Postkoets

In deze coronaperiode ben ik begonnen met brieven schrijven, een bezigheid die helemaal nieuw voor me is. Brieven zijn traag en log en beperkend en als ik iemand iets wil vertellen dan fiets ik toch gewoon langs? En als fietsen te ver is zijn er nog 15 andere opties die meer voor de hand liggen. Toch begin ik ,hoewel het soms wat onwennig voelt, steeds meer schoonheid te zien in de tergende traagheid van woorden op papier en de brievenbus die ik sindsdien drie keer per dag openmaak, in de hoop een brief te vinden. Ik ben aan het experimenteren met verschillende schrijfmanieren. Soms begin ik op de laptop en schrijf ik het met de hand uit, soms andersom en soms schrijf ik direct op briefpapier. Ik ben benieuwd naar jouw hele arsenaal aan schrijfmaterialen. Ik moest bij je mail gelijk denken aan ganzenveren en postkoetsen maar gezien je woonplek en de hoge parkeerkosten in Amsterdam, heb je zo’n postkoets misschien niet voor je deur staan. Ik kom mijn brief vanmiddag brengen met mijn bootje. Als je huis doorloopt tot aan de snoekjesgracht zie je me misschien wel aan aanvaren. Dat zou leuk zijn.

student conservatorium, 24 jaar, man, Amsterdam