Dat thuiswerken maakt je echt lui

Hi Ina,

Volgens mij mag ik je feliciteren met de winst van Feyenoord! Hoe was het om weer bij een voetbalwedstrijd te zijn?

Mijn moeder heeft laatst haar tweede vaccinatie gehad. Ze werkt in de zorg. Zij heeft er ook bijna geen last van gehad. Wat fijn dat jij je eerste al hebt gehad zeg! Ik ben benieuwd wanneer ik de uitnodiging krijg. Ik verwacht ergens in de zomer, misschien wel eind zomer.

Nederland gaat langzaam weer open. Ik heb er zin in, maar ik moet ook wel zeggen dat ik het best spannend vind. We hebben toch ruim een jaar met maatregelen geleefd. Ik ben heel benieuwd hoe het allemaal zal zijn.

Het bedrijf heeft, hoe zal ik het zeggen?, niet heel positief gereageerd. Ze vonden het jammer dat ik ging stoppen en ze zeiden dat ze me niet konden overhalen. Maar ze zeiden daarnaast ook dat ze erg teleurgesteld waren in het feit dat ik het een week van tevoren liet weten en dat ze door mij een hele trainingsdag niet konden uitvoeren. Ook vonden ze het niet leuk dat ik stopte, omdat ze voor mij heel veel anderen hadden afgezegd. Ze hadden het prettiger gevonden als ik het eerder liet weten.

Ik vond de reactie erg jammer, omdat ze toch de schuld bij mij legden

Dus ja, hoe hebben ze gereageerd? Zo dus. Ik vond de reactie erg jammer, omdat ze toch de schuld bij mij legden. Dit terwijl het een proces is en ik op dit moment niet met het project mee kan werken. Op dit moment past het niet in mijn leven en mijn ontwikkeling. Hun reactie liet mij wel extra zien dat ik de juiste keuze had gemaakt.

Ik heb op zich ook geen bezwaar tegen het delen van de brieven. Ik heb alleen geen idee hoe het in z’n werk gaat.

Ik heb inderdaad verhalen gehoord van het gedoe rond zo’n fieldlab evenement. Het is nog een aardig gedoe.

Qua versoepelingen gaat voor mij veranderen dat ik weer mag trainen met de rolstoelrugby. We moeten ons nog wel aan een aantal regels houden. Zo moeten we 1,5m houden (geen partijtjes dus en ook geen botsautootje spelen), we moeten in duo’s trainen en we mogen met maximaal 30 man in één zaal (dat moet lukken, want we hebben zeven mensen in het team). Dat worden dus oefeningen rondom conditie en balvaardigheid. We mogen weer wat doen en daar ben ik blij mee!

Wat school betreft: we hebben ; één keer in de week weer fysiek les. Dat vind ik echt heerlijk. Het is zo leuk om weer wat mensen te zien!

Mijn conditie is ook weleens beter geweest. Dat thuiswerken maakt je echt lui. Het maakt mij in ieder geval lui. Ik kom bijna het huis niet meer uit en ik zie bijna geen mensen meer. Dat mis ik het meeste van alles.

Aankomende zaterdag staan er twee hele leuke (vind ik dan) evenementen op de planning: de rugbywedstrijd België-Nederland en The Streamers! ik kijk er echt heel erg naar uit! Gaat een leuke dag worden!

Geniet van de kleine dingen. Het kan zomaar over zijn.

ik kreeg vandaag het bericht dat een oud klasgenootje is overleden. We hebben op de basisschool bijna elk jaar bij elkaar in de klas gezeten. Ze is (of was) net zo oud als ik. Ze is deze ochtend overleden. Ze was ziek. Ze had al een keer kanker gehad en daardoor heeft ze een dwarslaesie opgelopen. Ze is zelfs een tijdje in een hospice opgenomen (zeg je dat zo eigenlijk?) Ze heeft lang in een revalidatiecentrum gezeten leek aan de goede hand te zijn. Een paar weken geleden kreeg ze een hartstilstand en ging het weer bergafwaarts. Ze verbleef weer in een hospice en ze was haar begrafenis al aan het organiseren. We wisten allemaal wel al dat ze niet meer lang had, maar toch schrok ik toen ik vanmorgen het bericht op facebook las waarin stond dat ze was overleden.

Het contact was niet meer goed. Ik had haar op sociale media, maar we hebben toch veel jaren samen doorgebracht. Ik was vroeger ook close met haar. Wat mij ook erg raakt is het feit dat ze mijn leeftijd is. Ze is (of was) 22 of 23. Dat is veel te jong om te sterven.

Het heeft mij wel weer even in laten zien dat je echt elke dag moet genieten van het leven. Geniet van de kleine dingen. Het kan zomaar over zijn.

Beetje een verdrietige afsluiting van de mail. Sorry.

Tot snel!

Liefs,

Clannad

Nu kan mijn wereld langzaam weer open gaan

Ha Clannad,

Ik schrijf je vanuit de trein. Helemaal in m’n eentje in een eersteklascoupé. Daar word ik zo gelukkig van. Op weg naar een geliefd iemand. Dat draagt natuurlijk bij aan het geluk!

Ik ga met onze jongste naar Feyenoord-Utrecht, in de Kuip. Hup wie er wint. Die mag de voorrondes van de Conference League in. Ik noem dat nog steeds Europacup III en dat verraadt dan gelijk mijn leeftijd.

......ik heb mijn eerste injectie binnen!

Iets anders dat dat verraadt: ik heb mijn eerste injectie binnen! Afgelopen donderdag. Een dag een wat zware arm waartegen een stomp gegeven leek; verder nergens last van. Nu kan mijn wereld langzaam weer open gaan. Ik heb wat wandelafspraken gemaakt en in mijn hoofd een lijstje van welke musea ik het eerst ga bezoeken.

Heeft dat bedrijf gereageerd, waar jij zo’n mooie moedige boodschap voor had? Het kan zo opluchtend en prettig zijn wanneer er begripvol wordt gereageerd, vind je ook niet? Zo nee, dan jammer, jij bent jezelf trouw gebleven door deze mail te sturen.

Ik zag gisteren een mail van ‘de organisatie’ binnen komen. Ik heb hem nog niet gespeld. Ik heb op het eerste gezicht geen bezwaar tegen het delen van onze brieven, jij? Voor de goede orde: als jij het niet wilt, dan gebeurt het niet.

Het is nog een hele logistieke puzzel, om naar zo’n voetbalwedstrijd te gaan, die nu met 6500 toeschouwers gespeeld mag worden. Naar Zwolle (35 minuten met de auto) om getest te worden in de meest dichtbije locatie en dan een flinke omreis met de trein, omdat Amersfoort-Utrecht eruit ligt dit weekend. Dan mijn rugzak op station Rotterdam in een kluis doen, want anders moet die bij het stadion in een hokje en duurt het eindeloos voor je die terug hebt. Tot slot een OV-fiets huren, want de tram is me te druk, zeker op de terugweg.

Dan bedenk ik altijd hoe fijn het is dat ik me makkelijk beweeg in de openbare ruimte, ook op onbekend terrein en hoe heerlijk het is dat ik goed ter been ben en tot slot, niet te vergeten, dat ik geld genoeg heb voor een taxi, of iets anders als dat nodig is.

Ik verheug me dus enorm op de bioscoop en de musea en om weer naar kantoor te mogen!

Gaat er voor jou nog wat veranderen nu de regels wat soepeler worden? Meer naar school? Ik hoop het voor je. Ik verheug me dus enorm op de bioscoop en de musea en om weer naar kantoor te mogen! Op dat laatste front nog steeds weinig nieuws. We worden nog steeds geacht helemaal thuis te zitten. Zoals je weet, dat ben ik zo zat!

Ik zal wel conditie moeten gaan kweken. Mijn werkplek (die ik dus nog niet gezien heb!) is op de achtste verdieping. Zestien trappen, dat doe ik niet fluitend. Dat doe ik NOG niet fluitend, hoor ik mijn zusje zeggen. Dat NOG schijnt iets in je hoofd te doen, dat je het gevoel krijgt dat je het ooit wel zult bereiken.

Russisch, dat spreek ik NOG niet.... bridgen, dat kan ik NOG niet....waar de brievenbus is? Dat weet ik NOG niet 😀

Warme groet,

Ina