Nergens tijd en ruimte voor hebben

Hoi lieve Simone,

Dat is echt alweer even geleden. Mijn hoofd was/is vol met opeenstapelingen van van alles en nog wat. Zo'n gevoel dat je nergens echt tijd en ruimte voor hebt. En vooral een teken om rust te creëren, in de vertraagstand te gaan en zodra het weer kan actie te ondernemen en de dingen te gaan doen die energie geven.

Met onze zoon gaat het inmiddels weer goed, hij heeft wekenlang last gehad van een virus en dat hakte er bij ons allemaal in. Mede omdat zo'n eerste jaar ouderschap al onze reserves al had opgemaakt en deze coronaperiode vermoedelijk ook wat heeft gedaan met mijn gemoedstoestand.

Net-niet-helemaal-vrij

Ondertussen denk ik dat jij je tweede vaccinatie al hebt gehad. Hoe voelt dat? Mijn man en ik hebben vorige week onze eerste prik gehad.  Mijn ouders zijn inmiddels helemaal gevaccineerd en mijn vader heb ik sinds een jaar weer een knuffel gegeven. Dat was oud en vertrouwd. Ook niet emotioneel eigenlijk, maar nog net zo normaal als voor corona. Mijn moeder zie ik dit weekend voor het eerst sinds haar vaccinatie weer, dus die durf ik ook weer te knuffelen. Verder merk ik dat de fysieke begroeting echt nog uit mijn systeem is en ik mij kan voorstellen dat er ook veel mensen zijn die ik niet meer fysiek ga begroeten zoals verre familie, volle verjaardagen met vage kennissen, collega's tijdens de eerste werkdag na oud & nieuw etc. Ik ben zo nieuwsgierig hoe onze sociale omgangsvormen zich de komende tijd gaan ontwikkelen. Soms merk ik dat het virus mentaal ook echt wel sporen bij mij achter laat. Zo vertelde een vriendin vanochtend dat haar dochter koorts had en mijn eerste gedachte was:  'ojee, ik heb haar vastgehouden en nu word ik vast ook ziek'. Twee jaar geleden kwamen dit soort gedachtes niet in mij op. Ik hoop dat dat soort eerste gedachtes weer wat op de achtergrond raken en we weer meer kunnen leven zonder na te denken over omgangsvormen en wat wel/niet kan. Ik merk dat ik hoopvol wil zijn, maar ook echt een slag om de arm hou. Dat we nu even van wat vrijheid kunnen genieten, maar dat het wachten is tot er weer nieuwe maatregelen komen. Zeg maar dat gevoel van vakantie hebben, maar ook nog een tentamen moeten inhalen in je vakantietijd. Net-niet-helemaal-vrij.

Ik zie zeker al hoe het gaat worden

En dan je vorige brief: Mooi om kennis te maken met Bob! https://www.instagram.com/p/CN7OS_5nd0h/?igshid=1q24dflf911 Pracht beest en leuk om te zien en te lezen dat je echt een verhaal maakt van jullie avonturen. Jullie geven samen het leven extra kleur. Ik zal aan mijn vriend vragen om Bob te volgen, hij heeft insta. En heel tof dat je een prentenboek in de maak hebt! Heel verhalend en ik vind de rijmvorm erg leuk en sprekend. Ik zie zeker al hoe het gaat worden. Mooi proces!  Ik moet denken aan een mede Zwollenaar, Sjoerd Litjens. Hij is journalist en organiseert tweemaal per jaar schrijfweken waar mensen samenkomen om individueel aan hun eigen boek te werken: https://www.sjoerdlitjens.nl/schrijfweek.html . Ik heb geen boek, of plannen voor een boek in mijn hoofd, maar het idee van een week lang schrijven op een mooie plek samen met andere schrijvers dat lijkt mij erg verrijkend. Inspirerend dat je dit doet, klinkt als een leuk proces om mee bezig te zijn. 

............ hybride werken

Ik ga nu nog even een paar klussen doen voor mijn werk, ik ben bezig met een film over onze missie en visie (een soort van bedrijfsfilm, maar in vakgebied heet het een brandmanifest) en ik ben bezig met de doorontwikkeling van ons sociaal intranet, zodat we nu en in de toekomst hybride kunnen blijven werken. Benieuwd ook hoe dat verder vorm en inhoud krijgt; hybride werken. We gaan het meemaken de komende maanden en wellicht wel jaren.

Liefs, Mirjam