Die rust – de rust van een baggergat

Hallo Marc,

Daar ben ik weer. Dank voor je uitgebreide brief. Was echt een genot om te lezen. Je bent al net zo’n “veelpleger” als ik, begrijp ik, wat betreft activiteiten, hobby’s, werk en wat dies meer zij. En wat me opvalt, is dat er ook zo veel overeenkomsten zijn. Jij werkt als vrijwilliger bij het Pieter Vermeulen Museum, ik bij het Poldermuseum Heerhugowaard (waar ik concerten en lezingen organiseer); jij speelt gitaar, ik heb dat jarenlang gedaan (nu niet meer); tuinieren, vogels in de tuin, lezen, Amerikaanse verkiezingen, wonen in Oud-West…  alleen dat vissen, brrr.

Vroeger viste ik weleens met mijn vader als we `s avonds in een baggergat lagen te wachten tot we bij de baggermolen terecht konden om zand te laden. Mijn vader was binnenvaartschipper en soms, als we daar op een mooie zomeravond met het schip lagen te wachten, wilde hij nog weleens, zittend op een bolder, een hengeltje uitgooien en dan zat ik als klein meisje met mijn hengeltje op de bolder naast hem. Het is een herinnering die ik koester vanwege de enorme rust die ervan uitging, gewoon in de stilte van de vooravond naar je dobber zitten staren… verder niets. Herken je dat? Of sta jij bij voorkeur in de woest brullende branding op de pier? Maar als ik dan een vis had gevangen, durfde ik hem er niet af te halen. Nu vind ik het vooral zielig, een vis met een haak in zijn bek. Heb jij daar geen moeite mee? Gooi je ze terug, eet je ze op? Je houdt van dieren en de natuur. Hoe verhoudt zich dat tot elkaar?

Die rust – de rust van een baggergat; mooie boektitel - brengt me trouwens op het volgende.

Door het hele corona-gebeuren ben ik –zoals veel anderen - in een lagere versnelling terechtgekomen, wat ik enerzijds prettig vind en anderzijds vervelend.

Prettig omdat ik nu zeeën van tijd heb en eigenlijk nooit meer hoef te racen naar de volgende cursus, afspraak, verplichting… Tijd waarin je lekker een beetje kunt zitten mijmeren over van alles en nog wat of gewoon kunt lanterfanten in huis of tuin zonder het idee dat je nog dit moet doen of dat moet afmaken, waarmee ook het besef indaalde dat we wel heel druk zijn met ons allen, misschien té druk. Aan de andere kant is het natuurlijk ook heel leuk om hobby’s te hebben en op veel gebieden actief te zijn. Ik mis bijvoorbeeld mijn werk bij het Poldermuseum: de collega’s, de concerten, maar ook de sociale contacten, de (verjaardags)feestjes. Ergens is het tegenstrijdig. Ik ben er nog niet uit. Hoe ervaar jij het?

Wat de Amerikaanse verkiezingen betreft, zitten we op één lijn. Enerzijds ben ik opgelucht dat Biden gewonnen heeft, anderzijds maak ik me zorgen over hoe het verder gaat en of niet alsnog, zoals jij het noemt, de pleuris uitbreekt. Als je ziet wat het Republikeinse kamp onder leiding van Grote Boze Kleuter (GBK) voor bizarre capriolen uithaalt om de verkiezingsuitslag te torpederen, slaat de schrik me om het hart. En steeds meer invloedrijke Republikeinen sluiten zich aan bij de gekte. Zo eenvoudig is het kennelijk om een democratisch land naar de afgrond te voeren met als voornaamste doel jezelf en je familie te verrijken. Je zou denken dat het onderwijs-systeem in de VS - toch een welvarend en democratisch land - op peil is en dat mensen enigszins in staat zijn helder na te denken, maar is dat wel zo? En als de Senaat gewoon in handen van de Republikeinen blijft, is Biden compleet vleugellam en stemt over 4 jaar de meerderheid misschien weer op Trump of een andere malloot. Wat een nachtmerrie! Oké, zo ver is het nog lang niet… pfff, even de hartslag omlaag brengen.

Waar heb je trouwens gewoond in Oud-West? Ik heb vroeger een tijdje op een oude tjalk aan de Da Costakade gewoond en van 1985 tot 1999 op de Willem de Zwijgerlaan, over de brug in de De Clerqstraat en dan meteen rechtsaf, het eerste blok. Dat is weliswaar De Baarsjes, maar om de hoek van Oud-West. De buurt is inmiddels aardig opgeknapt, hip en trendy, met veel eettentjes en leuke winkeltjes.

Nog even over “De Herdershut” van Tim Winton. Die is vertaald door mijn collega Molly van Gelder. Ere wie ere toekomt.

Ik verheug me op je volgende brief.

Groet van Regina