De non-essentiële dingen

Tegenwoordig woon ik in een studentenwoning in Amsterdam-Noord met erg diverse huisgenoten. Ik ben erg gelukkig in deze flat; mijn Ethiopische partner woont ook in de flat namelijk. Hij heeft dit jaar ook de Ramadan mogen vieren, en elk jaar betrekt hij mij er iets meer bij, waar ik erg van geniet. Dit jaar ben ik ook veel hechter geworden met mijn partner, mijn huisgenoten en familie (de pure contacten). Ik waardeer steeds meer hoe fijn ik het heb. Door de pandemie ben ik de non- essentiële dingen los gaan laten, en mijn energie gaan stoppen in wat er echt aan toe doet. Ik ben dus veel meer in balans en begin steeds meer mijn inner-rust te vinden, waar ik al mijn hele leven naar op zoek was. Ik zorg veel beter voor mijn lichaam, maar ook voor mijn geest, wat jonge mensen snel vergeten doordat we zo snel leven.

Nu kunnen jonge mensen even niet meer snel leven. Ze richten zich meer op hun familie en naasten. Een mooie ontwikkeling, wat zich hopelijk ook voortzet na de Corona-pandemie.

Hoe kijk jij tegen deze pandemie? Ik ben daar erg benieuwd naar! Het is een rare tijd, maar ik hoop dat deze crisis je ook wat moois kan geven.

Studente psychologie, 22, Amsterdam