'Samen' schijnt de toekomst te zijn

Hallo Dorine,

Bij deze mijn derde brief. Je schreef in jouw brief over wandelen in de natuur. Dat je dat graag doet. Wat is dat een zaligheid. Buiten zijn en bewegen is zo goed voor een mens.

Tijdens de lockdown zijn we hier ons steeds meer bewust van geworden. Dat we zuinig moeten zijn op alles om ons heen. Dat lees ik ook terug in jouw brieven. Ik probeer zoveel mogelijk groen te denken., maar dat valt niet altijd mee. Net zoals jij schrijft, pak ik ook makkelijk de auto en zou ik ook graag het vliegtuig willen laten staan. Ik ben hier niet altijd consequent in, realiseer ik me.

Ik mag ook graag letten op datgene wat ik eet. Kan mijzelf een flexitariër noemen. Ik ben bewust met eten bezig. Vanwege de gezondheidsvoordelen, milieuwinst en diervriendelijkheid. Ik vind het alleen zo jammer dat dit vaak een duurdere leefwijze is. Zo jammer, als dit meer gereguleerd zou worden, zouden veel meer mensen denk ik de overstap maken. Toevallig ligt er een brochure naast mij over de aanschaf van zonnepanelen via de gemeente. Ik denk dat ik straks toch een afspraak ga maken voor een offerte.

Toevallig ligt er een brochure naast mij (..) over zonnepanelen

Ikzelf mag graag buiten zijn. Gisteren en vandaag lukt mij dat prima. Voor de lockdown probeerde ik tweemaal in de week te sporten. Ik deed aan zumba (dansen op voornamelijk Zuid- Amerikaanse mzuiek) en yoga. Gisteren had ik sinds lange tijd weer eens een yogales. Buiten weliswaar, maar in het zonnetje. Wat was dat heerlijk. Op het Enkhuizerzand, dus ruimte genoeg. We leken wel een stel kleine kinderen: zo blij allemaal dat we weer even mochten. Lessen in de studio kan nog niet. Dus deze heb ik even meegepikt. Ik moet zeggen dat de spierpijn me meevalt. Ik had verwacht er wel meer last van te hebben.

Ik zal ook wat antwoorden geven op de vragen uit de vorige brief. Ik wilde inderdaad altijd al de verpleging is. Als jong kind al. En ik moet zeggen dat het de juiste keuze is geweest. Ik doe mijn werk al 27 jaar. Volgend jaar 25 jaar in dienst bij dezelfde werkgever. Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben, is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen. Al die mensen, en naar ik begrepen heb vooral jonge mensen, die sombere gedachten en gevoelens hebben. Of zelfs depressief zijn. Best een schrikbeeld vind ik. Gelukkig bespeur ik dat niet bij mijn eigen kinderen. Zijn ook eigenlijk altijd bezig. Studie, stage/werken enz.

Contact met mensen vind ik heel fijn. Dat we dat allemaal nodig hebben is tijdens de lockdown pijnlijk naar voren gekomen

Het bezoek aan mijn opa was leuk. Beiden hebben we daar erg van genoten. Ik had wat lekkers mee voor bij de koffie. Daar heeft hij van gesmikkeld. Hij had al meerdere keren aangegeven zijn kleinkinderen achterkleinkinderen te missen. Ik had hem zelf ook al een jaar niet meer gezien. Wel gesproken over de telefoon, maar dat is toch anders. Zijn muren hangen vol met allerlei foto's van ons. Dat zegt genoeg. Ik heb een mooie foto laten maken van ons samen, en deze in een kaart verwerkt. En zoals je al zal vermoeden: ook deze kaart hangt inmiddels aan de wand. Kleine moeite met een enorme uitwerking. Hebben we alle twee weer mooi meegepikt.

Er is ons gevraagd om ook te schrijven over 2027. Jij hebt daar in je brief over geschreven, lees ik. Of het tot een zelfrijdende auto komt, ik durf daar geen uitspraken over te doen. Twijfel erover. Ik denk toch dat wij wel veel verder zullen zijn in duurzaamheid. Dat kan bijna niet anders meer. We zullen er toch echt aan moeten geloven zo langzamerhand. Uitstellen kan niet meer.

Ik denk dat het onlinewerken wel voor een groot gedeelte zal blijven hangen. We hebben nu gezien dat dat ook heel goed kan. Ik kan mij nog herinneren dat het voor COVID bijna ondenkbaar was om thuis te werken. Dat zowel werkgevers als werknemers het bijna onmogelijk achtten. Weet jij dat ook nog? Dat iedereen beren op de weg zag, ja-maar excuses kon bedenken? Bijzonder dat dit toch zo snel voor 100% is omgedraaid. Wat kan een mens toch flexibel zijn.

Wat kan een mens toch flexibel zijn

Dat er iets van een COVID of een andere ziekte al bestond, dat denk ik wel. Mensen zijn nou eenmaal steeds flexibeler over de wereld aan het reizen (wat naar mijn idee ook niet zal veranderen), komen met elkaar in contact. In mijn werk zie ik al een toename van isolatieverpleging bij minder ernstige ziektes de afgelopen jaren. Dus ik denk zeker dat we rekening moeten houden met iets, of het nu COVID heet of niet.

Ik zou zeggen, vaccineren, vooral vaccineren. Naar mijn idee is dat de enige echte oplossing.

En privé? Jeetje, over zes jaar dan ben ik 55. Ik zal denk ik ook nog wel werken. En ik hoop dan toch echt een gezellig en lief maatje naast mij te hebben staan. Mijn laatste date is niet meer. Te veel verschillende ideeën over hoe een relatie eruit zou moeten zien. Uiteindelijk, met toch wel pijn in het hart besloten niet meer verder te gaan. Ondanks dat het wederzijds was, blijft het pijnlijk. Dus maar weer van voren af aan beginnen dan.

Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn en doen wat ze graag willen

En in 2027 zijn mijn kinderen 27 en 25 jaar. Ik vermoed beide afgestudeerd, en werkend? Ik hoop voornamelijk dat ze gelukkig zijn, en doen wat ze graag willen. Misschien voor hen ook een partner? Ik zeg steeds tegen hen dat zij vooral lekker hun eigen weg moeten gaan. Ik hoef echt nog geen oma te zijn over zes jaar. Ooit natuurlijk prima, heel graag zelfs, maar dan nog niet. Nu lijkt het alsof ik daar ook maar iets over te vertellen heb. Ahum, …

Ik denk niet meer in mijn huidige huis te wonen. Als mijn kinderen zijn uitgevlogen, zou ik graag willen verhuizen. Waarnaartoe weet ik nog niet. Gek genoeg heb ik ook al eens mijn gedachten laten gaan over het leven in een hofje. Jij schreef hier ook al over. In een hofje, met wat meer sociale contacten, maar toch zelfstandig. Schijnt de toekomst te zijn, heb ik al eens vernomen. Maar ik moet zeggen dat het bij mij alleen nog maar bij gedachtes gebleven is.

Groetjes,
Geertje

Briefwisseling met een onbekende

Beste Geertje,

Toch wel gek om te schrijven aan iemand die je niet kent, en tegelijkertijd maakt het dat ook wel weer makkelijker. Ik vind het een heel bijzonder project, en hoop dat wij een leuke briefwisseling zullen hebben. Zo op het eerste gezicht zie ik wel een houding in het leven die overeenkomt. Ik geniet ook van het leven, maar mis nu, na al die tijd ook wel heel erg die leuke dingen zoals: theater, restaurant, terras enz. En vooral mis ik het knuffelen met de kinderen en andere familie. De jongens zijn voorzichtig, maar niet zo heel erg met hun vaste vrienden, en willen mij niet besmetten.

Ik lees in jouw brief niets over een partner, dus waarschijnlijk ben je ook alleen. Ik vind dat nu echt wel lastig soms en dan kan ik wel een rotdag hebben. Gelukkig heb jij je kinderen nog thuis. Ik heb twee katten, en ik ben echt heel blij met ze!

...waarschijnlijk ben jij ook alleen

Bijna een jaar geleden hadden we onze eerste lockdown. Naast alle onrust om een onbekend virus en de dieptrieste situatie in onder andere Italië, vond ik het in het begin voor mezelf ook wel iets hebben. Een mooi moment om al die klusjes te doen die al heel lang wachtten om gedaan te worden. En om eens echt bij mezelf stil te staan: er is best veel gebeurd de laatste tien jaar. Er natuurlijk vanuit gaande dat die lockdown maar een paar maanden zou duren...

Zo had ik de jongens beloofd om voor hun 21ste verjaardag een boek te maken met foto's en belangrijke documenten zoals zwemdiploma's, het schooladvies, tekeningen en ga zo maar door. Ik had al heel veel verzameld vóór Corona en dat zit in een mapje op mijn laptop. En eerlijk gezegd, daar zit het nu nog. Wel met nog meer foto's, dat dan weer wel. En de jongens zijn nu 24 en 27....

De zolder opruimen, kleren uitzoeken, zooi naar het grofvuil brengen, meer schilderen en nog veel meer. Nu eens echt regelmatig mediteren, maar een beetje hapsnap.

Veel dingen heb ik wel gedaan (vooral heel veel weggooien!), maar heel veel ook niet. Het is zeker niet zo dat ik lui ben, verre van, maar er waren vaak dingen die blijkbaar op dat moment belangrijker waren dan een fotoboek maken. En ik moest ook nog onder het mes; een flinke operatie maar alles is gelukkig goed gegaan.

Ik heb enorm genoten van de zomer en de tuin, daar heb ik veel in gewerkt, en lekker buiten gezeten met bezoek terwijl ik herstelde. Ik ben echt dankbaar voor mijn huis en tuin en de buurt waarin ik woon met fijne buren.

Ik ben echt dankbaar voor mijn huis en tuin (..) de sneeuwklokjes staan op ontploffen

En fijn dat we nu weer naar de lente gaan, de sneeuwklokjes staan op ontploffen.

Het ging natuurlijk allemaal anders, we hadden geen idee, het was geen kwestie van een paar maanden, dit virus blijkt veel erger te zijn dan we dachten en de wereld waarin we nu leven vind ik bizar. We zijn een jaar en vele doden verder.

Soms lijkt het alsof ik er aan gewend ben, en dan ineens weer realiseer ik me dat dit allemaal zo gek, naar en triest is voor veel mensen. En dat het geen film is, geen droom, maar de realiteit. Zelf heb ik geen Covid gehad, ik hoop dat dat voor jullie ook geldt, en als het wel zo is, dat het meeviel. Mijn lieve halfbroer van 91 (ja echt) heeft vijf dagen in het ziekenhuis gelegen en toen ging het wel weer beter. En al snel ging het weer héél veel beter, het blijft zo raadselachtig met deze ziekte. Hij is wel snel moe, en loopt niet zo goed meer, maar zegt “dat dat natuurlijk ook eventueel aan de leeftijd zou kunnen liggen”.

Nu mijd ik het onderwerp maar zo veel mogelijk

In de loop van de tijd zijn er natuurlijk ook steeds meer 'deskundigen' opgestaan, wat het soms moeilijk maakt om de juiste informatie te krijgen en ook om met vrienden of kennissen geen conflict te krijgen over hoe het nu allemaal moet als die heel anders denken. Een van mijn beste vriendinnen is zo iemand, ze vindt het vaccineren bijvoorbeeld levensgevaarlijk. Tja. Zij was in het begin ook voorzichtig, afstand houden, handen wassen, maar heeft het grotendeels naast zich neergelegd. Ze leeft wel veel makkelijker dan ik, dat is fijn voor haar :-). Nu mijd ik het onderwerp maar zo veel mogelijk. Wel verbazen we ons allebei er over dat je toch weinig hoort over de ontwikkeling van een goed medicijn. Nou ja, dat is weer een verhaal apart.

Ik weet niet of jij ook te maken hebt met Covid-patiënten in je werk, in ieder geval zal het in het ziekenhuis anders zijn dan voor die tijd. Vrienden van mij wonen een paar huizen verder, en hij werkt in periodes op de IC. Hij is heel blij met zijn eerst prik, en ik moet je zeggen dat ik er ook erg naar uitkijk.

Nu is het alweer 12 februari, er gebeurde ineens weer van alles, in ieder geval had ik niet de rust om mijn brief af te maken. Dat zal ik nu wel doen, en ik zal hem ook vandaag versturen. En daarna mijn dagelijkse wandeling maken in het zonnetje. Jij legt waarschijnlijk heel wat meters af in het ziekenhuis.

Vroeger maakte me het nooit zo uit wat voor weer het was, en zag ik ook nooit op tegen de winter, zoals veel voor mij toen oudere mensen wel deden. Mijn ex-man, waar ik gelukkig heel goed contact mee heb, vindt het altijd vreselijk. Ik vind de zomer fijner, maar de winter geen drama. Ik merk wel dat het zeker van invloed is of de zon schijnt of dat het een grijze dag is. Niet dat ik van een grijze dag meteen depri word, maar van de zon word ik wel blij!

Ouder worden is sowieso wel een bijzonder ding met alles wat erbij hoort. Afijn, een andere keer wellicht daarover.

En intussen lijkt het er op dat ik nu toch ineens redelijk snel gevaccineerd ga worden, als 63-jarige. We gaan het zien.

Ik ben benieuwd naar jouw brief.

Hartelijke groet,

Dorine

Renzen

Lieve Larisa,

Wat leuk om een brief van je te krijgen. Excuses hoeven natuurlijk niet, ik ben al lang blij dat je zo een lange en leuke brief hebt geschreven. Ik vond het zelf namelijk best wel spannend om te beginnen. Weet dan niet zo goed wat ik er in moet zetten, maar nu is er vast een begin gemaakt en dat is fijn.

Klinkt als een heerlijke vrije dag. "Married at first sight" heb ik vorig jaar ook veel gekeken. Dit jaar is het allemaal een beetje langs mij heengegaan.

Ik keek ook 'Koffietijd' en kwam zo ook op het idee om een brief te schrijven met een vreemde. Voor mij heeft het schrijven alleen een iets andere redenen. Ik zit al bijna een jaar thuis omdat ik mijn werkzaamheden helaas niet kan uitvoeren door corona. Ik ben werkzaam bij een bedrijf waar ik mijn collega’s voorzie van koffie. Ik reserveer ook vergaderzalen voor ze en help soms in het bedrijfsrestaurant. Maar goed, alles hangt dus samen met mijn collega’s en die moeten nu natuurlijk thuis werken. De sleur is een beetje aangebroken en zeker in de winter kan ik het soms best wel zwaar krijgen. Het sporten waar ik normaal zo veel plezier en afleiding aan beleef is op dit moment ook allemaal weg door de lockdown. Om mijn energie nog een beetje kwijt te kunnen ga ik soms even lekker fietsen, mountainbiken of wat oefeningen doen.

De sleur is een beetje aangebroken

Wat leuk dat je het naast je werk zo druk kunt hebben met je vrijwilligerswerk en er zoveel plezier aan beleeft. Ik kan me voorstellen dat je het uitgaan en het vrijwilligerswerk dan erg mist. Het internetdaten klinkt erg bekend. Alhoewel ik op dit moment een erg leuke internetdate heb.

Dat er in 2027 geen maatregelen meer zijn omtrent corona hoop ik heel hard met je mee. Eigenlijk hoop ik gewoon dat corona over zes jaar iets is wat in de geschiedenisboeken staat. Maar voor de rest heb ik eigenlijk ook geen idee hoe ik mijn leven over zes jaar zie. Ik hoop dat ik dan in ieder geval een nieuw huisje heb.

Wat vervelend dat je nog niet hebt gevonden wat je zocht. Ik hoop voor je dat je sollicitatie goed uitpakt en dat je daar misschien kan vinden wat je zoekt. Het is ook lastig om te vinden wat je echt leuk vindt. Ik zie mezelf ook niet mijn hele leven koffie schenken voor mijn collega’s, ook al vind ik de variatie die ik heb in mijn werk en mijn werkplek zelf wel erg fijn.

Ik luister graag naar muziek, heb vroeger veel zanglessen gehad en op musical-les gezeten. Er staan hier een elektrische piano en een ukelele in mijn studiootje van 24m2, maar allebei bespeel ik ze niet zo heel goed. Het liefst zou ik wel weer wat meer gaan zingen. Maar ik durf het gewoon niet zo goed. Zelfs niet in mijn eigen huis, het is hier allemaal heel gehorig.

Er staan hier een elektrische piano en een ukelele in mijn studiootje

Maar je kan vast goed gitaar spelen als je het al zo lang doet? Treed je er zelf niet mee op?

Fotografie is op dit moment wel mijn grootste afleiding, ik ben begonnen met een thuiscursus via Zoom ook om mezelf maar weer iets te doen te geven.

Dat is wel leuk ja elke keer een liedje van iemand. Alhoewel ik dus niet zo thuis ben in de bandjes. Ik luister sinds corona heel veel naar Radio 2. Voorheen had ik altijd meer behoefte aan muziek die ik zelf kon opzetten, maar omdat ik al zo lang thuis zit raak ik een beetje inspiratieloos. Dus nieuwe inspiratie is altijd welkom! Is dat bandje een bekende band of heb je die band zelf ooit gevonden? Mij zegt het namelijk niks.

Mijn liedje voor jou is: Let’s Love van David Guetta en Sia… Waarom? Omdat ik afgelopen week wel vier dagen dat lied in mijn hoofd had. Het gekke is dat ik een woordje had onthouden en dat woord was: renzen… Dagen lang ben ik opzoek gegaan naar dat lied maar ik kon het maar niet vinden, totdat ik het weer op de radio hoorde en het met mijn telefoon had laten horen, wat bleek? Het hele woord renzen kwam er niet in voor. Ik ben benieuwd of jij het er ook in kan horen.

Liefs Anne

Mijn hele familie komt uit Friesland

Hoi Hester,

Mijn interesse is nu wel gewekt voor het dieperliggend bewustzijnsniveau. Zelf kom ik vooral ellende tegen die covid en de maatregelen hebben gebracht. Nu komen studenten sowieso wanneer het niet goed gaat. Nu komt het harder aan, want ik herken de situatie heel erg. De machteloosheid groeit. Ik ben blij dat daar nu ook in de media aandacht voor is.

Mijn hele familie komt uit Friesland. De ene helft uit Lemmer, de andere uit Stellingwerf. Voor de crisis ging ik met mijn Beppe vaak naar een plek in Friesland om de grote boodschappen te doen. Eis is wel een Albert Heijn, want die is er niet in Lemmer. Harlingen en Franeker zijn de volgende op ons lijstje… al krijgt Lemmer nu zelf een Albert Heijn. Dan zijn er daar echt meer supermarkten dan inwoners.

Ik word snel ongedurig, wil naar buiten of 'iets' doen

Knap dat je goed op jezelf kunt zijn. Wat zijn jouw tips? Ik word snel ongedurig, wil naar buiten of 'iets' doen. Ongeduld zit daarbij wel eens in de weg. Blijkbaar verstop ik het goed, want 'geduld' is iets waar ik vaak mee gecomplimenteerd word. Ik ben blij dat er nog veel kan, buiten.

Hopelijk kun je binnenkort de marathon lopen. Wordt je eerste marathon Berlijn? Dat is een mooie stad. Bijzonder dat de geschiedenissporen zo goed te zien zijn. Welke sporen zou deze periode hier achterlaten?

Gefeliciteerd met je nieuwe baan! Wat voor planten ga je kweken? Bij mij is een plant kopen een jaarlijks iets. Meerjarige planten halen bij mij vaak één jaar. Nu las ik laatst dat droogte minder schadelijk is dan verzuipen. De komende plant zal dus minder water krijgen.

Nu ben ik ook nog heel nieuwsgierig naar jouw favoriete muziek en gedichten, maar dan wordt het zo’n kruisverhoor. Ik kijk uit naar je volgende brief.

Rayan