Dat is echt heerlijk, die ochtenden vol tijd

Hallo Gera,

Er zijn zomaar weer een dikke twee weken voorbij! Je zou denken, niet werken, tijd te over om te schrijven. Maar op een of andere manier vult mijn leven zich met van alles.

Voorop staat op dit moment de komst van Ziva, onze witte herder pup. Mijn zus grapte al, een echte corona-pup. Toch is het voor ons al heel lang een wens, dus niet een impuls. Wel maakt het thuiswerken van mijn man, het thuis school hebben van onze jongste en het feit dat ik als therapeut niet mag werken, dat het nu goed mogelijk is! We hebben er erg veel zin in, zijn druk met inlezen, adviezen krijgen (gevraagd en ongevraagd zoals dat gaat) en vooral veel spullen in huis halen. Net een klein kind dat op komst is.

Hoe gaat het met jullie pup? Genoten van die bijzondere week sneeuw? Dat zal zo’n eerste keer wel een intense ervaring zijn voor pup-lief? En het hoge water in de Waal? Toen ik je brief kreeg was ik net een dag op bezoek geweest bij een lieve vriendin die in Nijmegen aan de Waalkade woont, daar had ik genoten van het hoge water en het sluiten van de schotten in de kade. Nu allemaal alweer achter de rug. Vandaag zelfs een echte warme lente dag, met een heerlijke vroege wandeling op de Hoge Veluwe.

Daar kan ik echt van genieten, wandelen met goede vriendinnen, samen lachen, soms mopperen of huilen om wat er nu is of niet is. Maar de verbinding voelen samen doet erg goed. Hoe vergaat het jou? Red je het met alle beperkingen, om toch ook te genieten? Je schreef al wel dat je ook ontdekte dat er nieuwe paden ontstaan in je leven. Ik ben benieuwd!

Wat een veerkracht en humor, net zoals jij het beschrijft, daar leer ik zoveel van

Leuk te lezen dat je een nieuwe vriendschap hebt met een man van 95 jaar. Mijn man heeft hier net zo’n ervaring met Jan. Een buurman van 90 waar hij al jaren langsfietste naar het station en zo’n 'zwaaicontact' mee had. Nu door corona maar eens gepolst hoe het ermee stond. Inmiddels hebben de mannen een heerlijk contact, erg veel plezier met elkaar en doen ze samen kleine klussen. Jan leert ons ook heel veel over de geschiedenis van de stad, hij weet er zoveel van. Prachtige verhalen uit de oorlog, of over de IJsselcentrale waar hij vroeger chauffeur was van de directeur. Alleen al het woord directeur is antiek en de verhalen zijn dat helemaal. En inderdaad, wat een veerkracht en humor, net zoals jij het beschrijft, daar leer ik zoveel van.

Jan had laatst bijvoorbeeld een broek laten verstellen (hij wordt wel oud en mager) en vertelde daarover. Het bleek een dienstbroek te zijn van zijn uniform. Wij rekenen dan snel terug dat de broek toch al gauw dertig jaar moet zijn. Ongekend! De grap was dat de broek nog te wijd was. Hij dus naar de Aldi voor de riemen die in de aanbieding waren (bedenk hem dan in zijn scootmobiel of in zijn Opeltje Agila op de weg en dan met mondkapje op een Aldi in). Hij koopt dan direct maar de laatste twee. En dan thuis ontdekken dat de broek geen lusjes heeft maar versteld wordt met een elastiek en knopen! Hij heeft dan echt de grootste schik, als hij dit zit te vertellen. Wat mij ook zo treft is dat hij mij bij het kennismaken gewoon een hand gaf en me later ook binnen vroeg bij hem thuis. Het menselijke contact is zo belangrijk voor hem, dat hij daarvoor kiest boven de afstandelijkheid van nu. Hij noemt het niet met zoveel woorden, maar toont wel zijn emotie daarbij. Ik ben dan zo blij met hem, dat hij voor het leven kiest!

Dat deze tijd iets goeds kan brengen, herken ik wel. Wij zitten eigenlijk voor het eerst sinds ons trouwen (dit jaar 25 jaar) door de week samen te ontbijten. Dat is echt heerlijk, die ochtenden vol tijd, kopje koffie, en samen kletsen. Mijn man werkt in Amsterdam en was altijd vroeg weg en laat thuis, waardoor we veel minder samen waren en hij ook veel minder van de kinderen mee kreeg. Ik heb de indruk dat hij dit wel zo wil houden straks, niet meer de volle week op pad.

We hechten hier in het westen natuurlijk sterk aan ‘bewijs’

Hoe gaat het met jouw thuiswerken in de kinderopvang? Veranderen er nu dingen door de maatregelen en de lockdown? Merken jullie bijvoorbeeld ook iets over toegenomen huiselijk geweld? Dat zijn toch wel heel heftige verhalen. Dan zou je zo graag helpen en hoop je op snel betere tijden. Sowieso zou ik heel graag mijn werk weer op pakken. Wij, shiatsu therapeuten, zouden zoveel kunnen betekenen voor mensen met stress klachten, zorgen of verdriet, of bij het opbouwen van vitaliteit. Ik verwacht alleen dat we nog echt langer geduld moeten gaan opbrengen. We komen als vakgebied wel meer en meer in beweging, door ons verhaal te vertellen in de sociale media en ook in Den Haag. Juist vanuit de waarde die de oosterse geneeskunde heeft, zou deze veel kunnen bieden bij het ontlasten van mensen en de zorg. We zouden een goede bijdrage kunnen leveren aan het wegwerken van de wachtlijsten! Het is een mooie eerste stap naar integratie van westerse en oosterse geneeskunde, al denk ik wel dat we nog heel wat te overwinnen hebben.

Als ik denk aan de toekomst dan hoop ik ook werkelijk dat dat een van de goede dingen zal zijn die uit deze tijd komt. Een gezondheidszorg waarbinnen we vrije keuze hebben en dat het onderscheid tussen regulier of alternatief niet meer de toon heeft van goed en fout. Hoe mooi zou het zijn wanneer artsen gebruik maken van de kennis en kunde uit alternatieve zienswijzen en weten door te verwijzen. Dat vraagt denk ik om nieuwe manieren van wetenschappelijk onderzoek toe te passen, we hechten hier in het westen natuurlijk sterk aan ‘bewijs’, maar dat lijkt me een leuke uitdaging!

Het raakt denk ik ook wel een diepere laag waarin ik hoop dat we toegroeien naar een samenleving waarin we veel minder tegenover elkaar staan, en veel meer vanuit interesse en verbinding met elkaar leven. Alles wat nu zo op scherp staat is pittig, de rellen, de politiek, de maatregelen, het niet mogen werken, de onzichtbaarheid van ons vakgebied. Maar de tegenstelling en de emotie die dat oproept helpt me wel echt op weg om milder te worden, meer begrip en geduld te hebben voor de wereld om me heen. Misschien is dat wat jij ervaart bij het vele wandelen, de nadenkmomenten zoals jij ze noemt. Juist doordat het zo pittig is, leer ik kiezen voor zacht en mild, geduld en humor, relativeren en genieten. Herken jij dat?

Men is zo bang voor ‘zweverig'

Leuk te lezen dat je HR-manager in de zorg bent geweest! We zouden heel mooi ideeën kunnen uitwisselen over het opbouwen van visie in de zorg. Ik merk in de gastlessen die ik geef aan verpleegkundigen palliatieve zorg, dat het nog best een ding is om het over complementaire of alternatieve zorg te hebben. Men is zo bang voor ‘zweverig’, terwijl ik denk dat er juist veel te winnen is. De kwaliteit van de aanraking in de shiatsu zou bijvoorbeeld veel kunnen betekenen voor patiënten in het ziekenhuis. Maar goed, aanraken was natuurlijk niet aan de orde in mijn laatste les …….

Wat jij schrijft over vakantie en uitgaan herken ik ook heel erg. Wat zal dat genieten zijn! We kijken op dit moment wel naar het tv-programma 'Meiden die rijden', over jonge vrouwelijke vrachtwagenchauffeurs. Eén van de meiden rijdt op Frankrijk, en dan zit ik zo te genieten van dat landschap, de péage, alsof ik er zelf weer ben op weg naar mijn schoonvader. Of de Britse crimi’s en dan dat mooie landschap van Schotland. Ik voel het gewoon weer. Dat merk ik ook wel, dat muziek of tv-beelden mooie herinneringen boven halen en dat ik daar veel meer van kan genieten dan vroeger, toen alles eigenlijk binnen handbereik was.

Soms zijn 'gewone' boodschappen een behoorlijke uitdaging geworden

Ik zie dat ik inmiddels op de derde pagina ben met typen, heb de volgorde van pen en laptop omgedraaid deze keer. Maar dat overschrijven zal zo ongeveer vijf kantjes worden…… dus toch maar een keer gemaild. Wie weet ga ik eens op zoek naar een mooie ansicht, voor tussendoor. Dat vond ik vroeger ook zo leuk, even bij de boekhandel wat ansichten op voorraad kopen, voor zomaar. Kijken hoe ik daar nu mooi aan kan komen, die krijg je nog!

Soms zijn 'gewone' boodschappen een behoorlijke uitdaging geworden, zoals ansichten kopen. Ook wel geinig hoor. Ik moet een muurtje behangen, maar heb heel internet afgestruind. Click en collect kan dan wel voor de plamuur in Zwolle, maar de lijm en het behang moet ik dan afhalen in Apeldoorn, toestanden! En de lokale schilder was helemaal ingewikkeld in zijn webshop, dus dan toch maar weer de groothandel of bol.com. Daar is mijn geduld dan nog niet groot genoeg voor. Al die losse bestellinkjes en soms weken wachten op het bezorgen. Vroeger ging je even naar de bouwmarkt en was je binnen een uur klaar met alles. Uitdagingen dus, die ook wel helpen om je te bezinnen op het gemak dat we hadden en of dat wel wenselijk is.

Nou Gera, ik zit toch alweer een uurtje achter mijn laptop. Wel gezellig op zondagavond, muziekje op spotify erbij, in mijn werkkamer, kat te snorren in de stoel, maar ik ga nu nog even naar beneden. Oudste dochter is nog thuis, even genieten van haar aanwezigheid!

Tot de volgende brief/mail,

Hartelijke groeten Lies