Hoe leef jij het liefst langzaam?

Hoi Charron,

Bedankt voor je leuke brief en sorry dat mijn antwoord even op zich heeft laten wachten. Soms haalt de drukte van het leven je weer even in…

Wat klinkt dat heerlijk zo’n seizoensplek. Wat fijn dat je daar zoveel bent geweest. Zijn daar meer mensen met zo lang een plek? Ontmoet je daar dan veel mensen? Of kom je er eigenlijk liever om juist even niet mensen te ontmoeten?

Ik moest even terugzoeken welk boek ik aan het lezen was, maar ik vind Zachtop Lachen zéker een aanrader. Het gaat over een meisje met een trauma, afkomstig uit een Indisch gezin waar zeer weinig wordt gesproken. Het boek leest lekker weg maar is ook inhoudelijk mooi vond ik! Oeh, ik ken Brave New World niet. Zou jij die aanraden aan mij?

Herkenbaar van de benodigde rust, soms best lastig hè? Het hangt voor mij ook erg samen met het boek. Als ik echt in een boek zit, vind ik op de een of andere manier altijd wel rust om het verder te lezen. Ben je nu, nu je terug bent van de camping, ook nog aan het lezen?

Het lijkt soms wel alsof kwetsbaarheid steeds 'gevaarlijker' wordt

Ik snap je gemengde gevoelens. Ik denk dat het inderdaad erg terugkomt in de wijk, en tegelijkertijd heb ik ook het gevoel dat het 'harde' een ontwikkeling is van de laatste jaren. Alsof dit overal wat meer komt, omdat we offline minder sociaal worden en ons vooral online nog uiten. Het lijkt soms wel alsof kwetsbaarheid steeds 'gevaarlijker' wordt.

Inderdaad, het diverse straatbeeld valt mij altijd op hier. Ik word daar blij van. Zeker als je op vakantie bent geweest of even weg, en je dan weer terugkomt in de wijk en je realiseert hoe divers het is!

Het raakt me natuurlijk wel als ik bekladde vlaggen zie, of andere homofobe acties

Wat een goede vraag. Ik moet zeggen dat ik er eigenlijk weinig mee bezig ben dus dat is een heel goed teken. Het raakt me natuurlijk wel als ik inderdaad bekladde vlaggen zie, of andere homofobe acties of hoor van anderen… Ik probeer altijd te zoeken naar de andere kant, waar anderen vandaan komen met hun (re)acties, maar als je sommige uitspraken hoort of leest is dat soms toch lastig om vol te houden.

Je zegt dat je houdt van langzaam leven, wat mooi verwoord. Hoe leef jij het liefst langzaam? Kun je dat verwerken in je dagelijkse leven met kids en een baan? En als dat misschien even niet lukt, hoe kom je daar dan weer?

Ik plan snel dingen te vol

Ik merk dat ik het heel lastig vind om rust te bewaren in m’n leven. Ik plan snel dingen te vol, dan baal ik daarvan en neem ik me voor het vervolgens anders aan te pakken. Meestal lukt dat heel even, maar al snel slipt die agenda alweer vol… Ik vind het zo moeilijk om daar een goede balans in te vinden! Herken je dat? Hoe pak jij dat aan?

En ja! Ik ben aangenomen. Vanaf 1 november start ik met een nieuwe baan, dus dat is zeer spannend en super leuk tegelijk. Ik kijk er erg naar uit. Volgende week ga ik nog een weekje op vakantie, lekker even naar het strand denk ik. Uitwaaien en boeken lezen, eigenlijk wat jij denk ik op Castricum deed ;).

Vertel jij anderen eigenlijk over dit project? Of doe je het vooral voor/met jezelf? (En mij natuurlijk een beetje!)

Groetjes,
Isa

Alsof ik op een gemaskerd bal terechtgekomen ben

Hoi Ted,

Nou, gaat’ie dan. Ik vind dit echt een mooi project. Ergens in de folder kwam ik de woorden ‘dichtbij en toch ver weg’ tegen. Zo is het, en deep down vind ik dit toch een beetje raar. Mensen wonen bij elkaar in de buurt, soms groet je elkaar, maar er is veel afstand. Ik ben inmiddels 66 en ik heb andere herinneringen. Dit is mijn tweede periode in Amsterdam – sinds 2010. Tussen 1984 en 1994 woonde ik ook in deze mooie stad (waarna ik verhuisde vanwege werk), en ik kan me nog goed herinneren dat er toen een heel andere sfeer in de stad hing.

Op de een of andere manier kon je toen veel makkelijker contact maken met vreemden, dat was helemaal niet raar of bijzonder. En nu is er godbetert een project nodig om brieven naar buurtbewoners te schrijven. Heel goed, maar de bijbehorende gevoelde noodzaak duidt op, tsja… helemaal niet goed.

Dat er een touwtje uit de deur hing was toen overal normaal

En toen ik nog een kind was dat op de lagere school zat was het nog anders. Ik woonde toen in Delft in de eerste ‘nieuwe huizen’, zo heette de eerste nieuwbouwwijk toen in het spraakgebruik, in het Poptahof. Ik ging naar school op de Prinses Marijkeschool bij de Hugo de Grootstraat. Op onze zesde, zevende, achtste liepen we toen gewoon in een halfuurtje naar school met een paar vriendjes en vriendinnetjes. Niks achterbank, niks gebracht worden door je ouders – die zouden toen alleen al bij het idee in een lachstuip terechtgekomen zijn.

En onderweg, voortdurend spelletjes met elkaar verzinnend, kwamen we door een volkswijk, ik geloof dat’ie Westerkwartier heette, maar daar wil ik van af zijn, en daar stonden gewoon alle buitendeuren open en liepen alle buurvrouwen de hele dag bij elkaar naar binnen. Dat er een touwtje uit de deur hing was toen overal normaal. Ik wil niet de opa-Jan-Terlouw-vertelt uithangen, ik heb het over herinneringen die ik gewoon zo heb meegemaakt. Tsja.

....alsof ik op een gemaskerd bal terechtgekomen ben en toevallig in gesprek ben gekomen met een ook gemaskerde vreemde dame....

Maar goed, ondertussen vind ik het ook een intrigerend idee dat we allebei voor een alias hebben gekozen. Natuurlijk moet je in deze tijd voorzichtig zijn, al helemaal als je geciteerd kunt worden op een openbare website. Toch intrigeert het me, alsof ik op een gemaskerd bal terechtgekomen ben en toevallig in gesprek ben gekomen met een ook gemaskerde vreemde dame die achter de plantenbak achter mij zit, en zich voorgesteld heeft met de naam Ted, een naam die ik zowel associeer met Ted Talk als Teddybeer.

Je hebt al wat informatie over me gekregen Ted, ik weet niet precies welk deel. Laat ik in elk geval (en misschien nogmaals) zeggen dat mijn AOW in april dit jaar is ingegaan, en dat mediteren en schrijven toch wel de belangrijkste zaken in mijn leven zijn. Voor mijn gevoel zijn ze met elkaar verbonden. Als je wilt, ga ik daar later uitgebreider op in.

In de informatie die ik over jou heb gekregen zie ik als misschien wel het voornaamste woord ‘verbinder’. Dat is mooi. Een verbinder die iets met taal heeft, zowel lezen als schrijven. Ik ben benieuwd.

Nou, tot zover maar even, deze eerste keer.

Hartelijke groet,

Leonard

Meestal ben ik niet zo’n meedoener

Adnan,

We beginnen, beiden, aan een leuk avontuur. Leuk dat je ook meedoet. Meestal ben ik niet zo’n meedoener. Maar ik heb af en toe de behoefte anders te doen dan ik van mijzelf gewend ben. Ik doe ook mee omdat ik het belangrijk vind dat mensen minder langs elkaar heen leven. En om de buurt nog leuker te maken . Dat is vooral mensenwerk.

Ik woon nu vijftien maanden in deze buurt.

Mijzelf aan jou voorstellen lijkt mij een goede start. Ik ben een alleenstaande man van 71 jaar.  Na ongeveer 44 jaar met veel plezier te hebben gewerkt, ben ik in 2017 met pensioen gegaan. Het heeft mij behoorlijk wat moeite en tijd gekost om daaraan te wennen. Ik woon nu vijftien maanden in deze buurt. Ik kende de buurt al goed, omdat ik een groot deel van mijn leven hier in de omgeving heb gewoond. Ik ben geboren in de Staatsliedenbuurt en op tweejarige leeftijd met mijn broertje van toen vier en mijn ouders verhuisd naar de toen net gebouwde Sara Burgerhartstraat. Na mij volgden nog zes broertjes en zusjes. Daar ben ik opgegroeid.  Mijn lagere school was aan het eind van de straat. Daar waar nu een moskee is. Na een tussenstap heb ik met mijn toenmalige vrouw en later mijn eerste twee kinderen bijna 20 jaar in de Hofwijckstraat gewoond. En vervolgens bijna 20 jaar net aan de andere kant van de metro/spoorlijn in Slotermeer. Daar is mijn jongste zoon, inmiddels 32 jaar oud geboren. Inmiddels ben ik ook opa van vier kleinkinderen. Dat vind ik fantastisch. Gelukkig wonen ze allemaal in Amsterdam.

Armoede en ongelijkheid zie ik als een groot onrecht.

Mijn kinderen en kleinkinderen zijn heel belangrijk in mijn leven, evenals mijn broers en zuster. Mijn moeder is vorig jaar helaas op 94 jarige leeftijd overleden. Een groot gemis. Daarnaast heb ik nog een paar vrienden en veel kennissen. Ik heb vele interesses, waarvan mensen de grootste is. Al jong vroeg ik mij af, waarom mensen zich zo gedragen als zij doen. Daar heb ik dan ook min of meer mijn werk van gemaakt, waarover later misschien meer. Ik wil graag mensen gelukkig zien en probeer als het kan daaraan bij te dragen.

Een groot probleem vind ik de klimaatverandering. Armoede en ongelijkheid zie ik als een groot onrecht. Ik probeer daar op verschillende manieren wat aan te doen. Maar ik vind vaak, dat ik meer zou moeten doen. Voel mij vaak onmachtig ten opzichte van deze grote problemen.

Over de buurt waarin wij wonen. Ik heb het hier goed naar mijn zin. Ik heb een fijne woning en leuke buren Met veel van hen heb ik goed contact. Prettig vind ik het multiculturele karakter of hoe je het maar noemen wilt. Ik ben nogal kritisch van karakter, volgens mij kan er nog wel het een en ander verbeteren in de buurt. Zoals het regelen van het verkeer, het plaatsen van verkeersborden, het optreden tegen de overlast van auto's en scooters en eindelijk de inrichting van de openbare ruimte afmaken.

Tot slot, ik ben erg nieuwsgierig naar jou als persoon en hoe je in het leven staat. Ik bedwing mijn neiging allerlei vragen te stellen, omdat ik het belangrijker vind om te merken wat je kwijt wilt.

Vriendelijke groeten,

Joop

Suikerfeest is een dag vol gezelligheid

Beste Joop,

Wat gaat de tijd snel...

De ramadan was net begonnen en het is alweer voorbij. Tijdens de ramadan vasten alle moslims, ze verdiepen zich meer in hun geloof en helpen arme mensen. Het is een speciale maand waarin men extra zijn best gaat doen. Ik merk dan ook dat iedereen die met de ramadan meedoet vrijgevig is en veel arme mensen helpt met donaties of voedselpakketten. Het is ook een gezellige maand. Veel families komen bij elkaar om het vasten te breken. Vanwege corona was dat dit jaar minder. We proberen het huis ook gezellig te versieren, zodat de kinderen het mee krijgen. Zie het als maand december met kerstversieringen.

Suikerfeest is een dag vol gezelligheid, met pakjesavond en met lekker eten. Men moet ook de hele dag op familiebezoek. Ik ben met mijn gezin in feestkleding bij mijn zus gaan ontbijten. Het was een geslaagde dag met veel lekkernijen en cadeaus.

Wij zijn ook opgevoed met opa en oma in huis.

Over de opvoeding van de kinderen ben ik het met je eens. Alleen, zoals ik eerder heb aangeven, moeten wij in ons geloof een kind alles geven en verwachten wij zorg voor ons van hen als wij ouder zijn. Tegenwoordig zie je dat minder gebeuren. Wij zijn ook opgevoed met opa en oma in huis. Maar in deze tijd hoop ik alleen op zorgzaamheid en een bezoekje per week van ze, haha. Ik probeer ook veel aandacht aan mijn ouders te schenken en voor ze te zorgen als het nodig is. Zoals je zei, ieder kind is anders en wordt als een individu gezien.

De buurt gaat er ook niet op vooruit

Helaas zie ik veel verschillen in de buurt vanwege de nieuwbouw en bestaande bouw. Ik had liever dat alle oude woningen gesloopt of gerenoveerd werden. Ik woon ook in een oud huis en kan niet wachten tot ik kan verhuizen. De buurt gaat er ook niet op vooruit door vuil en criminaliteit, helaas. De laatste tijd hoor je veel over criminaliteit en dat baart mij zorgen. Qua vuil is het erger geworden en er is veel overlast van muizen.

Nu, ik probeer altijd op tijd te reageren met schrijven, maar de dagelijkse routine en kids laten het niet toe.

Ik wens je verder een fijne dag.

Groetjes,

ADNAN

Ik denk dat de oplossing hem zit in het zoeken naar overeenkomsten...

Hi Erica,

Dank voor je brief en wat grappig dat je vaker brieven schrijft. Ik zat vorig keer te bedenken wanneer ik voor het laatst een brief heb geschreven (anders dan sollicitaties of kaarten met de feestdagen/verjaardagen). Ik kon het me niet herinneren in ieder geval.

Wat mij betreft een goede stap, van Almere naar Amsterdam. En wat gaaf dat je zo’n oud appartement hebt aangepakt. Waren de buren blij met die paarse voordeur?! Omdat niemand zei dat het niet mocht? Ben je brutaal aangelegd of was dit een eenmalige uitspatting?

Eigenlijk heel gek dat je de wijk waar je woont alleen maar op zaterdag en zondag ziet.

Ik weet door alle details inmiddels ook waar je nu woont. Ik loop elke dag rondjes door de wijk. Soms als pauze en soms tijdens het bellen met collega’s. Het is wel leuk om zo’n wijk overdag ook echt te beleven. Ik denk dat – in Oost - het aantal werkdagen dat ik onze buurt overdag zag echt op één hand te tellen was gedurende vijf jaar. Altijd netjes naar kantoor en ‘s avonds voor het eten weer naar huis. Eigenlijk heel gek dat je de wijk waar je woont alleen maar op zaterdag en zondag ziet. En misschien denk je nu: had je nooit vrij? Ja, dat had ik zeker wel. Het liefst ga ik gelijk uit kantoor naar het vliegveld of stap ik in de auto ergens naartoe. Als ik dan de terugreis moet plannen, dan denk ik ook altijd, als ik nu zorg dat ik zondagavond terugkom dan haal ik het maximale uit mijn verblijf. Terugkomend op jouw wooncomplex. Ik vind dat ook echt mooi, juist die oudere stijl maar met de voordelen van nieuwbouw (vul ik dan even in). Er zit volgens mij wel een hoge doorloop in, ik heb er al veel woningen te koop zien staan de afgelopen tijd.

Onze nieuwe woning hebben we samen eigenlijk heel snel aangekleed. We gingen naar de keukenboer om te inventariseren en tweeënhalf uur later liepen we naar buiten en hadden we de keuken gekocht. Veel sneller kon het niet en we zijn er enorm blij mee. Wel valt het soms tegen hoe klein het vriesvak is, maar daar staat tegenover dat we geen kasten tot het plafond hebben. Daardoor ziet het er gezelliger uit. Het oog wil ook wat. Overigens zijn we verder wel vrij praktisch, als er eenmaal iets staat heb ik daar ook altijd wel vrede mee.

Een elektronisch drumstel?

Een elektronisch drumstel? Wat leuk. En dat met boven/onder/links/rechts buren. Gaat dat goed? Oh ja natuurlijk, nu ik dit getypt heb bedenk ik mij dat je het volume natuurlijk kunt regelen als het een elektronisch drumstel is. Doet hij dat al lang? Speelt hij ook wel eens voor (klein) publiek?

Ik heb afgelopen zondag bij The Villy gelunched. Echt een leuk tentje. Al vroeg ik me wel af hoe “prettig” dat terras is als de Bos en Lommerweg straks weer open is. Ze hebben afgelopen week ook weer vorderingen gemaakt met die weg. Je kunt nu al goed zien waar alles komt. Ik had lange tijd de stille hoop dat voor al die leegstaande bedrijfspanden genoeg ruimte kwam voor een terras. En dat vervolgens daar dan wat leuke tentjes kwamen (met terras op het zuiden). Nu zag ik alleen dat er (ook mooi) grote plantenbakken worden geïnstalleerd. Als dat af is zullen misschien meer ondernemers de potentie van de straat inzien. Al heb ik het hier laatst over gehad met iemand die een restaurant wil beginnen. Er zijn kennelijk meer plekken in Amsterdam waar je tegen zeer gunstige tarieven een pand kunt huren. Bijvoorbeeld: aan de Dappermarkt in Oost. Als ik dan ondernemer zou zijn, dan zou ik het ook wel weten eigenlijk… Het interessant om te weten hoeveel adressen er nu bijgekomen zijn (koop en huur). Dan kun je vervolgens wel – op basis van gemiddelden – inschatten hoeveel daarvan pizza’s komen afhalen op donderdag en op zaterdagmiddag een borrel komen doen. Ik zou er in ieder geval wekelijks gaan zitten of afhalen.

Uiteindelijk is Amsterdam helemaal niet zo groot.

Oost, West, ik vind vooral de Javastraat gezellig in Oost. Het is ook een kwestie van de plekken kennen. Nu ik eenmaal hier woon vind ik West ook heel leuk. Is weer eens wat nieuws. Verder zit ik na 30 minuten op de fiets weer in Oost. Uiteindelijk is Amsterdam helemaal niet zo groot. Ik moet stiekem wel lachen dat ik vroeger (op de middelbare school) dacht dat Amsterdam bestond uit de grachtengordel. En nu woon ik er en kom ik daar eigenlijk nooit (tenzij ik aan het varen ben).

Ik hou meer van vrije tijd dan van geld. Dat vind ik wel een leuke uitspraak. Voor zover ik je nu ken, past het ook wel bij je. De grap is dat ik mijzelf meer kan vinden in “ik hou meer van vrije tijd dan van geld” dan in “ik hou meer van geld dan van vrije tijd”. Toch werk ik (en mijn vriendin al helemaal) vrij veel. Het zijn natuurlijk geen communicerende vaten maar er zit doorgaans wel enig causaal verband in. Wat goed dat je dol bent op je neefjes. Als die in Apeldoorn wonen, zie je die dan vaak? Ik heb een broertje. Hij woont ook in Amsterdam. En schoonfamilie uiteraard. Met allen ben ik erg blij.

Of is het misschien ook deels omdat ze naast mij wonen dat ik ze meer spreek?

Terug naar de Kolenkitbuurt. Ja ik denk dat je inderdaad zo drie groepen zou kunnen benoemen. Aan de andere kant, ik vraag me af of het nu zo uniek is. Eigenlijk overal waar ik gewoond heb of ben geweest waren mensen waar je niet mee sprak. Of dat nu een specifieke reden heeft of gewoon omdat je er niet mee spreekt weet ik niet. Ik merk dat ik bijvoorbeeld bij ons in het gebouw het best (en leuk) contact heb met mijn directe buren. Het is wel toevallig dat nu uitgerekend zij naast mij wonen. Of is het misschien ook deels omdat ze naast mij wonen dat ik ze meer spreek? Ik weet het antwoord niet. Ook waar ik ben opgegroeid waren er verschillende groepen die weinig met elkaar spraken, en al die mensen kwamen uit hetzelfde sociaal/economisch milieu en waren allemaal blank. Ik denk dat de kern zit in dat mensen vaak (onbewust) niet openstaan voor anderen en zich er dan logischerwijs niet gelijk mee kunnen identificeren. Vervolgens is het een soort Pavlovreactie dat daar een reden voor gevonden moet worden. Dan denk ik dat veel mensen dan snel kijken naar verschillen zoals geloof, kleur, opleiding, stijl etc. Kortom, ik denk dat de oplossing hem zit in het zoeken naar overeenkomsten in plaats van verschillen. En vervolgens, als die verschillen zich dan voordoen, probeer te begrijpen waarom die ander er zo in zit. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Genoeg geschreven, het is vrijdagmiddag (bloedheet) en ik ga zo het terras op (in de Schinkelbuurt).

Groet, Bob