Hoewel Karin had aangegeven graag met een man te willen schrijven, is ze dolblij met de koppeling aan Mirna. Beiden hebben affiniteit met de jeugdzorg. Karin is werkzaam als jeugdconsulent bij een gemeente en heeft als missie 'de wereld een stukje mooier maken, want die lijkt steeds agressiever te worden.' Daarom groet ze iedereen die ze op haar wandelingen met haar hond Balou tegenkomt. Ze is niet eenzaam maar soms alleen. Zou graag een aardige man tegenkomen.
Mirna was beleidsmedewerker jeugd bij een gemeente, maar is ziek geworden. Ze heeft een filosofische inslag, die goed van pas kwam toen haar leven een andere wending nam. Haar motto is: When life gives you lemons, how to make champagne of it? Ze schildert de zee als ze hem niet meer in zonlicht kan bezoeken, schildert zonnebloemen zoals Van Gogh dat deed. Die laatste inspireert haar, want schreef hij niet ooit in een van zijn brieven: Kunst is om diegenen te troosten die gebroken zijn door het leven.
Karin en Mirna schrijven over verschuivingen in de maatschappij, daten, het leven als single, dromen, ADHD, seksualiteit, corona, overlijden, het aanpassingsvermogen van mensen, creativiteit, autorijden, haaruitval, kinderwens, kortom: waarover niet?
