakel inmiddels getackeld te hebben.

Heerlijk als je zo internationaal kunt werken en leven als jullie gedaan hebben/doen en ook mooi dat jullie samen een goede balans hebben gevonden in gezin/huishouden/werk et cetera. Ik heb jaren geleden in een bedrijf in een project gezeten, waar een van de inkopers een vrouw was. Haar man was licht gehandicapt, ik weet niet precies wat, maar voor hem was het in ieder geval wat lastiger om kostwinner te zijn en voor haar was dat prima. Ook zij hebben diezelfde keuze gemaakt. Nu is dat een heel geaccepteerde manier van leven, maar jaren geleden keek men daar wat anders tegenaan.

Wow, jullie hadden zo mee kunnen doen met het programma ‘Ik vertrek’, ken je dat?

Interessant en vrij beroep is het ontwerpen, heb je ook jullie huis ontworpen? Lesgeven en ontwerpen kun je in principe overal lijkt mij of zie jij dat anders?

Wow, jullie hadden zo mee kunnen doen met het programma ‘Ik vertrek’, ken je dat? Vaak heeft dat een onduidelijke afsluiting, maar jullie zouden een gouden uitzending kunnen zijn, van hoe het ook kan.

Waarom hebben wij hier dan geen kernfusie als het zo schoon is en goede energie oplevert? Ik hoor er eigenlijk niet veel van op tv en zo. Weer een centenkwestie misschien?

Welke kant wil je jongste dochter op? Weet ze dat al? Of is het nu met corona lastig om te bepalen?

Wat een mooi scala aan achtergrond en werkervaring heb je. Gaat je oudste dochter weer terug naar Nederland? Hier beginnen ze het onderwijs wat te versoepelen, maar de universiteiten en dergelijke nog niet volgens mij. Lastig is dat voor jonge mensen, maar ik hoop door onder meer de vaccinaties dat alles snel weer wat leefbaarder wordt voor iedereen.

‘Ik voel me meer iemand die leert om een leven en een identiteit te hebben zonder te werken’. Wat een mooie omschrijving … wel om over na te denken, heel goed eigenlijk.

Ik heb zelf nogal wat creatieve hobby’s, dus ik haal mijn energie dan nu daar maar uit

Ik moet zeggen dat de coronamaatregelen het leven wel beperken, maar ik pas me erg snel aan situaties aan en ik moet zeggen dat ik het wel mee vind vallen. Ik leg me er maar bij neer en maak er het beste van. Ik heb zelf nogal wat creatieve hobby’s, dus ik haal mijn energie dan nu daar maar uit. Van beeldhouwen tot breien en van schrijven tot bakken en koken. Ik heb (inmiddels wel jaren geleden) ‘Creatieve handvaardigheid A en B’ behaald, zoiets als assistent bezigheidstherapeute. Ik kan in een instelling, ziekenhuis, buurthuis en dergelijke lesgeven in het werken met diverse materialen (hout, glas, leer, karton, klei, gips enzovoorts enzovoorts). Daarnaast heb ik jaren geleden een jaar aan de Kunstacademie gedaan, meer een algemeen jaar om de verschillende technieken te leren. Olieverf, waterverf, Oost-Indische inkt, potlood, houtskool et cetera. Verder heb ik wat cursussen gevolgd in beeldhouwen, tekenen, muurdecoratie in stof en andere materialen, mozaïek en ook in ‘punchen’ en paverpollen. Die technieken heb ik ook omgezet in kunstwerken, die nu verspreid door het huis staan. Mijn vader zat in het marmer (onder meer dat mooie Carrara). Het zit misschien een beetje in de genen.

Natuurlijk moet ik ook nog tijd en energie besteden aan het te verkopen van het huis, met het poetsen en stylen en dergelijke wat daar bij hoort, en aan het gekochte huis, waar nog een en ander aan moet gebeuren (wat natuurlijk weer eens niet volgens plan verloopt, althans bij mij niet). Wat ik wel mis, is de vrijheid om te reizen en naar een restaurant of zoiets te gaan. Ik was altijd erg veel op reis als ik de gelegenheid had, maar nu ben ik veel thuis. We gingen ook regelmatig uit eten, maar nu moeten we het zelf lekker maken. Vind ik overigens niet erg, al vind ik het ook wel fijn om … trovare la cena pronta … Soms moet ik ook nog tolken of vertalen, al staat dat op een laag pitje. Voor mij vliegen de dagen voorbij.

Ik heb nu inderdaad maar een verhuisbedrijf om een offerte gevraagd, dat is toch wel erg handig. Inpakken doen we zelf denk ik en dan inderdaad de juiste kamer op de doos zetten!! Anders wordt het wel heel erg spoorzoekertje!

Welk vaccin hebben jullie in Frankrijk? Aangezien mijn dochter in de verpleging zit, heeft zij één spuit van Pfizer gehad, morgen krijgt ze de tweede. Zij had alleen een wat stijve bovenarm, maar dat was snel over. Haar collega’s hebben bijna allemaal AstraZenica gehad, die zijn allemaal ziek thuis. Er zijn nog maar een paar verpleegkundigen aan het werk. Dit is echt dramatisch. Ik heb nog geen oproep gehad, afwachten maar.

Deze periode is zeker een kans om weer terug te gaan naar je ‘roots’, waar we op onszelf (en onze naasten) zijn aangewezen.

Mee eens dat we geen solitaire soort zijn, maar velen gedragen zich erg individualistisch, hier in Nederland toch. Deze periode is zeker een kans om weer terug te gaan naar je ‘roots’, waar we op onszelf (en onze naasten) zijn aangewezen. Helaas neemt niet iedereen de kans waar.

Heel goed om over jezelf te schrijven, je hebt veel interessants te melden, erg leuk om te lezen.

Ja, inderdaad heen en weer. Het is wel vermoeiend, maar daar komt op een gegeven moment natuurlijk wel een einde aan. Ik hoop dan ook echt het ene huis inmiddels snel te verkopen, dat scheelt al heel veel stress. Wat bij mij eigenlijk vaak speelt, is dat het bijna nooit volgens plan gaat. Ik kan eigenlijk heel goed organiseren en regelen, dat vind ik ook leuk, maar ik moet regelmatig een en ander omgooien of uitstellen. Meestal ligt het niet aan mij maar aan zaken waar je geen invloed op hebt. Bijvoorbeeld het weer, anderen, onverwacht veranderende regelgeving et cetera.

Zo ook met reizen. Ik had bijvoorbeeld bij het bedrijf waar ik werkte collega’s, die ook moesten reizen, net als ik. Dan vroeg ik hoe de reis was gegaan en 'goed' was het antwoord. Is alles volgens plan gegaan? 'Ja'. Dat begreep ik nooit. Ik had altijd wel wat als ik moest reizen. Dat maakt het van de andere kant ook wel leuk volgens vrienden, zeker diegenen die een en ander meemaken als ze met mij meereizen, never a dull moment 😊.

Mijn dochter heeft een beetje hetzelfde euvel. Ze wilde onlangs de gang laten stuken en schilderen. Er was een prijs voor afgegeven. Begint die man aan het stucwerk, valt aan de andere kant van de muur het stucwerk naar beneden … en zo is het altijd wat, maar we laten ons er niet onder krijgen.

Het kost mij nog steeds soms moeite om zelfs maar op te staan, maar ik schop me dan maar even onder mijn kont

Je kind verliezen is iets dat alleen een ouder die hetzelfde is overkomen kan begrijpen. Dat is inderdaad niet te vergelijken met het verlies van je ouders. Die ben ik ook verloren, maar dat gevoel, hoeveel emotie er ook bij komt kijken is anders, meer in de hand te houden (bij gebrek aan betere omschrijving). Dat verlies van mijn dochter is nooit meer goed gekomen en komt ook niet meer goed. Het kost mij nog steeds soms moeite om zelfs maar op te staan, maar ik schop me dan maar even onder mijn kont en houd mezelf voor dat ik nog een dochter heb die het ook verdient om aandacht te krijgen. Ik kan er soms heel goed over praten en soms helemaal niet, heel vreemd. Ik kan ook niet altijd duiden waar dat aan ligt. Ook de omstandigheden van het ongeval en dergelijke hebben er erg ingehakt. De bestuurder van de auto heeft twee jaar cel gekregen, maar hij is gevlucht en heeft nog geen dag gezeten.

Het weer … tja …. HET meest besproken onderwerp van Nederland. Weet je toevallig wat het meest besproken onderwerp in Italië is? Niet opzoeken … raden!!

Ik heb vorig weekend alle boodschappen voor de hele week gedaan en ik ben de hele week thuis geweest (en even in de tuin). Ik heb het niet geriskeerd om weg te gaan. Veel sneeuw en ijzel. Vele kinderen, jongelui en ouderen hebben zich kostelijk vermaakt, schaatsen uit het vet et cetera. In mijn tuin staat een boom die in een aantal takken die naar beneden hingen de sneeuw verzameld had, het leek net of hij sneeuwballen ging gooien. De ballen hingen in de boom, erg grappig. Sinds maandag echter schiet de temperatuur weer omhoog en we zitten nu weer in de dubbele cijfers, richting 18 graden komend weekend, het moet niet gekker worden! Maar wel lekker. Hoe is dat bij jullie? Hebben jullie lekker weer?

Komen jullie eigenlijk nog wel eens naar Nederland of gaan jullie naar Amerika (als het weer kan), waar komt je vrouw vandaan?

Het is weer een lange brief geworden. Ik zie ernaar uit je volgende weer te ontvangen.

Cari saluti,

Irina

De tijd vliegt

Beste Geertje,

De tijd vliegt, maar nu ga ik schrijven want ik vind het vervelend als er zo'n lange tijd tussen zit.

Ik twijfel niet hoor, over vaccineren. Hoe eerder hoe beter denk ik maar, het is meer dat een van mijn beste vriendinnen zich werkelijk zorgen maakt en denkt dat het echt gevaarlijk is, zoals ik al schreef. Ze zegt nu dat ze mij er niet van wil weerhouden, maar vindt dat ik een weloverwogen beslissing moet nemen en dus ook informatie moet lezen van kritische artsen/deskundigen. Daar zit wat in en ik vind het ook zorgzaam. Ik heb ook wel een en ander gezien en gelezen, maar ik wil nu toch vertrouwen op al die miljoenen andere artsen waaronder mijn eigen huisarts in deze zaak. Ik word ook zenuwachtig van die angstverhalen, ik kan er niet goed tegen, vind het al vervelend genoeg allemaal.

...ik wil nu toch vertrouwen op al die miljoenen andere artsen, waaronder mijn eigen huisarts...

Ik sprak de huisarts nog, het is heel lastig om de vaccinatie te organiseren vertelde hij, omdat iedereen nog een kwartier moet blijven. De dichtstbijzijnde grote locatie is de sporthal, waar dit jaar ook de griepprik werd gegeven. Maar toen was het naar binnen, prik, weer door andere deur naar buiten. Een soort lopende band. Ik heb het voor het eerst gedaan, weet niet of ik het volgend jaar weer doe, dat zie ik dan wel weer.

Maar hoe fijn moet het zijn om je toch redelijk beschermd te voelen en weer dichter bij mensen te kunnen zijn, de kinderen voorop! En leuke dingen doen!

Voel jij je enigszins beschermd omdat je het vaccin al gehad hebt?

Ik hoor inderdaad van mensen dat vooral de tweede prik best wel klachten geeft. We gaan het zien.

En ja je zou denken dat ik nu heel creatief ben: dat valt vies tegen

En ja je zou denken dat ik nu heel creatief ben: dat valt vies tegen. Ik heb een reden om niet op mijn werkkamer te kunnen zijn: de gevel lekt en er zit stinkende schimmel op de muur. Maar mijn huis is groot genoeg en ik zou zo lang op een andere kamer kunnen werken, min of meer. Ik heb alleen totaal geen zin om de hele zooi verplaatsen, en voor nu komt het er op neer dat ik eigenlijk kleine dingen doe, hier beneden aan de eettafel. Ik wil alleen liever niet dat er verf, lijm of ander troep op mijn parket komt, kreun. Gaat tot nu toe goed!

Afgelopen twee dagen ben ik wel lekker bezig geweest. De dochter van mijn andere beste vriendin (dat kan taaltechnisch natuurlijk niet, de 'andere beste' maar alla), we kennen elkaar meer dan 40 jaar, gaat morgen trouwen. Alleen familie en vrienden van het echtpaar. Dus ik kan er niet naar toe, maar ik heb wel een soort cadeaubon in elkaar geflanst met een gekke tekening van een bruidspaar en foto's en een mooie brief. En als ik dan zo bezig ben met knippen en plakken en tekenen dan krijg ik steeds weer nieuwe ideeën zodat ik op een gegeven moment tegen mezelf moet zeggen dat het zo goed is anders zou ik door blijven gaan. Heerlijk om te doen en met een doel. En het is heel erg leuk geworden, al zeg ik het zelf.

Zij woont in Den Haag, maar wij zien elkaar best vaak en vroeger ook met de kinderen, dus die zijn min of meer met elkaar opgegroeid. Mijn oudste zoon is een jaar ouder dan haar dochter, haar zoon is een jaar ouder dan mijn jongste zoon. Toen ze pubers werden zijn ze wel uit elkaar gegroeid, wij gelukkig niet.

Ik heb trouwens de neiging om net als bij Whatsapp steeds een smiley in te voegen.

het is zo nu en dan strontvervelend, dat alleen zijn

Leuk om te horen dat je aan het daten bent. Ik heb geen idee hoe ik dat nu moet aanpakken. Je ontmoet niet spontaan iemand, maar ja, hoe dan wel. Want het is zo nu en dan strontvervelend, dat alleen zijn. En ik heb geen zin om online te gaan swipen: deze wel, deze niet et cetera. Mijn ex is lid geworden van een organisatie waarbij je zelf dingen organiseert. Je wilt bijvoorbeeld naar een museum (toen dat nog kon), en dan meld je dat op die  site en je schrijft dat je daar met zes mensen naar toe zou willen. Die melden zich dan aan en jij regelt het. En dat kan ook een voorstelling zijn, uit eten, wandelen of op een terras zitten, van alles. Ik heb in ieder geval begrepen dat het ongeveer zo werkt. Hij heeft zo ook zijn vriendin ontmoet. Maar ja, om daar nu ook lid van te worden terwijl hij dat ook is.....dat lijkt me nou niet zo'n goed idee haha. Bovendien ligt dat nu natuurlijk plat.

Ik hoorde gisteren over Partner Select, ik ga het eens opzoeken.

En toen zag ik ook weer de vraag: ' hoe denk je dat de wereld er uitzien in 2027?'. Een verplicht onderwerp. Jee, dat is wel iets om even over na te denken.

Ik bedacht me trouwens ook dat ik waarschijnlijk anders zou schrijven als je een man was. Bij een vrouw schrijf ik toch eerder (en makkelijker denk ik) op een 'vrouwen'-manier. Wat dat is? Er is in ieder geval veel gemeenschappelijks, ook al ken je elkaar niet. Je hoeft bepaalde dingen niet uit te leggen. Geeft dat een gevoel van veiligheid? Is dat het? Vrouwen praten in het algemeen makkelijker over persoonlijke dingen ook als je elkaar niet zo goed kent. Je kunt sneller de manier van communiceren op elkaar afstemmen. Mannen, ook als ze elkaar wél goed kennen, doen dat toch minder. Even heel zwart/wit gesteld.

ik bedacht me trouwens ook, dat ik waarschijnlijk anders zou schrijven als je een man was

Ik ben zelf niet direct een open boek, en kijk vaak eerst de kat uit de boom. Wat schrijvend geloof ik niet opgaat, maar dat zou ik denk ik wel weer doen als jij een man zou zijn. Eigenlijk wel interessant.

Toen ik vorig jaar een kleine week in het ziekenhuis lag, heb ik ook met een aantal verpleegkundigen (vrouwen) goede gesprekken gehad. Heel makkelijk. Wat is jouw ervaring op dat gebied, zijn vrouwelijke patiënten opener dan mannelijke? Ik denk dat leeftijd ook meespeelt trouwens.

Dat 2027 komt wel in een volgende brief, ik ga nu stoppen. De zon schijnt, ik ga de vlinderstruik snoeien en vanmiddag even bij mijn jongste zoon thee drinken.

Hartelijke groet en een fijn weekend,

Dorine

Bijna business-as-usual

Beste Dorine,

Wat een leuk project hè: 'Schrijven naar de toekomst'? Toen ik de oproep las, dacht ik meteen dat is een project voor mij. Ik ben een schrijver en een lezer. Leuk ook, om zo iets tastbaars achter te laten voor ons nageslacht. Want ik begreep dat alles wordt bewaard.

En dat ik je eigenlijk niet ken. Geeft niets voor mij hoor. Komt vanzelf wel. Ik ben een open persoon en vind het niet moeilijk om contacten met ook voor mij niet bekenden te maken. Ik heb de voorbeeldvragenlijst zoals die bij de stukken zat in eerste instantie maar even aan de kant gelegd. Het tikken van de zinnen en de vragen verloopt tot nu toe soepel.

Ik heb gelezen dat je kunstenares bent. Ik heb je site bekeken. Wat ontzettend leuk om te zien. En ook zo waardevol dat je je in kunst kunt uitdrukken. Ikzelf ben best wel een beetje crea, maar kom daar eigenlijk niet echt aan toe. Stom hè, om tijd als excuus te nemen hiervoor. Moet ik eigenlijk ook niet doen. Eigenlijk zou ik het veel meer moeten doen. Ikzelf heb gefotografeerd, maar ook met levend materiaal (bloemen) werken vind ik erg leuk om te doen. Schilderijen en tekeningen maken zoals jij heb ik niet zo vaak gedaan.

Ik werk fulltime in het ziekenhuis. Is ook een soort hobby ...

Ik moet zeggen dat veel tijd gaat, en is gegaan, naar mijn gezin. Ik ben zoals je goed gelezen hebt een alleenstaande moeder van twee pubers. Ik werk fulltime in het ziekenhuis. Is ook een soort hobby van mij. Ik mag het graag doen. Maar er blijven maar 24 uur in een dag, en zeven dagen in een week. Ik denk wel eens dat het niet zoveel zou uitmaken als er meer dagen in een week zouden zitten; die zou ik ook zo kunnen vullen.

Ik heb geen relatie, maar date op dit moment wel met een man. Dat is nog erg pril. Maar wel erg leuk. Ik ben net 49 geworden en mijn kinderen vliegen bijna uit. Het werd wel eens tijd vond ik. Mijn scheiding is al wat langer terug (bijna tien jaar van de vader van mijn kinderen en vijf jaar terug van een latrelatie). Ik zie dat jij sinds drie jaar gescheiden bent. Is best lastig soms he? Ook als is het een bewuste keuze. Ik vind deze tijd als single best een beetje gemeen. Hoe moet je nu aan een leuke vent komen als je daar behoefte aan zou hebben? Je mag en kan niets. Ik moet zeggen dat ik de regels een beetje geschonden heb. Wij zijn niet helemaal 100% denk ik dan maar.

Begin dit jaar heb ik zelf COVID gehad. Heel mild gelukkig. Maar ik moest wel in quarantaine. Mijn dochter bleek ook besmet (gelukkig ook mild); dus mijn zoon was onze mantelzorger, wat hij prima deed.  Die tijd hebben we weer gehad, denk ik dan maar. Op mijn werk uiteraard met COVID-patiënten te maken gehad, of verdachte patiënten zoals wij dat noemen. Op mijn eigen afdeling, maar ook op de speciale COVID-afdeling. Ik sta in de, zoals dat momenteel zo mooi heet, 'reguliere zorg'. Ik heb wel erg zieke COVID-patiënten verpleegd. Het gaat op dit moment heel voorzichtig wat beter, maar ik ben nog erg terughoudend. Het gaat echt nog wel even duren allemaal, en we zullen moeten wennen aan een nieuw normaal. Hoe moeilijk ook.

Je vroeg mij hoe ik tegenover het vaccineren sta. Doen, zou ik zeggen. Ikzelf heb in mijn eigen ziekenhuis geholpen om de collega's in de acute zorg te vaccineren. Ik denk dat vaccineren de enige weg terug is naar zoveel mogelijk normaal. Natuurlijk hoor ik ook de geluiden van tegenstanders. En dat is goed denk ik. Je moet altijd scherp blijven. Naar ik ga nog steeds voor vaccinatie. Wat mij opviel is dat er best wel wat bijwerkingen gemeld zijn door mijn collega's. Daar hoor je niet zoveel terug van in de media.

Je vroeg mij hoe ik tegenover het vaccineren sta. Doen, zou ik zeggen

Maar over het algemeen waren mijn collega's erg blij dat ze de tweede prik van mij kregen. Ik hoorde veel klachten: van grieperig tot koorts, een zere arm waar ze niet op konden liggen tijdens het slapen, hoofdpijn. Best wel iets om rekening mee te houden. Maar er waren ook collega's die geen klachten hadden. Dat waren er alleen een stuk minder. Ikzelf ben in april aan de beurt. Medio april; is dus erg rekkelijk. Kan 1 maar ook 30 april zijn.

En inderdaad, zoals je schrijft, wat zou het weer mooi zijn om er weer lekker op uit te trekken. Naar de film, uit eten, terras. Je zou er toch bijna een moord voor doen, figuurlijk gezien dan?

Ik lees dat je veel hebt opgeruimd. Ik begrijp hieruit dat je dus veelal thuis gezeten hebt? Dit in tegenstelling tot mijzelf. Bij mij was het bijna business-as-usual. Je woont alleen met twee katten? Dan heb je toch een beetje poezen-aanspraak. Gelukkig maar.

Ikzelf heb ook twee poezen, en twee cavia's, dus ik weet dat dit net een beetje de reuring kan geven die je soms nodig hebt.

Heb je nog speciale lockdownschilderijen kunnen maken? Ik neem aan dat je als creatieveling niet stilzit.

Heb je nog speciale lockdown-schilderijen kunnen maken?

Nou de eerste brieven zijn een feit. Hebben we goed gedaan, vind je niet? Ik kan nog wel even doorgaan, maar ik ga deze brief toch afsluiten. Kijken wat je ervan vindt.

Geniet van de komende dagen; het zonnetje gaat steeds meer doorkomen, en de sneeuw gaat verdwijnen.

Groeten,

Geertje

Briefwisseling met een onbekende

Beste Geertje,

Toch wel gek om te schrijven aan iemand die je niet kent, en tegelijkertijd maakt het dat ook wel weer makkelijker. Ik vind het een heel  bijzonder project, en hoop dat wij een leuke briefwisseling zullen hebben. Zo op het eerste gezicht zie ik wel een houding in het leven die overeenkomt. Ik geniet ook van het leven, maar mis nu, na al die tijd ook wel heel erg die leuke dingen zoals: theater, restaurant, terras enz. En vooral mis ik het knuffelen met de kinderen en andere familie. De jongens zijn voorzichtig, maar niet zo heel erg met hun vaste vrienden, en willen mij niet besmetten.

Ik lees in jouw brief niets over een partner, dus waarschijnlijk ben je ook alleen. Ik vind dat nu echt wel lastig soms en dan kan ik wel een rotdag hebben. Gelukkig heb jij je kinderen nog thuis. Ik heb twee katten, en ik ben echt heel blij met ze!

...waarschijnlijk ben jij ook alleen

Bijna een jaar geleden hadden we onze eerste lockdown. Naast alle onrust om een onbekend virus en de dieptrieste situatie in onder andere Italië, vond ik het in het begin voor mezelf ook wel iets hebben. Een mooi moment om al die klusjes te doen die al heel lang wachtten om gedaan te worden. En om eens echt bij mezelf stil te staan: er is best veel gebeurd de laatste tien jaar. Er natuurlijk vanuit gaande dat die lockdown maar een paar maanden zou duren...

Zo had ik de jongens beloofd om voor hun 21ste verjaardag een boek te maken met foto's en belangrijke documenten zoals zwemdiploma's, het schooladvies, tekeningen en ga zo maar door. Ik had al heel veel verzameld vóór Corona en dat zit in een mapje op mijn laptop. En eerlijk gezegd, daar zit het nu nog. Wel met nog meer foto's, dat dan weer wel. En de jongens zijn nu 24 en 27....

De zolder opruimen, kleren uitzoeken, zooi naar het grofvuil brengen, meer schilderen en nog veel meer. Nu eens echt regelmatig mediteren, maar een beetje hapsnap.

Veel dingen heb ik wel gedaan (vooral heel veel weggooien!), maar heel veel ook niet. Het is zeker niet zo dat ik lui ben, verre van, maar er waren vaak dingen die blijkbaar op dat moment belangrijker waren dan een fotoboek maken. En ik moest ook nog onder het mes; een flinke operatie maar alles is gelukkig goed gegaan.

Ik heb enorm genoten van de zomer en de tuin, daar heb ik veel in gewerkt, en lekker buiten gezeten met bezoek terwijl ik herstelde. Ik ben echt dankbaar voor mijn huis en tuin en de buurt waarin ik woon met fijne buren.

Ik ben echt dankbaar voor mijn huis en tuin (..) de sneeuwklokjes staan op ontploffen

En fijn dat we nu weer naar de lente gaan, de sneeuwklokjes staan op ontploffen.

Het ging natuurlijk allemaal anders, we hadden geen idee, het was geen kwestie van een paar maanden, dit virus blijkt veel erger te zijn dan we dachten en de wereld waarin we nu leven vind ik bizar. We zijn een jaar en vele doden verder.

Soms lijkt het alsof ik er aan gewend ben, en dan ineens weer realiseer ik me dat dit allemaal zo gek, naar en triest is voor veel mensen. En dat het geen film is, geen droom, maar de realiteit. Zelf heb ik geen Covid gehad, ik hoop dat dat voor jullie ook geldt, en als het wel zo is, dat het meeviel. Mijn lieve halfbroer van 91 (ja echt) heeft vijf dagen in het ziekenhuis gelegen en toen ging het wel weer beter. En al snel ging het weer héél veel beter, het blijft zo raadselachtig met deze ziekte. Hij is wel snel moe, en loopt niet zo goed meer, maar zegt “dat dat natuurlijk ook eventueel aan de leeftijd zou kunnen liggen”.

Nu mijd ik het onderwerp maar zo veel mogelijk

In de loop van de tijd zijn er natuurlijk ook steeds meer 'deskundigen' opgestaan, wat het soms moeilijk maakt om de juiste informatie te krijgen en ook om met vrienden of kennissen geen conflict te krijgen over hoe het nu allemaal moet als die heel anders denken. Een van mijn beste vriendinnen is zo iemand, ze vindt het vaccineren bijvoorbeeld levensgevaarlijk. Tja. Zij was in het begin ook voorzichtig, afstand houden, handen wassen, maar heeft het grotendeels naast zich neergelegd. Ze leeft wel veel makkelijker dan ik, dat is fijn voor haar :-). Nu mijd ik het onderwerp maar zo veel mogelijk. Wel verbazen we ons allebei er over dat je toch weinig hoort over de ontwikkeling van een goed medicijn. Nou ja, dat is weer een verhaal apart.

Ik weet niet of jij ook te maken hebt met Covid-patiënten in je werk, in ieder geval zal het in het ziekenhuis anders zijn dan voor die tijd. Vrienden van mij wonen een paar huizen verder, en hij werkt in periodes op de IC. Hij is heel blij met zijn eerst prik, en ik moet je zeggen dat ik er ook erg naar uitkijk.

Nu is het alweer 12 februari, er gebeurde ineens weer van alles, in ieder geval had ik niet de rust om mijn brief af te maken. Dat zal ik nu wel doen, en ik zal hem ook vandaag versturen. En daarna mijn dagelijkse wandeling maken in het zonnetje. Jij legt waarschijnlijk heel wat meters af in het ziekenhuis.

Vroeger maakte me het nooit zo uit wat voor weer het was, en zag ik ook nooit op tegen de winter, zoals veel voor mij toen oudere mensen wel deden. Mijn ex-man, waar ik gelukkig heel goed contact mee heb, vindt het altijd vreselijk. Ik vind de zomer fijner, maar de winter geen drama. Ik merk wel dat het zeker van invloed is of de zon schijnt of dat het een grijze dag is. Niet dat ik van een grijze dag meteen depri word, maar van de zon word ik wel blij!

Ouder worden is sowieso wel een bijzonder ding met alles wat erbij hoort. Afijn, een andere keer wellicht daarover.

En intussen lijkt het er op dat ik nu toch ineens redelijk snel gevaccineerd ga worden, als 63-jarige. We gaan het zien.

Ik ben benieuwd naar jouw brief.

Hartelijke groet,

Dorine

Renzen

Lieve Larisa,

Wat leuk om een brief van je te krijgen. Excuses hoeven natuurlijk niet, ik ben al lang blij dat je zo een lange en leuke brief hebt geschreven. Ik vond het zelf namelijk best wel spannend om te beginnen. Weet dan niet zo goed wat ik er in moet zetten, maar nu is er vast een begin gemaakt en dat is fijn.

Klinkt als een heerlijke vrije dag. "Married at first sight" heb ik vorig jaar ook veel gekeken. Dit jaar is het allemaal een beetje langs mij heengegaan.

Ik keek ook 'Koffietijd' en kwam zo ook op het idee om een brief te schrijven met een vreemde. Voor mij heeft het schrijven alleen een iets andere redenen. Ik zit al bijna een jaar thuis omdat ik mijn werkzaamheden helaas niet kan uitvoeren door corona. Ik ben werkzaam bij een bedrijf waar ik mijn collega’s voorzie van koffie. Ik reserveer ook vergaderzalen voor ze en help soms in het bedrijfsrestaurant. Maar goed, alles hangt dus samen met mijn collega’s en die moeten nu natuurlijk thuis werken. De sleur is een beetje aangebroken en zeker in de winter kan ik het soms best wel zwaar krijgen. Het sporten waar ik normaal zo veel plezier en afleiding aan beleef is op dit moment ook allemaal weg door de lockdown. Om mijn energie nog een beetje kwijt te kunnen ga ik soms even lekker fietsen, mountainbiken of wat oefeningen doen.

De sleur is een beetje aangebroken

Wat leuk dat je het naast je werk zo druk kunt hebben met je vrijwilligerswerk en er zoveel plezier aan beleeft. Ik kan me voorstellen dat je het uitgaan en het vrijwilligerswerk dan erg mist. Het internetdaten klinkt erg bekend. Alhoewel ik op dit moment een erg leuke internetdate heb.

Dat er in 2027 geen maatregelen meer zijn omtrent corona hoop ik heel hard met je mee. Eigenlijk hoop ik gewoon dat corona over zes jaar iets is wat in de geschiedenisboeken staat. Maar voor de rest heb ik eigenlijk ook geen idee hoe ik mijn leven over zes jaar zie. Ik hoop dat ik dan in ieder geval een nieuw huisje heb.

Wat vervelend dat je nog niet hebt gevonden wat je zocht. Ik hoop voor je dat je sollicitatie goed uitpakt en dat je daar misschien kan vinden wat je zoekt. Het is ook lastig om te vinden wat je echt leuk vindt. Ik zie mezelf ook niet mijn hele leven koffie schenken voor mijn collega’s, ook al vind ik de variatie die ik heb in mijn werk en mijn werkplek zelf wel erg fijn.

Ik luister graag naar muziek, heb vroeger veel zanglessen gehad en op musical-les gezeten. Er staan hier een elektrische piano en een ukelele in mijn studiootje van 24m2, maar allebei bespeel ik ze niet zo heel goed. Het liefst zou ik wel weer wat meer gaan zingen. Maar ik durf het gewoon niet zo goed. Zelfs niet in mijn eigen huis, het is hier allemaal heel gehorig.

Er staan hier een elektrische piano en een ukelele in mijn studiootje

Maar je kan vast goed gitaar spelen als je het al zo lang doet? Treed je er zelf niet mee op?

Fotografie is op dit moment wel mijn grootste afleiding, ik ben begonnen met een thuiscursus via Zoom ook om mezelf maar weer iets te doen te geven.

Dat is wel leuk ja elke keer een liedje van iemand. Alhoewel ik dus niet zo thuis ben in de bandjes. Ik luister sinds corona heel veel naar Radio 2. Voorheen had ik altijd meer behoefte aan muziek die ik zelf kon opzetten, maar omdat ik al zo lang thuis zit raak ik een beetje inspiratieloos. Dus nieuwe inspiratie is altijd welkom! Is dat bandje een bekende band of heb je die band zelf ooit gevonden? Mij zegt het namelijk niks.

Mijn liedje voor jou is: Let’s Love van David Guetta en Sia… Waarom? Omdat ik afgelopen week wel vier dagen dat lied in mijn hoofd had. Het gekke is dat ik een woordje had onthouden en dat woord was: renzen… Dagen lang ben ik opzoek gegaan naar dat lied maar ik kon het maar niet vinden, totdat ik het weer op de radio hoorde en het met mijn telefoon had laten horen, wat bleek? Het hele woord renzen kwam er niet in voor. Ik ben benieuwd of jij het er ook in kan horen.

Liefs Anne

Ik gok dat jij ook nieuwsgierig bent

Hoi Judith,

Het heeft eventjes geduurd, maar ik wilde er goed voor gaan zitten in plaats van haastig een brief te schrijven. In ieder geval allereerst superleuk je zo digitaal te ontmoeten! Ik ben heel erg benieuwd wat dit project ons gaat brengen en eigenlijk überhaupt alle mensen die eraan meedoen. Ik gok dat jij ook nieuwsgierig bent, want waarschijnlijk had je je anders niet opgegeven.

Ik ben heel erg benieuwd wat dit project ons gaat brengen

Ik begreep dat je Communicatie studeert en uit Enschede komt. Ik weet dat daar de Universiteit Twente staat, maar ik wist niet dat je daar ook Communicatie kunt studeren. Of studeer je dat in een andere stad? Je zult sowieso niet echt meer naar een andere stad reizen op dit moment, vanwege de coronacrisis. Gaan jouw colleges allemaal online door? En hoe bevalt dat? Ik woon zelf in Leiden, ik heb hier Geschiedenis gestudeerd en ik hoor om me heen dat de Universiteit Leiden alle colleges heel goed geregeld heeft. Lijkt me wel heel gek om zo achter je schermpje je college te volgen. Hoe doe je dat als je een vraag wilt stellen? Doe je dat achteraf? Of via een chat? Ik ben wel benieuwd hoe dat werkt!

Woon je in een studentenhuis in Enschede? En heb je leuke huisgenoten? Of woon je in een studio? En is deze periode voor jou erg eenzaam, of heb je nog wel genoeg sociale contacten? En heeft deze tijd bij jou voor nieuwe inzichten gezorgd?

Ik heb nu een heleboel vragen over je uitgestort, wel zo sociaal als ik ook wat over mezelf vertel. Ik ben dus Lauri, ik woon zoals ik al schreef in Leiden en ik ben op dit moment op zoek naar een nieuwe baan. Helaas ben ik vanwege de coronacrisis mijn baan kwijtgeraakt. Maar waar een deur zich sluit, opent zich ergens anders weer een andere deur. Ik ben ervan overtuigd dat er ergens een andere leuke functie voor me is, die hopelijk ook wat beter bij mijn wensen en capaciteiten aansluit. In mijn vrije tijd (wat nu redelijk veel is, haha) ben ik bestuurslid bij GroenLinks en vrijwilliger bij een organisatie die zich inzet voor de promotie van een plantaardige levensstijl. Ik eet zelf al jaren geen dierlijke producten meer en het is voor mij heel leuk om te zien dat veganisme langzaam maar zeker iets minder ‘vreemd en gek’ wordt. Ik kan hier in de stad bijna op elke plek wel iets eten, en dat was jaren terug echt nog niet zo.

In mijn vrije tijd (wat nu redelijk veel is, haha) ben ik bestuurslid bij GroenLinks

Om een linkje te leggen naar de huidige situatie: deze hele crisis is voor mij wederom een bevestiging dat de manier waarop wij als mensheid omgaan met dieren niet oké is. We kunnen heel hard roepen en met een vingertje wijzen naar die ‘rare mensen’ in China die zo nodig ‘rare dieren’ willen eten. Zelf doen we het natuurlijk niet veel beter met de hele bio-industrie. Ik denk uiteindelijk dat deze crisis nodig was, om alles op pauze te zetten en mensen ervan bewust te maken dat deze manier van leven niet langer zo door kan gaan.

Zo zie ik het ook een beetje met de Black Lives Matter-beweging. Als student Geschiedenis heb ik hier helaas weinig over geleerd. De Gouden Eeuw werd toch vooral beschreven als een succesvolle economische periode. Uiteraard kregen we wel de verhalen over de slavenhandel te horen, maar de nadruk lag wel op de welvaart. Het doet me pijn om de protesten te zien, het grote onrecht wat mensen van kleur nog steeds wordt aangedaan. En dit gebeurt ook in Nederland. Nu ik zelf druk aan het solliciteren ben, word ik nog meer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik word afgewezen omdat ik niet voldoe aan de eisen, omdat er beter gekwalificeerde mensen solliciteren, er iets niet duidelijk is in m’n brief... Dat soort punten. Mensen met kleur, met een niet-westerse achtergrond, worden soms gewoon al afgewezen puur en alleen vanwege hun naam. Dat is toch belachelijk? Ik word hier heel verdrietig van. Ik ben benieuwd hoe jij dit allemaal beleeft. Heb jij hier iets over geleerd bij je geschiedenislessen op de middelbare school?

Mensen met kleur, met een niet-westerse achtergrond, worden soms gewoon al afgewezen puur en alleen vanwege hun naam. Dat is toch belachelijk?

Tot slot de vraag hoe ik deze wereld over zeven jaar zie. Om eerlijk te zijn, dat vind ik heel erg lastig om te beantwoorden. Ik heb veel hoop, ik weet alleen niet of dit te optimistisch is. Als ik kijk naar de wereld waar ik graag in zou willen leven, is dat een wereld waarin iedereen, mens en dier, als gelijken worden gezien. Een wereld waarin we niet meer discrimineren, een wereld waarin we geen harde oordelen over elkaar hebben en een wereld waarin dieren niet meer misbruikt worden, omdat mensen het nou eenmaal lekker vinden om vlees te eten. Uiteraard ben ik me ervan bewust dat dit te extreem kan zijn. Dat veel mensen dit totaal niet voor zich zien, wie weet ook niet voor zich willen zien. Ik weet ook niet of dit haalbaar is. Of het realistisch is. Elke stap de goede kant op is er natuurlijk een. We zijn er nog lang niet, maar we komen ook van ver.

Ik denk dat de coronacrisis wat dat betreft wel goed voor ons is geweest. Er gebeurt nauwelijks meer wat, je kunt niet vluchten in mee rennen met de dagelijkse sleur, we worden gedwongen na te denken. Bovendien zit je vooral met jezelf opgescheept, dus leer je ook veel over jezelf. En juist daarom is er ineens ruimte in het nieuws voor al het onrecht in deze wereld.

Ik hoop dat ik je niet ontzettend heb afgeschrikt met deze brief, haha. Mocht je wel dierlijke producten eten, dan neem ik je dat zeker niet kwalijk hoor. Ik heb genoeg vrienden en kennissen die dat doen. Ik vind het fijn om hierover te kunnen praten en ik sta ook echt heel erg open voor meningen van andere mensen. Dat wilde ik toch nog even benadrukt hebben.

Ik ben ontzettend benieuwd naar jouw mening en natuurlijk naar jouw beleving van de afgelopen periode! Hoe heb jij je vrije tijd besteed? Ben je iemand die veel van lezen houdt? Of spendeer je juist meer tijd met Netflix? Houd je van sporten, of ben je meer iemand die van wandelen houdt?

Groet,

Lauri