O jee, zeven jaar

Buongiorno caro Pieter,

Ik heb je vorige brief, brief 4, met belangstelling gelezen (en natuurlijk ook brief 5).

Wel goed dat je alles in een dagboek opschrijft. Soms kun je je niet alles goed herinneren of misschien herinner je je toch iets anders en als je het dan terugleest na enige tijd denk je soms … o ja, zo was dat. Dat gebeurt mij tenminste. Ik neem me ook wel eens voor om een en ander op te schrijven en begin dan vol goede moed, maar er komt altijd wel iets tussen en dan verwatert het.

Ja, heerlijk weer lente. Mijn voorkeuren zijn toch de lente en herfst. De zomer is in Nederlands altijd te heet of eigenlijk benauwd. Tot zo’n 23/24 graden is het heerlijk, daarna wordt het erg benauwd en zonder wat te doen ben je kletsnat. De zomer is meestal ook lastig en vervelend voor de COPD’ers en reuma-/artrose patiënten onder ons. De lente daarentegen heeft weer die pollen, daar hebben veel mensen met allergieën weer last van. De natuur is niet voor iedereen ‘gezond’. Ik ben dan wel Italiaanse, maar ik heb het liever iets koeler, alhoewel ik de Italiaanse warmte wel kan verdragen, die is ‘droger’.

Mijn voorkeuren zijn toch de lente en herfst. De zomer is in Nederlands altijd te heet of eigenlijk benauwd.

O jee, zeven jaar … dat is wel een hele sprong voorwaarts. Je hebt het al allemaal duidelijk voor ogen en uitgewerkt, zo lijkt het mij toch. Wat een interessante ontwikkelingen beschrijf jij. Ik zal ook eens een poging wagen. We zijn in het jaar 2028:

Mijn huis is in 2021 gelukkig verkocht na ruim tien maanden te koop te hebben gestaan. Ik ben inmiddels heerlijk gewend in mijn ‘nieuwe’ huis, waar ik sinds 2021 in ben gaan wonen. De pandemie van 2020/2021, COVID-19, is nog niet helemaal uit de wereld, maar heeft zijn opvolging gehad met een andere infectie die in het klein is begonnen en later weer verspreid is over de wereld. Al heeft men van de eerdere pandemie wel geleerd, deze nieuwe heeft de wetenschappers toch weer voor raadsels gesteld. Er zijn een aantal herkenbare signalen en symptomen die men snel onder de knie had, maar ook hier zijn weer een aantal andere symptomen die voor vele zieken en erger gezorgd heeft. Het lijkt wel een vreemde mix; het midden tussen een virale en bacteriële infectie. Maar gelukkig heeft de wetenschap redelijk snel kunnen schakelen en was deze pandemie sneller ‘onder controle’ dan die van '20/'21. We schieten in-en-uit allerlei landelijke aanpassingen en het ‘normaal’ zoals we dat voor 2021 weer (terug) wilden is toch niet helemaal terug, of in ieder geval niet voor lang.

De eetcultuur heeft de laatste jaren ook een grotere verandering doorgemaakt dan in vele jaren daarvoor. Meer aandacht voor vegetarisch/veganistisch en minder vlees en dergelijke. Het aantal veeboeren in Nederland is drastisch verminderd. Wat dan weer wel met zich meebrengt is dat er vlees geïmporteerd wordt. De (milieu-)problematiek is dus eigenlijk meer verschoven. Het aantal boeren is gereduceerd in Nederland, net zoals de vissers.

Bijvoorbeeld de tabak, deze is verbannen uit de supermarkten, is peperduur geworden door allerlei prijsstijgingen en is alleen op bepaalde punten nog wel verkrijgbaar, uiteraard speelt dit de illegaliteit ook weer in de hand.

De supermarkten worden anders ingericht dan in 2021, veel meer aandacht voor de gezonde takken. Sommige artikelen worden niet meer verkocht in de supermarkt. Bijvoorbeeld de tabak, deze is verbannen uit de supermarkten, is peperduur geworden door allerlei prijsstijgingen en is alleen op bepaalde punten nog wel verkrijgbaar. Uiteraard speelt dit de illegaliteit ook weer in de hand. De winkelstraten vertonen een ander beeld, maar er zijn nog wel winkels. Er worden zelfs weer nieuwe geopend. Het online shoppen is wat gestabiliseerd/afgenomen, men wil toch de ‘lijfelijkheid’ van het persoonlijk passen, voelen et cetera in de fysieke winkel niet helemaal kwijt.

Het reizen wordt wel meer gecontroleerd/gereguleerd. Verschillende landen en continenten passen met regelmaat hun eisen aan en zomaar instappen en ergens in de wereld uitstappen is niet altijd meer ‘gewoon’. We wennen er wel aan, maar je moet je wel heel goed de landelijke ‘regels’ en eisen eigenmaken, anders kun je voor een rare verrassing komen te staan en komt het zelfs voor dat je in een bepaald land niet toegelaten wordt en weer terug moet naar Nederland.

Gelukkig zijn de windmolenparken niet extreem doorgezet/aangelegd. Ik vond/vind het een vreselijk gezicht. De zonnepanelen zijn inmiddels ook weer aan de zoveelste upgrade toe, maar de ‘zelfdenkende’ dakpannen als alternatief zijn meer in opkomst. Daarnaast zijn er meerdere ontwikkelingen op het gebied van energie, die soms gekke vormen aannemen. The sky is the limit! De universiteiten, maar ook mbo’ers en ‘uitvinders’ komen met heel gekke voorstellen, er zijn zelfs tv-programma’s aan gewijd. Kernfusie, als het schoon en veilig kan, is een goed alternatief, maar er zijn toch nog wel veel vooroordelen en Nederland zou Nederland niet zijn als er ook hier niet weer veel meningen over waren. Discussies alom steken regelmatig de kop op, dat maakt besluitvorming ook niet gemakkelijker. Fake news, protesten en zelfs lijfelijke aanvallen zijn op gezette tijden niet van de lucht.

Het weer heeft steeds meer extreme vormen aangenomen. Het ene (warmte)record na het andere wordt verbroken. Dat was al enige jaren aan de gang, maar gaat de laatste jaren in een hoger tempo. De lange sneeuw- en ijsweken in de winter zoals toen ik kind was en ik regelmatig met de slee naar school ging en vaak ging schaatsen op natuurijs, zijn een verre herinnering. Dit kunnen de kinderen/jongeren zich nauwelijks meer voorstellen. Inmiddels is het heel gewoon geworden dat in vele huizen enige vorm van airco aanwezig is, anders is het regelmatig niet uit te houden van hitte. Jaren geleden was een airco toch wel een luxe-artikel, nu is het eigenlijk noodzaak. Ook de verpleeghuizen zijn of worden aangepast, de ouderen lijden erg onder de hitte. Overlijden ze niet aan een (virus-)infectie, dan is het wel aan de hitte. Aangezien de weersontwikkeling erg snel gaan, lopen de aanpassingen altijd achter op de werkelijkheid.

Veel extremen ontstemmen de weergoden, en overstromingen en andere natuurverschijnselen ontregelen de leefwereld en zodoende ook de vakantievierders

Nog even en dan is het vakantievieren omgedraaid. Waar de Nederlanders, de Duitsers et cetera jaren geleden naar het zuiden gingen voor de warmte, bijvoorbeeld Italië of Spanje, komen de Italianen en de Spanjaarden naar Nederland. In die landen is er geen peil op het weer te trekken, je kunt er niet meer op weken van mooi weer rekenen, zoals vroeger. Veel extremen ontstemmen de weergoden, en overstromingen en andere natuurverschijnselen ontregelen de leefwereld en zodoende ook de vakantievierders. Het noorden van Europa, en met name Nederland wordt hét nieuwe vakantieland voor de zomervakantie.

Mijn dochter werkt als practitioner in een fijne huisartsenpraktijk. Ze heeft het naar haar zin en kan veel goed werk verrichten. Ze heeft en leuke gezellige vriend en ze is inmiddels moeder geworden van een mooie zoon, een gezonde leuke knul, die haar en mijn leven verrijkt met zonnige stralen.

Ikzelf werk al enige tijd alleen nog als ik ‘de krenten uit de pap’ kan halen, dit is een prettig voorrecht. Soms komen leuke opdrachten mijn kant op, daar stort ik me dan graag op. Daarnaast ben ik ook meer creatief bezig en verkoop ik zo nu en dan ook wel wat. Eerst was dat wat raar, maar inmiddels went dat wel en ben ik er trots op. En reizen … tja, dat doe ik toch nog steeds graag en zo vaak als ik kan.

Zo, de waarzeggersbol is inmiddels in de ‘spaarstand’ 😊. Mijn ‘aanpak’ is wat anders dan die van jou. Ik hoor wel wat je ervan vindt.

Cari saluti e buona serata.

Ciao

Irina

NB
Ik heb je eerder gevraagd waar je vrouw vandaan komt uit Amerika, maar daar heb je geen antwoord op gegeven. Vind je het misschien vervelend dat ik je dit vraag? Is geen probleem hoor, we hoeven ook niet alles te vertellen natuurlijk

Een fictieve brief in het jaar 2028

Lieve Irina,

Vorige week stuurde ik je een paar bladzijden uit het Corona dagboek uit 2020 van ons gezin. Dat was eigenlijk nog een brief over het verleden. Vandaag, op de dag dat de lente begint, -het seizoen wat bij uitstek op de toekomst is gericht -, stuur ik je met plezier een fictieve brief in het jaar 2028, over precies zeven jaar. Ik hoop dat je het leuk vindt om te lezen en dat het je inspireert jouw ideeën over de toekomst op te schrijven.

Ik hoop dat alles goed met je gaat,

veel liefs,

Pieter

Zondag 21 maart, 2028

Lieve Irina,

Kan jij je voorstellen dat het inmiddels al ruim zeven jaar geleden is dat we zijn begonnen met elkaar te schrijven? Ik weet nog goed dat we in die corona-toestand zaten met mondkapjes en avondklok enzo en ook waren er demonstraties van mensen die het er niet mee eens waren en die dachten dat die hele pandemie een complot was. En jij zat toen nog met die twee huizen weet je nog? Wat lijkt dat allemaal lang geleden, vind je ook niet? Wij woonden toen nog niet zo lang in Manosque en hadden geen er idee van wat die droogte hier allemaal aan zou richten.

Het water is hier nog steeds een probleem, of eigenlijk het gebrek aan schoon drinkwater. Het is nu verboden om de wc door te spoelen met drinkwater, of je auto te wassen, je tuin te besproeien of je zwembad te vullen met schoon water. Het is de bedoeling dat je dit doet met regenwater wat je zelf moet opvangen of dat je zogenoemd 'grijs water', dat is afvalwater uit de landbouw, gebruikt voor dit soort zaken. In ons stadje valt het nu nog mee met het tekort omdat ze bij de laatste overstroming toch een reservoir hebben weten te vullen waar we nu nog even mee vooruit kunnen, maar in de rest van Zuid-Frankrijk begint het water alweer schaars te worden, net als in de zomer anderhalf jaar geleden, toen kwam er tussen 8 uur s morgens en 8 uur s avonds geen water uit de kraan. Vreselijk was dat. En op het land verdorde ook alles door het langdurige gebrek aan regen.

Gelukkig konden de drones ingezet worden om de mensen in de afgelopen stadjes en dorpen te bevoorraden, want zelfs helikopters konden er niet landen

De laatste regen is nu alweer bijna een jaar geleden, uit april vorig jaar met die haast Bijbelse overstromingen van de Rhône-rivier in Avignon en van de hele Durance-vallei. Het heeft nog maanden geduurd voordat de rotzooi een beetje opgeruimd was en de schade weer hersteld. Gelukkig konden de drones ingezet worden om de mensen in de afgelopen stadjes en dorpen te bevoorraden, want zelfs helikopters konden er niet landen. Maar goed, al die beelden zal je wel gezien hebben. Het weer is totaal van slag en het lijkt hier nu in Zuid-Frankrijk het meest op een woestijnklimaat. Toen de afgelopen zomer na de overstromingen alles weer open ging leek het hier wel één groot festival. Elke avond waren er overal concerten, filmvertoningen, spontane voorstellingen, de terrassen vol mensen, iedereen wilde vermaakt worden en bij elkaar zijn. Er was zoveel behoefte om samen te komen, dat verbaasde me echt. Ik begon al te geloven dat de meeste mensen liever binnen zouden blijven om met hun 6G hun virtual reality games te spelen en te chatten. Maar nee, iedereen kwam toch zijn of haar huis uit toen het water gezakt was.

Het deed me denken aan die eerste zomer na de pandemie, dat was ook zo'n uitbundige tijd met dansen op straat, festivals op elk pleintje en in elk plekje van iedere stad, iedereen kwam 's avonds naar buiten, ongeacht de leeftijd, het was alsof er naar al die maanden van isolatie en avondklok iets ingehaald moest worden, alsof we weer contact met elkaar moesten maken en voelen hoe het was om niet alleen thuis achter een schermpje te zitten! Wat ik ook zo mooi vond toen aan die zomer was alle kleding en accessoires die gemaakt waren van gerecycled materiaal, en de podia en decors die uit de lege kartonnen bezorgverpakkingen opgetrokken waren. De vindingrijkheid van die periode direct na de pandemie, toen iedereen wel zo'n beetje gevaccineerd was vond ik prachtig. Het deed me een beetje denken aan de Roaring Twenties van de vorige eeuw, toen was dat direct na de Eerste Wereldoorlog, of Le Grande Guerre zoals ze hier nog steeds zeggen.

De vindingrijkheid van die periode direct na de pandemie, toen iedereen wel zo'n beetje gevaccineerd was vond ik prachtig. Het deed me een beetje denken aan de Roaring Twenties van de vorige eeuw.

Als je dan nu ziet hoe mainstream alles alweer geworden is, ondanks de technische verbeteringen met die robots en AI en zo. Het is net alsof we alleen nog maar de keuze hebben tussen mainstream evenementen voor een groot publiek of de privé ervaring met zo'n virtual reality-helm op je hoofd. En ik vind het natuurlijk ook mooi wat daar allemaal mee kan, en het is ook leuk dat je die VR wereld met een paar mensen kan delen, maar het is toch iets anders dan werkelijk contact maken en in een werkelijke wereld zitten waar je niet alles zelf kan kiezen. Het is nu toch vooral een vlucht, zo'n Oculus helm, een vlucht net als het nemen van drugs of alcohol. Alsof daar in die virtuele werkelijkheid het paradijs ligt en onze werkelijkheid hier een soort hel is.

Maar is dat zo? Is onze werkelijkheid een hel geworden? We kunnen nog naar buiten toch? Er zingen nog vogels, er zwemmen nog vissen in zee, er zijn nog bijen en vlinders. Misschien niet meer zoveel als zeven jaar geleden, dat zeker niet, en hoe het over nog eens zeven zal zijn durf ik niet te zeggen, maar ze zijn er nog. En we kunnen de lucht nog inademen.

Nog steeds stap ik een paar keer per week op mijn fiets om een flink stuk te fietsen en dan zie ik groen aan de bomen, wat gras hier en daar tussen het zand en het stof, en vorige week bijvoorbeeld stak er nog een hele kudde schapen de straat over, compleet met herder en zo'n grote witte hond, een patou. Dat was zo'n mooi beeld. Ook zag ik op een bord voor een grote oude boerderij waar ik al jaren langs fiets staan dat daar vanaf nu een sprinkhanenteler in zit, in plaats van koeien. Sprinkhanen ja, die kunnen goed tegen deze hitte en droogte. En ze zijn best lekker eigenlijk vind ik, vooral geroerbakt met wat knoflook en chilipeper zijn ze smakelijk, en ik vind ook dat ik als vegetariër best af en toe een onsje sprinkhanen kan eten, of vind jij dat dat niet kan, uit principe?

Iedereen gelooft nu dat het mogelijk is om schone energie uit kernfusie te halen en van alle kanten wordt er extra geld en kennis ingepompt op het proces te versnellen.

Met het werk van mijn vrouw gaat het nu echt super goed. Sinds het eerste plasma zo'n succes was vorig jaar, is het hele ITER-project in een stroomversnelling gekomen. Iedereen gelooft nu dat het mogelijk is om schone energie uit kernfusie te halen en van alle kanten wordt er extra geld en kennis ingepompt op het proces te versnellen. En terecht vind ik. Hoe sneller de laatste problemen zijn opgelost, hoe sneller overal in de wereld dit soort reactoren kunnen worden gebouwd. De kennis is gratis voor alle vijfendertig deelnemende landen dus dit is een technologie die echt snel betekenisvol kan zijn, naast de andere vormen van schone energie. We hopen dat Shira nog meemaakt dat het eerste proefhuis van fusie-elektriciteit wordt voorzien voordat zij met pensioen gaat. Voor haar als communicator zou dat een triomf zijn. Ook de live-feed vanuit de controlekamer van de reactor is een groot succes, dagelijks loggen meer dan een miljoen mensen over heel de wereld in om het ontstaan van het plasma bij 150 miljoen graden te volgen.

Mijn oudste zoon belde me een paar dagen geleden dat hij weg moet uit Florida waar hij de afgelopen twee jaar zat voor zijn onderzoek naar de taal van dolfijnen en walvissen. Het marine research-center waar hij werkt is bij de laatste orkaan bijna helemaal onder water verdwenen en ze kunnen daar niet blijven. Voorlopig wordt de belangrijkste apparatuur op een oud vrachtschip gezet zodat ze in ieder geval door kunnen werken, maar hij moet zijn huis uit en hij moet letterlijk hoger gelegen land zoeken om te wonen. Voor nu heeft hij een plekje bij vrienden waar hij voorlopig terecht kan. Dat onderzoek naar de taal van dolfijnen en walvissen is werkelijk fascinerend. Wat wij hoorden als abstracte klanken die misschien een emotie of een commando betekenen, blijken in werkelijkheid maar een klein detail van een heel verfijnde taal te zijn die zich afspeelt in een frequentie die wij mensen helemaal niet kunnen horen.

Deze dolfijnentaal is miljoenen jaren ouder dan de onze en via deze taal krijgen de onderzoekers ook een indruk van de sociale verbanden tussen de dolfijnen

Ook komt het team waar onze zoon voor werkt erachter dat er een heel grammaticaal systeem in verwerkt zit en dat de dolfijnen ook beschikken over een verleden tijd en een toekomstige tijd en over de gebiedende wijs en over heel beleefd vragen stellen aan elkaar. Deze dolfijnentaal is miljoenen jaren ouder dan de onze en via deze taal krijgen de onderzoekers ook een indruk van de sociale verbanden tussen de dolfijnen. Ook voor het onderzoek naar taalverwerving bij baby-dolfijnen is dit een goudmijn, en dat is precies zijn onderzoeksgebied. Hij maakt zich wel zorgen hoeveel tijd hij nog heeft met de dolfijnen want met het opwarmen van de oceanen gaat ook hun aantal hard achteruit.

Onze oudste dochter is sinds ze terug is uit de kibboets in Israël met veel overtuiging begonnen aan haar Healing Meals project. Dit is een project wat ze heeft opgezet speciaal voor vrouwen die door wat voor reden dan ook geen inkomen hebben of geen plek hebben, die hun werk zijn kwijtgeraakt of hun huis of alles. Voor deze groep kookt zij elke avond een gezonde warme maaltijd die ze serveert in de zaal van voormalige Theater Kikker in Utrecht, wat na de coronacrisis eigenlijk nooit meer open is gegaan. Nu zit die zaal elke avond vol hongerige vrouwen.

Het eten wordt gemaakt van de producten die gedoneerd worden door bioboeren uit de regio en door biowinkels uit Utrecht en omstreken, eten wat nog wel goed is maar niet meer verkocht kan worden. Stella en haar team verzamelen de donaties met drones en maken er gezonde en voedzame maaltijden volgens de stelregel van Michael Pollan: "Eat real food, mostly plants, not too much".

Stella en haar team verzamelen de donaties met drones en maken er gezonde en voedzame maaltijden volgens de stelregel van Michael Pollan: "Eat real food, mostly plants, not too much".

Ze verdient er niet niet veel mee maar ze wordt financieel ondersteund door een Europese subsidie voor feministische organisaties, aangevuld met crowdfundings acties. Helaas is het nodig om beveiliging bij de locatie te hebben omdat er elke avonden tientallen vrouwen zijn die er niet meer in kunnen en er vaak ook groepen mannen naar binnen willen om te eten. De beveiliging wordt vaak geregeld door leden van de vrouwelijke kickboksschool Girl Power. Het kan behoorlijk grimmig worden, vertelde ze laatst.

Onze jongste is begonnen aan haar eerste baantje! Ze werkt nu als Internationaal Beleidsmedewerker in Ecuador in Zuid-Amerika, met als specialisatie wetenschappelijke- en innovatieve samenwerking. Ecuador is vooral interessant voor Nederland omdat daar veel kennis zit op het gebied van tropisch landbouw en ziektebestrijding, en omgekeerd kan Ecuador veel hebben aan het hoge niveau van de Nederlandse technologische infrastructuur, databeheer, artificial intelligence, digital security enzovoorts. Maar ze heeft ook gewoon zin om naar een ver en tropisch land te gaan.

Ik word dit jaar 65. Ik zou recht gehad hebben op een vorm van AOW, met aftrek van de jaren dat ik niet in Nederland heb gewoond. Maar vorig jaar is die leeftijd verhoogd naar 68, dus ik zal nog drie jaar moeten wachten tot 2031, dat is zo'n jaartal waar ik me nooit niks bij heb kunnen voorstellen. In de tussentijd blijf ik mijn theaterworkshops geven over emoties en echt menselijk contact. Binnen de veilige omgeving van het theaterlokaal en met de regels van spel en improvisatie, durven mensen toch wel hun emoties te onderzoeken en contact te maken met die Ander. Dat blijft een mooi proces om te begeleiden.

En jij Irina, hoe is het met jou? Ik ben zo benieuwd hoe het gaat met je en met de creatieve projecten waar je in de laatste brief over schreef.

Ik wens je alle goeds,

liefs,

Pieter

ps: Wij hebben nu ook eindelijk 6G hier, wat een vooruitgang zeg. Ik heb voor de gelegenheid ook de iPhone 20 gekocht, dat is wel geweldig hoor. De batterij gaat nooit meer leeg en het scherm kan niet kapot, zalig.

Hij kan gewoon communiceren met mijn elektrische auto, die overal zelf naartoe rijdt. Siri doet gewoon alles wat je vraagt en bewaart alles in de cloud en niks meer in de phone. En je kan er ook je Augmented Reality bril in real time mee aansturen, echt een genot is dat om daar 3d films in te kijken, en concerten en docu's. Hij kan alleen nog niet koken of schoonmaken dat is wel jammer. Daaag!