Wat mis je het meest?  Deze vraag maakt mijn emoties los

Beste Marjet,

Ik hoop dat het goed gaat met jou en je dochter in deze lastige tijden. Met mij en mijn gezin gaat het goed.

Ik ben benieuwd naar de theaterbewerking van The great Gatsby. Je gedachten erover zijn logisch.

Ik vind Sally Rooney bijzonder. Zij is een van de jongeren die op hun eigen manier naar kwesties kijken. Ik heb een van haar werken 'Normal People' gezien. Het is een romantisch drama dat terug doet denken aan de tijd dat we negentienjarigen waren die niet wisten wat we met al onze emoties en gierende hormonen aan moesten. Het
is een bijzonder verhaal over een ingewikkelde liefde tussen twee mensen uit verschillende milieus.

Het is een bijzonder verhaal over een ingewikkelde liefde tussen twee mensen uit verschillende milieus.

Het Nederlandse spreekwoord 'Wie als een dubbeltje wordt geboren, wordt nooit een kwartje', is erg wreed. Net zoals één van de Arabische spreekwoorden: 'De aap kan niet weten hoe hij appels moet eten!'

Het is droevig ‘dat de kracht van het kapitalistisch systeem is dat wij constant bevrediging najagen, maar het nooit helemaal krijgen, waardoor we blijven jagen (en kopen)’. En daar is het internet natuurlijk een uitwas van: een manier om contact, liefde, erkenning, roem, enzovoort te vergaren.

Na de coronacrisis zal het anders zijn. Maar hoe?

Ik vind je citaat ‘dat de mens met macht er alles aan doet om die te behouden en er baat bij heeft het systeem dat die macht ondersteunt in tact te laten.’ leuk

In de context van na corona komt er een legitimiteitscrisis als gevolg van deze crisis. Het is de meest invloedrijke factor bij wereldwijde instabiliteit, aangezien regeringen niet langer in staat zullen zijn hun fundamentele functie, zoals garantie voor veiligheid, te vervullen.
Daarnaast ontstaat er een crisis met betrekking tot de geloofwaardigheid met betrekking tot de gegevens en feiten van de crisis. Zelfs het gebied van wetenschap en geneeskunde wordt nu het instrument voor de manipulatie.

De coronacrisis zorgt voor een nieuwe fase. Aangezien er geen focus wordt gelegd op specifieke
politieke of economische aspecten, zullen eerdere uitdagingen en zorgen die vóór corona heersten worden teruggegeven. Maar met een nieuw patroon en volgens nieuwe mechanismen. We waren niet klaar voor vrijwillige isolatie. We dachten niet dat de dood op een afstand van één niesbui op de loer ligt. En we dachten ook niet
dat we zouden stoppen met handen schudden en knuffelen. We geloofden niet dat we niet af konden spreken met onze vrienden of dat de verliefde zijn of haar geliefde niet zou kunnen zien. Corona heeft ons geleerd op onze
hoede te zijn voor alles om ons heen.

We dachten niet dat de dood op
een afstand van één niesbui op de loer ligt.

De mensheid zal zeker zegevieren over het virus, maar tegen welke prijs?

Door thuisquarantaine kijk ik wat er in mijn land en in de Arabische wereld gebeurt. Helaas klampt de Arabische wereld  het zich vast aan de religieuze tijd, die de afhankelijkheid van het fatalisme bij het begrijpen en verklaren van feiten verdubbelt en meer en meer de metafysische cultuur versterkt.

Helaas klampt de Arabische wereld zich vast aan
de religieuze tijd

Corona is een ongekend scenario, alsof we ons in een mythische sciencefictionfilm bevinden, die de aandacht vestigt op de adoptie van een geleidelijk, steeds gevaarlijker plot, waarbij alle gebruikelijke speculaties omver worden geworpen. De boze verandert zijn rol niet en het slachtoffer weet niet wat hij moet doen om eraan te ontsnappen.
Het lijkt zelfs alsof het mogelijk is om op elk moment buitenaardse wezens te zien vliegen die vervolgens landen op een patch tussen mensen.

Voorheen waren we verslaafd aan sciencefictionfilms en romans die streden om een steeds opwindender plot. We overwegen [de tekst] of lezen hem met een neutraal oog en observeren wat verbeelding en wetenschap kunnen doen. Maar nu? We zitten midden in de gebeurtenis. Het scenario is realistisch. Heel realistisch. In welk plot leven we
nu? Het virus, dat een microscopisch wezen is, begint landen te beheersen en de immuniteit van hun burgers één voor één op te heffen. In elk land en in elk continent.

Corona alleen bepaalt het tempo van vreugde, geluk of depressie, verdriet, de hoeveelheden ellende en de
kenmerken van het veranderen van de hemel in een hel, en vice versa.
Voor het eerst kijken we naar een existentiële situatie die het bestaan van het menselijk ras op de proef stelt.

De boze verandert zijn rol niet en
het slachtoffer weet niet wat hij moet doen om eraan te ontsnappen

Deze epidemie zal eindigen zoals andere epidemieën die de mensheid door de geschiedenis heen heeft gekend. Maar de belangrijkste vraag na dit alles is: zal de mensheid weer bij zinnen komen en zullen de landen terugkeren
naar hun sterke punten: gezondheid, onderwijs en wetenschappelijk onderzoek? Zodat ze er aan uitgeven wat er aan moet worden uitgegeven, nadat ze elkaar [al die jaren] hebben beconcurreerd om vernietigingswapens te maken,
om legers op te bouwen, om het milieu te vernietigen en om eindeloos kapitaal vergaren.

Vorige week stond de wereld op één been om de Amerikaanse verkiezingen te volgen.  De wereld is gehecht aan de resultaten van de verkiezingen. Is Amerika bevolkt met Goden als de Griekse Goden? De wereld was
eigenlijk bang voor de terugkeer van Trump. Hoewel Joe Biden ook niet de ideale president is. Gelukkig dat er verandering is . Het geeft ons een dosis optimisme omdat radicalisme en populisme nog steeds onder controle zijn.

Ja, natuurlijk denk ik aan mijn vaderland. Wanneer? Ik weet het niet.
Nu is de situatie er heel slecht. Als ik ga, doodt men mij misschien al op de tweede dag. Bovendien heb ik geen paspoort. Dat maakt de situatie heel ingewikkeld.

Wat mis je het meest?  Deze vraag maakt mijn emoties los. Ik mis mijn eigen huis, mijn boeken, vrienden, studenten en de geur van sommige plaatsen. En ook mijn rol in de beweging van verandering. Maar ik ben een kosmisch mens. Ik voel me geen vreemdeling in Amsterdam. Ik hou van Holland. Het is voldoende dat de infectie van gelijkheid
hier een menselijk virus is. Als je elke dag duizenden glimlachen ziet, betekent dit dat je een aantal extra dagen in je leven hebt met meer glimlachen. Dat vind je niet in andere sombere en onvriendelijke steden.

Het is voldoende dat de infectie van gelijkheid hier een menselijk virus is

Momenteel lees ik een oud boek over Hadhramaut, mijn provincie. Het gaat over een reis in de jaren dertig van de vorige eeuw door de Nederlandse diplomaat, ontdekkingsreiziger en schrijver Daniel van der Meulen. Hij
reisde naar Hadhramaut om een verslag te schrijven over het leven en de mensen voor de Nederlandse overheid. Dit omdat de Hadhramieten in Indonesië een grote rol speelden in handel, politiek en religie tijdens de Nederlandse kolonisatie van de oostelijke archipel. Het lijkt raar dat er grote veranderingen plaatsvonden negentig jaar geleden, maar de samenleving bleef conservatief, vooral met de soefi-islam. Ik lees nu zelfs pagina’s lang over de dagelijkse realiteit. Intellectuele verandering is erg traag, vanwege religie!

"Kapitalistische liefde, je kan eindeloos door selecteren in de illusie dat je dan bij het beste van het beste uitkomt”. Dat klopt. Maar ik denk dat het beter is dan het taboe-leven in andere culturen die gebonden zijn door het verleden.

Groet,
Saeed