De Kolenkit is een buurt in transitie en misschien zelfs in verwarring

Ha Bob,

Wat een leuke brief van je! Het is grappig – ik schrijf met best veel mensen, maar de wetenschap dat jij een soort buurman van mij bent en dus onze buurt echt kent, geeft een hele andere dimensie aan de brieven. Meestal schrijf je met mensen die verder weg wonen, omdat je bij iemand in de buurt net zo gemakkelijk even langsgaat.

Het geeft niet hoor, dat je niet gelijk terugschrijft. Ik weet eigenlijk niet of dat wel de oorspronkelijke bedoeling van het project was – volgens mij wekelijks schrijven – maar wij zijn toch later ingestapt dus ligt het bij ons wat anders denk ik 😉

Spannend is dat hè, om een woning helemaal naar je zin in te richten? Ik heb dat een maal gedaan: toen mijn vorige relatie na 17 jaar uitging en ik niet wist hoe snel ik naar Amsterdam moest verhuizen (we woonden in Almere). Ik heb een volkomen uitgeleefd appartement uit 1883 in de Jordaan gekocht toen en alles binnenin laten slopen. Hele nieuwe indeling, nieuwe keuken, badkamer, vloer, plafond… alles. Gelijk ook wat geïsoleerd, maar nog steeds waaide het binnen net zo hard als buiten! Toch was dat het mooiste huisje van Amsterdam, omdat het voor het eerst echt helemaal voor mij was. Barokke muren, fluwelen gordijnen, rode keuken… zelfs de voordeur heb ik knalpaars geschilderd, gewoon omdat niemand zei dat het niét mocht. Na een jaar of vier kwam ik mijn huidige man tegen, zijn we na zo’n zes maand getrouwd en trok ik in eerste instantie bij hem in. Later hebben we dus dit appartement gekocht. Omdat hij zijn vorige woning ook casco had gekocht (nieuwbouw) en ik dus ook al zo’n enorme verbouwing had meegemaakt, wilden we nu allebei een huis waar we zo in konden trekken. We hebben in de loop van jaren wel steeds dingen veranderd, maar de keuken en de badkamer zijn nog steeds hetzelfde! We zitten inderdaad in de oudbouw van de Kolenkit, maar het complex is in 2006 wel helemaal grondig gerenoveerd. We zijn zelfs beschermd stadsgezicht en in onze mooie binnentuin staat een kapel uit de jaren ’50 met monumentenstatus. Ik ben erg trots op ons mooie complex!

Hij noemt dat ‘de kleur van de gordijnen’ – voor sommige mensen heel belangrijk, voor anderen weer veel minder.

Hoe ging dat bij jullie: was het lastig om samen te bepalen hoe bijvoorbeeld de keuken eruit moest zien? Of hebben jullie redelijk dezelfde smaak? Het kan ook nog dat het voor één van jullie belangrijker is dan voor de ander: ik vind de praktische opzet van de keuken belangrijker dan mijn man, die zo min mogelijk kookt 😉 en wie het allemaal niet zo uitmaakt. Hij wilde daarentegen een goede plek voor zijn elektronische drumstel, waar ik dan weer niet om geef. Hij noemt dat ‘de kleur van de gordijnen’ – voor sommige mensen heel belangrijk, voor anderen weer veel minder.

Tja, de afwezigheid van leuke winkeltjes en horeca vind ik ook jammer. Ze zaten er wel, in de nu gesloopte flats en bij de nieuwbouw tegenover ons zijn wel weer ruimtes te huur hiervoor. Maar ik denk dat veel ondernemers het nog spannend vinden om hier te settelen: de Kolenkit is een buurt in transitie en misschien zelfs in verwarring. Van oudsher gericht op een voornamelijk Turks-Marokkaanse gemeenschap, vaak met een wat kleinere beurs (veel sociale huur) en nu zien we steeds meer koop en middelhuur en ook steeds meer wit en hoogopgeleid. Daar zou je als ondernemer op voor moeten durven sorteren en ik snap dat dat best eng is. Ik ben meer gericht op het centrum dan op Nieuw-West en als je eenmaal gewend bent om voor je avondje uit de stad in te fietsen dan heb je misschien ook minder behoefte aan zoiets in de buurt. Toch ga ik wel regelmatig naar The Villy, onder Rhapsody – voor een cappuccino, lunch of een wijntje (het kan daar!), omdat ik graag wil dat ze blijven.

...ik hou meer van vrije tijd dan van geld...

Wat bijzonder dat je van Oost naar West gekomen bent! Ik merk aan mijn Amsterdamse vrienden dat ze vaak in de buurt blijven waar ze voor het eerst neerstreken: voor mij en voor mijn man was dat West, voor enkele Oost-vrienden was dat Oost (voor mij buitenland – ik neem altijd mijn paspoort mee als ik ze ga bezoeken ;-)) En ja, ik ben hartstikke import: oorspronkelijk zelfs helemaal uit het oosten van het land.

Ik vind je werk helemaal niet saai – ik ben blij dat er mensen als jij zijn want dan hoef ik mij er niet te veel in te verdiepen. Ik heb iemand om alles officieel te regelen voor mij. Overigens ben ik een eenmanszaak en heb ik dus geen BV. Mijn broer wel en hij doet het goed. Maar ik hou meer van vrije tijd dan van geld, dus werk ik beduidend veel minder dan hij, met dus ook flink minder inkomsten. Hij woont met vrouw en twee kinderen (ik heb zelf geen kinderen en ben daarom dol op mijn neefjes) in een flinke jaren ’20 villa in Apeldoorn, en zijn oprit is al groter dan ons huis! Heb jij broers/ zussen? En nog een beetje een leuke schoonfamilie? 😉

Ik wil ze als gelijkwaardig zien, maar zo zagen zij dat niet: of ik de burgemeester wilde vragen of zij wat kon doen aan de schuren in de muur en de schimmel en de ratten in hun huizen?

De documentaire over de Kolenkit/Akbarstraat heb ik ook gezien, beide delen. Ook nog over gehad met Felix Rottenberg, die ik een paar keer ontmoet heb. Alle goede bedoelingen ten spijt laat ook het tweede deel vooral hetzelfde eenzijdige beeld zien, namelijk de polarisatie van de wijk, het wij-zij gevoel. Er zijn drie soorten bewoners in de Kolenkit die niet of nauwelijks mengen, en dat zijn de moslims / mensen met een migratie-achtergrond, de  ‘oude’ Amsterdammers die al generaties in de wijk wonen en de nieuwkomers (van verschillende achtergronden: ook moslims en ook expats) die als enige de dure nieuwbouw kunnen betalen. Dat dat tot wrijving leidt snap ik wel. En weet je, het is ook ontzettend moeilijk om uit je bubbel te komen. Toen een paar jaar terug burgemeester Halsema met enkele buren in gesprek ging en ik daar ook bij was, stapte ik bewust op wat moslim-buurtgenoten af om een praatje te maken met ze. Ik wil ze als gelijkwaardig zien, maar zo zagen zij dat niet: of ik de burgemeester wilde vragen of zij wat kon doen aan de scheuren in de muur en de schimmel en de ratten in hun huizen? Voor hen was het logisch dat ‘witte’ mensen meer bereiken, en dat voelde echt, echt heel naar. Ik heb ze aangeraden om het zelf te zeggen en uiteindelijk hebben ze dat ook gedaan. Ik begreep dat renovatie of sloop/nieuwbouw van het Noorderveld nu inderdaad op de planning staat, maar het is wel laat natuurlijk. En of dat aan Femke te danken is, is ook de vraag 😉 Hoe is eigenlijk de samenstelling van jouw straat? Zie je daar nog wat diversiteit? Een deel van ons complex is nog sociale huur, en de prijzen zijn de afgelopen vijf jaar ook verdubbeld, dus er is verschil tussen mensen die hier al langer wonen en mensen die hier recent zijn komen wonen als het gaat om sociale status.

De schoonste straat van Bos en Lommer

Je had het in je brief over buurtgevoel en hoe je je evengoed ergert aan mensen die hun vuil naast de containers zetten en gelijk begon alles in mij te steigeren! Ik kan me daar ook enorm over opwinden. Wij doen met onze straat mee aan De schoonste straat van Bos en Lommer (afgelopen keer zijn we tweede geworden) en mijn man is containeradoptant, dus we zijn dagelijks bezig met het schoonhouden van onze straat. Zelfs als de containers leeg zijn, zetten ze er nog dozen en troep naast! Wij hebben met ons complex een Facebookgroep, maar daar zit niet iedereen in. Toch helpt het wel als we steeds een nieuwe oproep doen om de straat netjes te houden – het is nu veel beter dan een half jaar geleden. Ik merk wel dat precies die houding van mensen mij ergert, de arrogantie en laatdunkendheid en egocentrisme van veel van onze buurtgenoten, hebben mij wel eens doen overwegen om te verhuizen naar een plek ver weg van Amsterdam, waar mensen nog lief zijn voor elkaar.

Maar tegelijkertijd zijn wij verknocht aan onze stad en is het maar de vraag of het misschien niet een maatschappelijk probleem is dat mensen steeds minder lijken te geven om de wereld en om elkaar. Ik ben in elk geval heel blij te horen dat jij en je vriendin echt jullie best doen er een mooiere wereld van te maken: ik vind dat jullie al erg veel doen op het gebied van duurzaamheid. En het gaat ook niet om perfectie, maar om bewust kiezen wat je wel doet en wat niet. Ieder mens heeft het recht inconsequent te zijn.

Zo, dit was een gênant lange brief. Voel je niet verplicht mijn schrijfwoede te evenaren 😉 ik ben blij met elk antwoord!

Geniet van de zonnige dagen en tot schrijfs, Liefs, erica