Nu kan mijn wereld langzaam weer open gaan

Ha Clannad,

Ik schrijf je vanuit de trein. Helemaal in m’n eentje in een eersteklascoupé. Daar word ik zo gelukkig van. Op weg naar een geliefd iemand. Dat draagt natuurlijk bij aan het geluk!

Ik ga met onze jongste naar Feyenoord-Utrecht, in de Kuip. Hup wie er wint. Die mag de voorrondes van de Conference League in. Ik noem dat nog steeds Europacup III en dat verraadt dan gelijk mijn leeftijd.

......ik heb mijn eerste injectie binnen!

Iets anders dat dat verraadt: ik heb mijn eerste injectie binnen! Afgelopen donderdag. Een dag een wat zware arm waartegen een stomp gegeven leek; verder nergens last van. Nu kan mijn wereld langzaam weer open gaan. Ik heb wat wandelafspraken gemaakt en in mijn hoofd een lijstje van welke musea ik het eerst ga bezoeken.

Heeft dat bedrijf gereageerd, waar jij zo’n mooie moedige boodschap voor had? Het kan zo opluchtend en prettig zijn wanneer er begripvol wordt gereageerd, vind je ook niet? Zo nee, dan jammer, jij bent jezelf trouw gebleven door deze mail te sturen.

Ik zag gisteren een mail van ‘de organisatie’ binnen komen. Ik heb hem nog niet gespeld. Ik heb op het eerste gezicht geen bezwaar tegen het delen van onze brieven, jij? Voor de goede orde: als jij het niet wilt, dan gebeurt het niet.

Het is nog een hele logistieke puzzel, om naar zo’n voetbalwedstrijd te gaan, die nu met 6500 toeschouwers gespeeld mag worden. Naar Zwolle (35 minuten met de auto) om getest te worden in de meest dichtbije locatie en dan een flinke omreis met de trein, omdat Amersfoort-Utrecht eruit ligt dit weekend. Dan mijn rugzak op station Rotterdam in een kluis doen, want anders moet die bij het stadion in een hokje en duurt het eindeloos voor je die terug hebt. Tot slot een OV-fiets huren, want de tram is me te druk, zeker op de terugweg.

Dan bedenk ik altijd hoe fijn het is dat ik me makkelijk beweeg in de openbare ruimte, ook op onbekend terrein en hoe heerlijk het is dat ik goed ter been ben en tot slot, niet te vergeten, dat ik geld genoeg heb voor een taxi, of iets anders als dat nodig is.

Ik verheug me dus enorm op de bioscoop en de musea en om weer naar kantoor te mogen!

Gaat er voor jou nog wat veranderen nu de regels wat soepeler worden? Meer naar school? Ik hoop het voor je. Ik verheug me dus enorm op de bioscoop en de musea en om weer naar kantoor te mogen! Op dat laatste front nog steeds weinig nieuws. We worden nog steeds geacht helemaal thuis te zitten. Zoals je weet, dat ben ik zo zat!

Ik zal wel conditie moeten gaan kweken. Mijn werkplek (die ik dus nog niet gezien heb!) is op de achtste verdieping. Zestien trappen, dat doe ik niet fluitend. Dat doe ik NOG niet fluitend, hoor ik mijn zusje zeggen. Dat NOG schijnt iets in je hoofd te doen, dat je het gevoel krijgt dat je het ooit wel zult bereiken.

Russisch, dat spreek ik NOG niet.... bridgen, dat kan ik NOG niet....waar de brievenbus is? Dat weet ik NOG niet 😀

Warme groet,

Ina