Echt het einde van de zomer

Beste D.,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik jou een brief heb geschreven. Alhoewel ik die van jou al even geleden heb ontvangen. Als jouw envelop in de brievenbus bij mij komt, voelt het als een soort cadeautje. Ik kan vaak niet wachten om hem te lezen. Scheur hem zelfs in de lift al open 😉 (ik woon op de vierde etage, dus net te kort om al te beginnen met lezen.)

Deze gevoelens en gedachten hebben tijd nodig

Helaas had je verdrietig nieuws in je brief. Ik begrijp heel goed dat je dan geen ruimte in je hoofd hebt om terug te schrijven. Deze gevoelens en gedachten hebben tijd nodig, neem die tijd. Als je even pauze nodig hebt of ik iets voor je kan betekenen, laat je het dan weten? In ieder geval sterkte gewenst!

Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, over jonger lijken. Persoonlijk heb ik er op dit moment ook weinig moeite mee. Het enige dat ik lastig vind is dat ik tijdens mijn werk soms minder serieus word genomen. Maar goed, de andere kant die jij beschrijft lijkt mij ook mooi. Ik ben benieuwd wanneer ik dat meemaak!

Al met al denk ik dat leeftijd vanaf 19 jaar helemaal niet zo zwaar weegt. Ik betrapte mijzelf er op dat iedereen tussen de 20 en 50 jaar gelijk is in mijn hoofd. Gek hè? Want tijdens deze periode is iedereen ook in een andere fase. De een studeert en woont op kamers, de ander trouwt, de ander is op wereldreis. Eigenlijk kan er zoveel en is ook alles goed. Best bijzonder als je bedenkt dat je tussen 0 en 16 jaar (uitzonderingen daargelaten) allemaal naar schoolgaat, en vanaf je 69e jaar met pensioen van je oude dag geniet. Conclusie, leeftijd is iets geks.

Oh, en ik draag altijd wollen sokken (always cold!)

Dank voor je omschrijving van hoe je eruit ziet. In mijn verbeelding ben je een prachtige dame. En dat zal in het echt ook zo zijn! Ik ben nieuwsgierig naar wat voor kleren je het liefst draagt, en of er een kleur is die je favoriet is of die je juist helemaal verschrikkelijk vindt? Ik heb natuurlijk zwart haar en ben best wel klein. Daarom draag ik graag flair-broeken (zo lijken mijn benen langer) en het liefst zwart of blauw. Ik heb een hekel aan gele kledingstukken. Oh, en ik draag altijd wollen sokken (always cold!).

Wat je schrijft over de liefde vind ik heel knap. Ik denk dat die regels/lessen makkelijker zijn als het 'de ware' is. Of in ieder geval? Ik weet ook niet zo goed of ik daar in geloof. Al heb ik wel iemand gevonden waar ik mij zo goed bij voel, dat ik het haast wel moet geloven. En dat je moeder dit ook zegt, doet mij goed. Ik wens je dit ook in de liefde. Maar het belangrijkste is dat liefde bij jezelf begint. En jij hebt voor je eigen liefde gekozen, om te stoppen met de relatie. Super knap. Ik heb dat nog nooit gedaan. Dat moet heel lastig geweest zijn.

Ik ben altijd nieuwsgierig hoe deze kinderen zich gaan ontwikkelen, en waar ze uiteindelijk belanden

Als ik denk aan mijn werk weet ik niet of ik de start van het leven het mooiste vind. Misschien wel het contact met de kersverse ouders en hulpverleners. Als mensen hulpbehoevend zijn. En natuurlijk is een baby van een uur oud zo fantastisch klein, kwetsbaar maar krachtig tegelijk. Ik ben altijd nieuwsgierig naar hoe deze kinderen zich gaan ontwikkelen, en waar ze uiteindelijk belanden.

Wanneer ik jouw stukje lees over je werk geniet ik. Zo gepassioneerd, de warmte stroomt letterlijk van het papier. Ik heb nog geen tijd/rust gevonden om jouw aanrader Earthrise te kijken. Ik ben gewoon niet zo van 'even zitten/film kijken'. Omdat ik daar te onrustig van word. Ik ga dan liever een artikel lezen, huis opruimen, koken, of wat leuks doen met vriendinnen. Maar ik beloof hem te gaan kijken. Daarnaast las ik dat er bij de Sloterplas een filmfestival was? Ben jij daar geweest, of deel van de organisatie? Ik ben nieuwsgierig naar jouw mening, hoe vond je het?

Deze regenachtige druilerige dag maakt me wat neerslachtig

Nu is het 26 september, dus echt het einde van de zomer. Deze regenachtige druilerige dag maakt me wat neerslachtig. Ik vind de zon zo heerlijk! In principe heb ik geen vakantie gehad, maar met name geld gespaard. Ik ga 1 november vijf dagen naar Lissabon met mijn vriend en twee andere vrienden. Hier kijk ik onwijs naar uit. Heb jij nog tripjes in het verschiet?

Mijn planning is 1 oktober 2023 afgestudeerd te zijn en daarna drie weken Australië. Hopelijk schrijven wij dan nog steeds brieven en kan ik dan heugelijk nieuws brengen 😊

Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel.

Tot de volgende,

X
Louis

PS. Kun jij mij tips geven over koken of een heerlijk recept? Ik ben daar niet zo goed in!

Betekent één brief per week dat we elkaar binnen vijf dagen terugschrijven?

Beste Ignas, 

Ik moet dan ook maar met excuses beginnen. Er kwamen wat dingen tussendoor. Of nou ja, ik liet vooral dingen tussendoor komen, om maar zo lang mogelijk vast te houden aan een tijd zonder avondklok en verdere beperkingen. Ik ben het desondanks met je eens qua vaart, en moet ook zeggen dat ik steeds met een bijna kinderlijk plezier naar de brievenbus liep, waar doorgaans niet veel meer in te vinden is dan rekeningen, reclamefolders en een zaterdagkrant. Maar nu dus jouw gedachten - waarvoor ik de envelop al openscheurde op de trap. 

Ondanks mijn wat verlate antwoord heeft jouw brief – en vooral jouw observaties aangaande zere plek-etterende wond-dood – me wel beziggehouden deze week. Ik heb er eigenlijk nooit zo over nagedacht, maar het is wel hoe de natuur soms in elkaar steekt. Oudere dieren die niet meer mee kunnen blijven achter (je oom?) of worden achtergelaten. De gradueel eindigende groei en bloei, in het tempo van de seizoenen. 

Nadenken over dit alles voelde ongemakkelijk, en beangstigend, vooral ook door deze tijd – en het stilstaan

Nadenken over dit alles voelde ongemakkelijk, en beangstigend, vooral ook door deze tijd – en het stilstaan. Luidt het 'gemis' van grijs de eerste tekenen van de herfst in? Of is het nog lente, met voor nu een onwaarschijnlijke periode van hevige vorst? 

Twee lieve vrienden van mij schreven het lied 'De vaart uit de tijd', over het omarmen van deze stilstand. Hoewel de snelheid waarin mijn pre-COVID-19 leven zich voortbewoog niet per se een vijfsterrenreview zou verdienen, kan ik me toch maar moeilijk onttrekken aan de maatschappelijk opgelegde 'tik-tak' – zeker voor een 35-jarige met zo'n beetje kind noch kraai. De door velen ervaren 'rust' vind ik helemaal niet, eerlijk gezegd. Misschien door het verliezen van de eigen regie, en de steeds beperktere vrijheden, hoewel ik alle regels mak volg. Daar voel ik me dan ook wel kwetsbaar, want ik sprak dat nog niet eerder hardop uit. Kris-kras brengt me dat ook bij het einde van jouw brief. 

Ook ik ervaar wat jij ervaart. Ik kan me niet voegen naar jou, wat ik in een gesprek zou doen. Of me op de oppervlakte houden, als ik je stom-gek-naar-of-wat-dan-ook zou vinden. Al is het eerste veel waarschijnlijker, als people-pleaser (is daar een fatsoenlijk Nederlands woord voor?). 

Daar komt dan ook nog het potentieel 'publieke' karakter van deze brievenwisseling bij. Het voelt als naakt zijn, voor een onbekend en veroordelend publiek. Een beetje wat schrijven moet zijn, denk ik. Maar het voelt verkeerd om hier een preuts filter op los te laten, of het te stileren, als ware het Instagram. Want het zijn vooral de échte gedachten, en hersenspinsels, die ik interessant vind. Juist omdat ik je niet ken. Dat vraagt ook om wederkerigheid. En dat publieke, tja. Een zorg voor later, wat mij betreft. 

En dat van dempen niets goeds komt, zoals water altijd zijn weg vindt

Ook je opmerking over het internet, en het versterken van elk geluid, hield mij bezig. Als we alle voor- en nadelen bij elkaar optellen, wat zou er dan onder aan de streep staan? Plus of min? Ondanks het monddood maken van Trump en - iets dichter bij huis - Lange Frans geloof ik dat openbaarheid (uiteindelijk) een zelf-zuiverend effect heeft, en controle mogelijk maakt. En dat van dempen niets goeds komt, zoals water altijd zijn weg vindt. Maar misschien ben ik daar ook naïef. 

Jouw YouTube kijkende zoon is als we deze brieven herlezen zestien jaar (overigens (ex-)Brabo hier). Wat zou je hopen dat hij in 2027 vindt? 

Liefs, Nicolette 

P.S: Betekent één brief per week dat we elkaar binnen vijf dagen terugschrijven? Of dat het antwoord niet langer dan 7 dagen na ontvangst op zich moet laten wachten?